Skip to content

Month: March 2010

Ontdekkingsreiziger in Seoul

 Door Freek Colombijn

Foto: Freek Colombijn

Een mens wordt zich pas goed bewust van cultuur als zij of hij geplaatst wordt in een omgeving waar de cultuur niet vertrouwd is. Ik merkte dit zelf weer eens toen ik een paar dagen in Seoul was voor een conferentie. Ik moest op de conferentie een paper presenteren over de manier waarop Nederlanders over Indonesië geschreven hebben, van de eerste kennismaking tot heden. Mijn kennismaking met Seoul en de Zuid-Koreaanse cultuur gaf me meer begrip voor de Nederlandse ontdekkingsreizigers naar Indonesië. Een van de schepelingen die met de eerste Nederlandse vloot in 1596 Indonesië bereikten, Willem Lodewycksz, heeft er een prachtig verslag van geschreven, uitgegeven onder de titel D’Eerste Schipvaart.

1 Comment

Wir haben es nicht gewusst?

door Kim Knibbe

Kardinaal Simonis maakt zelf expliciet een vergelijking waarvoor zelfs de scherpste critici van de kerk terug zouden deinzen… De vraag is of hij zelf helemaal de bittere ironie doorheeft. De uitspraak ‘wir haben es nicht gewusst’ verwijst immers naar het niet willen weten, het onvermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor de gruwelijkheden die plaatsvonden tijdens de tweede wereld-oorlog. Zoals een twitteraar reageerde: ‘maar de kern van die Duitse zin was toch dat we dat niet geloofden?’

3 Comments

Oratie Mattijs van de Port

Zelfportret

Vrijdag 26 Maart om 15.45 zal Mattijs van de Port in de aula van de VU zijn oratie uitspreken met als titel: ‘Dat wat rest. Over sacralizering en de ongerijmdheden van het bestaan‘.

U en ik, de Paus van Rome en Mohammed B., bisschop Tutu en Simeon de pilaarheilige, de Dalai Lama en Daffy-the-only-gay-in-the-village: allemaal staan we voor de onmogelijke opdracht ons bestaan in sluitende verhalen onder te brengen. En allemaal worden we daarbij gehinderd door ‘dat wat rest’: de ongerijmdheden van het bestaan, het ontregelende en verstorende ‘teveel’ in onze lezing van de werkelijkheid.

2 Comments

Recht doen aan slachtoffers van seksueel misbruik, maar volgens welk recht?

Door Kim Knibbe

Mensen geloofden kinderen niet, of wilden hen niet geloven. Kinderen dachten dat ze zelf schuldig waren, en zondig, moesten hun zonden opbiechten. Het zou alleen maar gaan om ‘incidenten’. Priesters en paters werden overgeplaatst, maar nooit bij de politie aangegeven.

De katholieke wereld tot ongeveer halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw heeft veel mensen opgezadeld met trauma’s die individueel bewaarde geheimen werden. Niet alleen wat betreft seksueel misbruik en mishandeling in internaten, maar ook de ‘schande’ van doodgeboren of vroeg gestorven babies die niet in gewijde grond zijn begraven, vrouwen die de communie werd geweigerd omdat ze geen kinderen meer wilden krijgen, families die zelfdoding moesten verzwijgen, of het kloosterverleden van een uitgetreden familie-lid. In veel gevallen wisten (weten) familieleden van elkaar niet welke geheimen men meedroeg. Nog steeds overheerst bij veel mensen van de oudere generaties individuele schaamte, in plaats van publieke woede over structureel onrecht.

7 Comments

Fieldwork 2010: researching prostitution in the Philippines

With three weeks to go, Sanne Maris looks back on her fieldwork in the Philippines. This is part 6 of our series on master students’ fieldwork.

It is nine weeks now that I am in the Philippines, and fieldwork preparation taught me things should get normal after a while. They don’t. Every week I find myself in several situations in which I am either overwhelmed by everything that happens or it raises many questions on how to respond. I am here in the Philippines to conduct research on prostitution. My main question is how women who prostitute create and maintain security and how the organization I work alongside plays a role in this process.

I knew prostitution was big in the Philippines, but walking in the huge red light district of Angeles City, which is known as the sex city of the country, is still an experience.

3 Comments

Zo dichtbij, zo onbereikbaar: een blik over het beloofde land

Door Erik van Ommering

Uitzicht op het beloofde land
Uitzicht over het beloofde land

Vanaf de top van de heuvel werp ik een blik over het beloofde land, een land dat inmiddels aan zovelen is beloofd en door zovelen wordt opgeëist dat je hoofd ervan tolt. Exemplarisch is de heuvel waarop ik me bevind: hoog uittorenend boven het omringende land verkozen de Byzantijnen deze strategische plaats reeds voor de bouw van een fort. Vervolgens kwamen de Arabieren en later de kruisridders die er een trotse burcht optrokken. Verder vermeldt de gids dat een lokale prins de vesting veroverde in 1138, waarna deze fungeerde als verzetshaard tegen de Ottomanen.

Tegenwoordig bevindt de bewuste heuvel zich in Zuid Libanon, en wappert hoog boven de ruïnes de gele vlag van Hezbollah. Door velen verguisd, door even zovelen toegejuicht, deelt de verzetsbeweging/terroristische organisatie in deze contreien de lakens uit. Dat merk je niet alleen aan de reclameborden die

7 Comments

Ritueel: spiegel van de veranderende samenleving

Door Irene Stengs.

Op 27 september 2004 reed een lijkwagen stapvoets een volle Amsterdam ArenA binnen. Hiermee begon het afscheid van levensliedzanger André Hazes. Het gratis afscheidsconcert André Bedankt vormde een eerbetoon van bevriende zangers en andere Bekende Nederlanders aan de onverwachts overleden Hazes. Het concert was ook nadrukkelijk bedoeld om zijn fans afscheid te kunnen laten nemen van hun idool: de kist met het lichaam van de zanger stond tijdens het concert op de middenstip. De stoet van lijkwagen en volgauto’s die van Hazes’ huis was vertrokken, was in niets te onderscheiden van een daadwerkelijke uitvaart. De bestemming, echter, was een voetbalstadion, en niet een begraafplaats.

2 Comments

Fieldwork 2010: Moscow (2): a bloody romance

Laura van Deventer. Foto Mirjam Dorgelo.

In part 5 of the fieldwork 2010 series, Laura van Deventer posts an update on her research in Moscow.

A few weeks ago I told you about my arrival, getting settled and first contacts with the ‘N’. Some of you have inquired about this mysterious group – who are they, what am I doing here? Although I can answer the second  question, and will try to do so in this post, I will not disclose what group it is I am doing research among. This is for security reasons. The ‘N’ have received some harsh treatment in the past and me mixing with them and gathering data about that, well, I’m just not quite sure if the authorities applaud that. Once I’m back in April, I’ll make it public, promised!

5 Comments