Door
Month: May 2011
Boeklancering
Over het boek (dat vervolgens overal – onder meer in de VU-boekhandel– te koop zal zijn), het volgende:
“To make way for a strategic U.S. military base, the Chagossians were evicted from Diego Garcia and other islands of the Chagos archipelago in the Indian Ocean in the 1970s. The U.K. made the islands available to the U.S. and the population was secretly evicted to Mauritius and the Seychelles, about 2000 kilometres away, where many have experienced poverty and difficult life situations. They are not allowed to go back home, only some short trips have been organised since 2006. Recently, the rich marine environment and coral reefs of the Chagos archipelago inspired the U.K. government to transform the status of the Chagos region into the world’s largest Marine Protected Area. But what about the Chagossians, who are locked in a political and legal battle for the right to return to the islands and recognition as a people to live in diaspora? After several law suits against the British government, the Chagossians have vested their hope on the European Court of Human Rights which will rule shortly.”
Leave a Comment
By
Every day walking in the beautiful city streets, I continue thinking about all the differences between Iraqi and Dutch society. One of the differences is the kind of everyday embarrassing feeling I have at lunch time. You cannot imagine how shocked I was when I saw one of the girls in VU University choose only one apple as her lunch, although we had been together from early morning… It was unbelievable to see one of the professors who behaved no better than the girl, when he chose some soup with only three pieces of biscuit! I really don’t know how the people here stay alive when they eat almost nothing! It is embarrassing for me to realize I need to eat three times more than what they eat (at least), to feel saturated! Also the taste of the food here is far removed from the taste in Iraq, which is known for its fatty and salty food.
1 CommentBy
Door
Door
Waar ik hiermee naartoe wil is hoe ik, dankzij die houding, plotseling in Brazilië belande zonder daar veel over nagedacht te hebben. Een paar maanden geleden was het idee ontstaan dat ik mijn thesis ook best ergens anders zou kunnen schrijven, en waarom niet in Brazilië? Om eerlijk te zijn had ik meer weerstand verwacht bij het voorleggen van mijn plan, alsof ik de teleurstelling al had ingecalculeerd. Mijn verzoek was echter nog maar half geformuleerd, toen ik al toestemming en zegen ontving. Waarop ik direct alles begon te regelen, met alles bedoel ik hier voornamelijk het ticket, een paspoort en een afscheidsfeest. Pas toen ik mij hier eenmaal in mijn huisje had geïnstalleerd besefte ik werkelijk dat ik mijzelf – alleen – een compleet vreemd veld in had gestuurd en er nu voor de komende drie maanden dan ook alleen voor zou staan. Ik begon mij af te vragen waarom ik er nou eigenlijk voor gekozen had om mijn fijne leven in Amsterdam achter te laten voor een gek bergdorp. Was het verzet tegen het idee vast te zitten in een structuur?
2 CommentsDoor
Het was niet zomaar een ingeving om dat trouwen nu eens massaal te doen. Het was een statement. In het Bolivia van de eerste inheemse president van het land, Evo Morales, heeft de indiaanse erfenis een nieuw prestige verworven. Niet alleen wordt het indiaanse denken ingezet tegen het voormalige kapitalistische economische model van groei en accumulatie (en wordt in plaats daarvan een ‘economie van het genoeg’ en respect voor pachamama bepleit), ook op het culturele en religieuze vlak emancipeerden de indiaanse ‘gewoontes en gebruiken’. Deze huwelijksplechtigheid was niets meer of minder dan een ‘publieke verklaring’ dat vanaf nu ook etnische huwelijksrituelen zouden worden erkend en geëerd.
1 Comment
Promotie
The New Way: becoming protestant Hmong in contemporary Vietnam, dat is de titel van de dissertatie die SCA-AIO Tam Ngo gaat verdedigen op 24 mei aanstaande, om 09.45, in de aula van de VU. De tesis gaat over de Hmong, een etnische minderheid in Vietnam, die zich, mede onder invloed van nauwe connecties met verwanten in de USA, in groten getale tot het protestantse Christendom bekeerde. De verdediging is open voor publiek, iedereen is welkom.
De samenvatting van het betoog van Tam Ngo luidt als volgt: De bekering van ongeveer een derde van de Hmong bevolking in Vietnam tot het Protestantisme gedurende de laatste twee decennia heeft nationaal en internationaal aandacht getrokken. Voor het midden van de jaren tachtig van de vorige eeuw hadden de meeste Hmong (een groep van rond een miljoen mensen) niets met Protestantse bekering te maken gehad. Aan het eind van de tachtiger jaren vingen Hmong in Vietnam bij toeval evangelische uitzendingen van de in de Philippijnen gevestigde Far East Broadcasting Company op. Dit leidde eerst tot millenaristische bewegingen, maar al snel begrepen de Hmong dat zij zich tot het Christendom moesten bekeren. Het Protestantse Christendom wordt in Hmong De Nieuwe Weg genoemd.
Leave a CommentOp
Zijn boek ontwikkelt de gedachte dat zich in Nederland een a-gelovige religiositeit ontplooit: er komen steeds meer mensen die wel religieus zijn, maar die niet geloven in ‘metafysica’, in God of goden.
Leave a Comment