Door
Month: June 2013
In
Hoe
Door Anton van Harskamp Breng het onderwerp ‘religie en geweld’ ter sprake en er ontstaan discussies, vaak verhitte discussies. Meestal zijn er in het publieke debat en ‘in de academie’ twee partijen of twee ‘scholen’.
In het publieke debat is er aan de ene kant een partij die zelfs al de vraag naar de mogelijke relatie tussen religie en geweld ongepast vindt en die dus verontwaardigd raakt over de suggestie dat religie tot geweld kan leiden. Leden van die partij menen dat religie een spirituele zaak is en simpelweg niet kán leiden tot geweld, omdat het in religie – we ‘beperken’ ons maar tot de wereldgodsdiensten christendom en islam – om gerichtheid op God en uiteindelijk om het goede leven zou gaan. Voor de leden van deze partij is een relatie tussen religie en geweld ondenkbaar. Zij lijken er geen moeite mee te hebben om uit alle zogenaamd religieuze gewelddadigheden, als de oudtestamentische verhalen over veroveringsoorlogen in het Oude Testament, de geweldsretoriek in de Koran, de kruistochten of hedendaagse terroristische aanslagen van moslims, ‘echte’ religie en ‘echt’ geloof weg te verklaren en de gewelddadigheden te herleiden tot ‘historie’ of tot symboliek of tot etnische, economische, of gewoon politieke stammenstrijd.
1 CommentDoor
I remember many occasions when our encounters in Brazil were in some way mediated by the timing of football. Football used to be one of the subjects of our conversations, and on some occasions football was crucial to determine the hour and day that we would meet, because in different ways we created our own commitments beside watching football together.
The way that time and schedules structure our lives, bothers me now, in the Netherlands, more than ever, but in principle the way chronological time structures our lives is the same as in Brazil. My former resistance to the sway time held over my life, however, is, now affected by a new spatial-temporal relationship and my former escape strategies from this specific time become more difficult. This new spatial-temporal relationship is increasingly dominated by a chronological order and it has taken a central place in my relationship with football. I admit I still feel somewhat inadequate in operating this new spatial-temporal dimension. I am here referring, of course, to the transportation system.
Door
An outstanding social movement is taking place in Turkey almost for two weeks. The protest has started with a small group against demolishment of Istanbul Gezi Park and replacement of the park with a shopping mall. Police got remarkable violent towards the peaceful protesters and the second day the number of protesters reached to tens of thousands. Police kept on increasing their attacks by using excessive amount of tear gas, pepper spray and pressurized water. With an ambush at the dawn protesters shot by water cannons and tear gas from multiple entrances of the Park. Tents were collected by the police and the park closed down to public reach. Some photos and videos show that police burnt a tent while some protesters were in it. The increasing police brutality triggered more and more people to join the protests.
Leave a CommentDoor
Maar waarom zou er in Indonesië vandaag de dag nostalgie zijn naar de koloniale tijd? Indonesië is sinds de onafhankelijkheid (1945) al door zoveel fases gegaan en waarom dan verlangen naar een verre tijd dat je als Indonesiër gediscrimineerd werd en achtergesteld was bij de Europese overheerser? Toch is dat zo. De oude naam van Jakarta, Batavia, is in ere hersteld voor o.a. een grote vliegtuigmaatschappij, Batavia Air, en een recent opgerichte professionele voetbalclub. Sommige Indonesiërs (die het zich financieel kunnen veroorloven) scheppen er een genoegen in zich in koloniale kledij uit te monsteren (sommigen zelfs in het uniform van het Koninklijke Nederlands-Indische Leger) en op omafietsen in de tropenhitte de stad door te gaan. In onder andere Surabaya is het mogelijk om met de bus een heritage tour te maken, langs koloniale gebouwen, zoals de oude Nederlandse sociëteit en het stadhuis (zie foto).
2 Comments
Door
Van mijn voormalige stagebegeleidster kreeg ik te horen dat ik altijd ‘een beetje de randjes van de samenleving’ op zoek. Hoewel ik mij nog niet helemaal wist te nestelen in dat gegeven, vond ik het wel erg spannend klinken: op het randje van de samenleving, waar mensen vaak niet durven te komen en taboes nog de overhand hebben, steek ik lekker mijn neus in andermans zaken! Lekker gewaagd, lekker provoceren, en misschien wel taboes doorbreken en trendsetten. Ik besloot de uitspraak in een sollicitatiebrief te gebruiken, waarmee ik reageerde op een vacature van de GGD: er werd een stagiair gezocht die onderzoek wilde doen naar suïcidepreventie in Amsterdam. Als dat niet op het randje is!
5 Comments