Door Freek Colombijn – Vers van de pers: het eerste schoolboek antropologie voor middelbare scholieren! Achter de saaie titel Een kennismaking met antropologie gaat een levendig boek schuil, geschreven door Laura van Diermen en Laura…
Leave a CommentCategory: Opvoeding & onderwijs
Door Zoë Tjon A Ten “Geinig, ik zal nooit weten wat die mensen hier doen, waar ze zich mee bezig houden, wat hun interesses zijn, hoe ze praten en hoe ze bewegen.” Dit dacht Rayn…
1 Comment
Image from a Dutch high school history book. Photo by author. By Sientje Trip When browsing through one of the history books of the high school I researched I came across some paragraphs on the…
Leave a Comment
by Anne and Freek Colombijn The corona lockdown has forced schools and universities to switch to online teaching. While we recognize the often justified complaints voiced by many students at universities and schools of higher…
Leave a Comment
Mijn feministische antropologische kijk DOOR GEORGETTE VEERHUIS [TW: verkrachting] Schaamte is een natuurlijke emotie die in alle culturen voorkomt. Maar we mogen er niet zomaar vanuit gaan dat ervaringen met seks, consent, verkrachting, en de…
Leave a Comment
BY KAY MARS Intersectionality has become somewhat of a buzzword in contemporary social sciences. It provided a short-hand term for a more complex and comprehensive understanding on identity, which would take into account the ways…
Leave a Comment
Door Thijl Sunier
Er is iets raars aan de hand met de discussie over historische standbeelden, de ‘vaderlandse geschiedenis’ en de ‘nationale identiteit’. Even de feiten op een rijtje. In september vorig jaar was een beeldje van de naamgever van het Mauritshuis (dat naast het torentje van de premier staat) bij de ingang van het museum weggehaald. Deze naamgever, Johan Maurits van Nassau-Siegen (1604-1679), was in de zeventiende eeuw gouverneur van de Nederlandse kolonie in Brazilië en slavenhandelaar. Dat was niemand opgevallen, totdat het een onderwerp op sociale media werd afgelopen januari.
Leave a Comment
Door Ike Haasjes Donderdag 5 oktober is het zover: voor het eerst in jaren gaan basisschooldocenten een hele dag staken op een schooldag. Zij hebben symbolisch geko-zen voor de Dag van de Leraar en trekken dan in groten getale naar het Malieveld om de volgende eisen kracht bij te zetten.
1. Een eerlijk salaris: het primair onderwijs wordt structureel onderbetaald.
2. Een investering in het onderwijs voor minder werkdruk.
Toen ik in 2015 mijn masteronderzoek deed en mijn scriptie schreef over hoe basisschoolleraren omgaan met grote onderwijshervormingen (Haasjes, 2015), heb ik deze ‘eisen’ veelvuldig langs horen komen. Op de basisschool waar ik mijn veldwerk deed zag ik bijvoorbeeld vaak dat docenten die ruim voor 8:00 uur begonnen met werken ook pas na 17:30 naar huis gingen, en zelfs dan met een tas vol nakijkwerk (ibid, p. 26-28). Daarnaast vertelden de leerkrachten uitgebreid over de semesterplannen, groepsplannen en individuele plannen die voor klas en kind geschreven moeten worden, vaak gevuld met gelijksoortige informatie en die in de dagelijkse praktijk weinig gebruikt worden (ibid, p. 33). Daarnaast moeten docenten soms onhaalbare doelen in hun plannen zetten, bijvoorbeeld een voldoende citoscore voor 80% van de kinderen in de klas, ook wanneer ze weten dat dit niet realistisch is (ibid, p. 31). Dit vinden zij enorm demotiverend. Over de administratiedruk die docenten ervaren, zeiden ze het volgende:
Leave a Comment
Door Freek Colombijn Een risico van antropologisch veldwerk is dat we soms vergeten hoe sterk we gebonden zijn aan onze eigen ervaringen. We doen intensief onderzoek onder een beperkte groep mensen of in een beperkt gebied en moeten niet te snel op grond daarvan generalisaties maken voor een groter geheel. Aan deze wijsheid werd ik onlangs weer eens herinnerd.
Ik doe al jaren onderzoek naar afval en andere milieuproblemen in Surabaya, de tweede stad van Indonesië met bijna 3 miljoen inwoners. Hoewel ik door een ruim gebied rondtrek, beweeg ik me toch voornamelijk in het oudere deel van de stad. Hoezeer dat deel mijn beeld heeft bepaald, werd ik me weer eens bewust toen ik een paar dagen geleden met de auto de stad verliet. Mijn bestemming was een NGO, waarvan het hoofd me veel zou kunnen vertellen over de vervuiling van de Brantas rivier, die door Surabaya loopt. Ik sprak met hem af op zijn kantoor in Gresik, een plaats die deel uitmaakt van de agglomeratie Surabaya, waar hij een educatief programma voor een schoolklas zou verzorgen. Als deze les afgelopen was, kon ik hem spreken.
Leave a Comment