Door
Met pijn in mijn hart heb ik voor de tweede keer afscheid genomen van mijn favoriete land, waar voorkruipen de regel is en de hete saus zelfs over je fruit en ijs gaat. Waar je gerust dikke, dunne, witte of zwarte wordt genoemd en waar de muziek nooit te hard staat. Het land waar corruptie en geweld net zo goed deel van de cultuur uitmaken als tequila en ‘mariachi’. En waar de rijkste man ter wereld vandaan komt maar het minimumloon €2,70 per dag is. Waar witte cowboyhoeden nooit uit de mode zullen raken en tae bo helemaal hip is. M-16’s en gemaskerde militairen domineren er naast straatverkopers het straatbeeld maar deuren staan er altijd voor je open. Waar je als journalist meer betaald krijgt voor wat je niet dan wel schrijft en ‘telenovelas’ een vaste dagbesteding zijn.
3 Comments