Skip to content

Month: April 2015

Opvang in de regio – een oplossing?

© Marije Koudstaal
Kinderen in een Yezidi vluchtelingenkamp in Diyarbakir © Marije Koudstaal

Door Edien Bartels en Trudie Visser, foto’s Marije Koudstaal

De ontzetting over grote aantallen verdrinkingen van vluchtelingen en migranten in de Middellandse Zee, lijkt lippendienst te bewijzen aan de discussie, door de VVD weer opgepakt, over opvang van vluchtelingen in de regio.  De voordelen zouden duidelijk zijn: ze kunnen sneller terugkeren als het weer veilig is, zij kunnen zich sneller aanpassen aan de samenleving van het ontvangende land  in het geval de opvang langer nodig is. Bovendien is het goedkoper dan opvang in westerse landen. Is dit wel zo? Zijn dit geen losse kreten om een kiezerspubliek te bedienen?  En om met veel bravoure aan te geven dat de oplossingen niet in de westerse landen liggen maar in dat deel van de wereld waar conflicten oplaaien? Weten degenen die dat poneren wel waar ze over praten? Laten we dat nu eens nagaan. Per slot worden de meeste vluchtelingen, volgens verschillende bronnen zo’n 95 procent, nu  ook al opgevangen in ‘de regio’.  We nemen het voorbeeld van Turkije omdat we daar recent op bezoek zijn geweest in twee vluchtelingenkampen. Turkije vangt op dit moment volgens Amnesty ongeveer 1,6 miljoen vluchtelingen op uit Syrië. Dit is ongeveer de helft van alle Syrische vluchtelingen, naar schatting zo’n  3,2 miljoen mensen. In september 2014 kwamen er nog eens 130.000 binnen, dat is meer dan in de hele EU in de afgelopen drie jaar. Hoe pakken de voordeel argumenten van opvang in de eigen regio uit voor Turkije?

1 Comment

Een beschaafd vuurtje

 Door Eva de Jong2093882054_aa653cd5e1_z

Op woensdag 22 april ging Joop Goudsblom in gesprek met Wim Brands over zijn nieuwe editie van het boek Vuur en Beschaving. Het Academisch Cultureel Centrum  te Amsterdam organiseerde een bijeenkomst met de emeritus hoogleraar sociologie. Brands introduceert het onderwerp  Vuur en Beschaving, door Goudsblom om een vuurtje te vragen. Goudsblom, die altijd lucifers met zich meedraagt, ontsteekt een säkerhets tändstickor (een veiligheidslucifer naar het origineel ontwerp van Johan Lundström uit 1852). Een normaal tafereel voor ons, maar Goudsblom stelt in zijn werk dat vuurbeheersing niet altijd tot de capaciteiten van de mens heeft behoord. In het boek Vuur en Beschaving omschrijft Goudsblom de menselijke vooruitgang aan de hand van de relatie tussen mens en vuur. Volgens hem staat de vuurbeheersing model voor de wijze waarop mensen steeds nieuwe bronnen in de samenleving introduceerden. Ieder van die nieuwe bronnen heeft gezorgd voor nieuwe omgangsvormen, gedragsregels en machtsverhoudingen, aldus Goudsblom.

Leave a Comment

“Er blijft ons niets over:” Yezidi’s in kamp Singar in Diyarbakır

Tent met kinderen in Yezidi kamp Diyarbak?r, © Marije Koudstaal
Tent met kinderen in Yezidi kamp Diyarbak?r, © Marije Koudstaal

Door Edien Bartels en Trudie Visser, foto’s Marije Koudstaal     Op 8 april 2015 meldden de media dat er in Irak meer dan 200 Yezidi’s zijn vrijgelaten door IS, vooral ouderen. Yezidi’s zijn een Koerdisch religieuze minderheid met een eigen syncretistische religie, waarin elementen uit de islam, het christendom en het zoroastrisme (een oude ‘dualistische’ religie uit Perzië). Afgelopen zomer, 3 augustus, vluchtten er binnen een week duizenden Yezidi’s omdat hun dorpen door IS ingenomen werden. Ze worden door IS als duivelaanbidders gezien en daarom vervolgd. Naar schatting van de Yezidi verpleger van kamp Singar in Diyarbak?r woonden er in de regio Singar 500.000 Yezidi’s. Door de aanvallen van IS zijn meer dan 3000 mensen vermoord. Veel ouderen en kinderen zijn omgekomen door honger en dorst, en meisjes en vrouwen, naar schatting 4500, zijn weggevoerd als oorlogsbuit om seksslavinnen te worden (voor meer exacte cijfers, zie De Correspondent van 24 december 2014).

Sommigen zijn erin geslaagd te ontsnappen. De IS strijders kwamen vanuit het zuiden de berg op. De dorpelingen die als eerste werden overvallen, belden naar de andere dorpen zodat er een grote stroom vluchtelingen op gang kwam, de berg op. In de haast en paniek die uitbrak zijn er duizenden kinderen en ouderen kwijtgeraakt. Dat gebeurde in heel korte tijd. Vooral de Yezidi’s die de Singar berg op vluchtten, kwamen in het nieuws. Op die berg zijn ze uiteindelijk in november ontzet via een doorgang gemaakt door een gecombineerde actie van de Koerdische PKK en de peshmerga, en daarna zijn ze naar kampen gebracht in Noord-Irak en in het oosten van Turkije, nabij de grens.

3 Comments

Lola is dood

Campo BoliviaDoor Ton Salman        Op de hoogvlakte in Bolivia is het koud en winderig. In de winter zakt de temperatuur iedere nacht onder het vriespunt. Dan valt er maandenlang ook geen regen, worden het harde gras en de stekelige lage struikjes bruin, en schuren en prikken ze zo mogelijk nóg wat gemener. Dan zijn dus, als je erdoorheen wandelt, hoge schoenen en dikke broekspijpen zeker aanbevelenswaardig. De wind snijdt en de zon verwarmt maar een beetje – maar is op de hoogte van zo’n 3800 meter boven zeeniveau zó onbarmhartig dat je binnen een paar uur verbrandt en je lippen kloven. De eerste neerslag van het seizoen is vaak sneeuw. Het levert een prachtig landschap op. Voor wie zich de genieting daarvan kan permitteren.

Daar, op anderhalve kilometer van het dichtstbijzijnde dorpje (en dan nog maar met zo’n 100 inwoners) staat een klein lemen huisje. Ernaast een minuscuul schuurtje en een kleine kraal om ’s nachts de schapen in samen te drijven. De bewoonster, laten we haar Manuela noemen, alleenstaand, leeft van de ongeveer 60 schapen en wat kleinschalige landbouw: aardappelen, wat groente, haver en quinoa, het inmiddels ook in het Westen populaire “Andesgraan”. Het is geen vetpot, en het leven is moeilijk. Het is sloven. Er is de kou. Alle beesten moeten gevoed. De harde grond bewerkt.

Leave a Comment