Skip to content

Month: July 2015

Purikura: a ‘kawaii’ phenomenon in Tokyo

by Sophie Vilé

On the 26th of June, I handed in my Master’s thesis at the department Social and Cultural Anthropology. I have written my thesis about socalled kawaii girls in Japanese society. Kawaii girls are girls with a cute, loveable and childish fashion style and behaviour. The kawaii fashion style exists of fluffy, frilly, pink and pastel colours clothes and accessories, such as stuffed animals and multiple bows. Kawaii girls express their kawaii style to a full extent and in every detail of their appearance. Next to their appearances, kawaii girls behave in a certain way. They try to behave cute and innocent by, for example, posing with their hands to their cheeks and they speak with a high-pitched voice.

Leave a Comment

“No faggot, just nuts”

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

by Pál Nyíri

Around ten years ago I took some Chinese friends to the former royal castle in Gödöllö, near Budapest. We came upon a photo studio where you could dress up in costume from Queen Sisi’s era. My friends’ daughter, then around ten, donned the garb of a noble young lady; I dressed up as her governess. The photo was a hit, and recently it got into the hands of my three-year-old son. He wanted one too. The castle’s website informed us that the studio was still there. Off we went with my wife and my son.

1 Comment

Grote demonstratie voor het Griekse parlementsgebouw

image1

Van onze correspondent uit Athene

Op de avond van de dag dat Griekenland met de overige EU landen een akkoord sloot over nieuwe leningen in ruil voor vergaande economische hervormingen heeft er voor het Griekse parlementsgebouw een grote demonstratie plaats. Duizenden mensen, merendeels tussen 20 en 40 jaar, protesteren tegen het akkoord. Dan liever uit de eurozone en uit de Europese Unie! Ze zien geen toekomst meer voor zichzelf in dit Griekenland dat zo hard moet bezuinigen om zijn schulden at betalen.

1 Comment

Een zaak van leven of dood

IMG_0639Door Marina de Regt. Afgelopen vrijdag is er een bestand afgekondigd in de al ruim drie maanden durende oorlog tussen Saoedi-Arabië en de Houthis in Jemen. Dit bestand is uitermate hard nodig want de situatie in Jemen is ronduit verschrikkelijk. Volgens de meest recente gegevens van de humanitaire coördinator van de VN hebben momenteel 21 miljoen Jemenieten behoefte aan humanitaire hulp (op een totale bevolking van 25 miljoen), en zijn meer dan één miljoen mensen ontheemd. Er zijn al meer dan 3000 doden gevallen en 15.000 gewonden, waaronder heel veel burgers. Het dagelijkse leven in Jemen is sinds de bombardementen tot stilstand gekomen. Er is slechts een aantal uren per dag elektriciteit, er is nauwelijks water meer beschikbaar en benzine en diesel zijn al maandenlang schaars. Het gevolg is dat er nauwelijks auto’s meer rijden, mensen niet meer naar hun werk kunnen, generatoren niet meer werken, en het openbare leven vrijwel compleet tot stilstand is gekomen. Bovendien is Jemen voor 90 procent afhankelijk van import, en wordt er sinds eind maart niets meer ingevoerd omdat havens en vliegvelden zijn gesloten. Medicijnen en voedsel raken langzaam op, met alle gevolgen van dien.

Ik heb jaren in Jemen gewoond en gewerkt, en heb er talloze vrienden en vriendinnen. In de afgelopen maanden heb ik met een aantal van hen contact onderhouden, maar de uitzichtloosheid die uit deze gesprekken blijkt maakt het voor mij steeds moeilijker hen op te bellen. Iedereen zit thuis, niemand gaat meer naar zijn of haar werk, ze ontvangen geen salaris meer en leven van hun spaargeld. Er is geen transport meer, geen elektriciteit om naar de televisie te kijken of de airconditioning te gebruiken (wat vooral rampzalig is in de kustgebieden waar de temperatuur in de zomer heel erg hoog is). Kinderen gaan niet meer naar school of de universiteit. Iedereen zit doelloos thuis te wachten tot de situatie verbetert. In de telefoongesprekken weet ik vaak niet wat ik moet zeggen, maar ik weet dat het belangrijk is dat ik mijn betrokkenheid blijf tonen.

4 Comments

The Value of Drachma

4386566455_0980e645af_oby Dimitris Dalakoglou

If one was following Greek and international media, it might have seemed as though the difference between the numbers in the Yes and No camps in the Greek referendum was tiny. However, as most ethnographers of Greece would be able to tell you, especially the ones who have spent two years doing research in Athens during the crisis, the No voters were in the overwhelming majority. And so it ultimately proved in the result.

Leave a Comment

Interviewing a Capoeira Legend

IMG_20150621_170812450by Gaya Nikolsky

Legacy, history and mythology are essential when forming a social group or a community. And for capoeira, its history and the story of its liberation are important aspects in the meaning given to capoeira nowadays.

Leave a Comment

Antropologie: een kansloze discipline? (2)

Griekenland
Griekse burgers in discussie met elkaar.

Door Herbert Ploegman. Meer dan drie jaar geleden schreef ik een blog op Standplaats Wereld met bovenstaande titel. Ik was net afgestudeerd, en werkzoekend. Dat viel tegen, en in het stuk reflecteerde ik op mijn kansen op de arbeidsmarkt. Het leverde een aantal interessante, bemoedigende en blikverruimende reacties op. Maar het leverde ook wrijving op doordat uitgerekend een titel als dit het meestbezochte stuk[1] op Standplaats Wereld was. Het leek me daarom tijd voor een herijking; één onder dezelfde vragende titel. Tenslotte bracht deze titel iets teweeg – hoe ongemakkelijk ik hem nu ook vind. Ik neem jullie graag mee.

De reis gaat naar Athene, de stad die door velen momenteel nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Na jaren van zich voortslepende processen komt hier iets tot een climax. Wat dat iets precies is, daarover verschillen de meningen. Sommigen zeggen dat het een dwarse links-populistische regering is die de zaak heeft verknald, terwijl anderen zeggen dat hier het hele Europese project of het kapitalistische systeem als geheel op knappen staat.

3 Comments

Dagelijks leven in het vluchtelingenkamp van Kobani in Suruc, Diyarbakir, april 2015

Deel twee van een foto essay door Edien Bartels, Trudie Visser (tekst) en Marije Koudstaal (© foto’s). (Deel één) Zij schreven eerder een blog over de problematiek van de Ezidi vluchtelingen: “Er blijft ons niets over.” 

TUR_1504110032
Dagelijks leven in vluchtelingenkamp Suruc. In dit kamp wonen vluchtelingen uit Kobani en omstreken. Nadat Kobani is terug veroverd op IS gaan de meeste vluchtelingen terug. Mannen gaan vooruit om de stad Kobani weer leefbaar te maken. Vrouwen blijven langer in het kamp wonen met de kinderen tot het veilig is in Kobani. Ondertussen gaan families zo nu en dan terug. Het kamp is opgebouwd op een braakliggend stuk grond. De hele oppervlakte is bedekt met keien. Eenvoudige voorzieningen zijn opgetrokken; er is een douche en wasruimte, keuken en toiletgroep. Er is elektriciteit aangelegd. Elke tent beschikt over licht en in de winter had iedereen een elektrisch kacheltje. “God zij dank toonde deze winter mededogen,” aldus de opzichter.
Leave a Comment