By Lysanne Vrooman Almost half a year ago, on the 25th of March 2017, it was the sixtieth anniversary of the treaty of Rome. In 1957 the treaty of Rome was signed by the Netherlands, Belgium, France, Luxemburg, Germany and Italy. The treaty was envisioned to open borders, prevent war and create endless economic and trade opportunities. The countries would not restrict each other anymore. Now sixty years later the treaty that was supposed to unite the countries, is looked at with scepticism and frustrations by some citizens of Rome. The current migration-influx has led to tightened border controls and policies that divide instead of unite.
For my master’s thesis in Social and Cultural Anthropology I studied a group of citizens in Rome who started an association to support migrants in the city. Whereas the citizens started their association to provide the migrants with food, a place to stay and support, I found in my research that they also strive for a better situation for migrants in Europe in general. They question the current developments and policies of the European Union when it comes to migration, and aim to present a counter-message.
Protesting is one of the ways they try to send such a counter-message. And on this Saturday, March 25th, a big protest was organised to show their disagreement with the current situation and to question the (changed) implications of the treaty of Rome. Through pictures of this protest I will show what this day looked like. Continue reading
Door Ike Haasjes Donderdag 5 oktober is het zover: voor het eerst in jaren gaan basisschooldocenten een hele dag staken op een schooldag. Zij hebben symbolisch geko-zen voor de Dag van de Leraar en trekken dan in groten getale naar het Malieveld om de volgende eisen kracht bij te zetten.
Door Edien Bartels en Lenie Brouwer “Wat nemen Marokkaanse Nederlanders mee op vakantie naar Marokko? Kaas en pindakaas!” Dit vertelt Mohammed Abdel, een Marokkaanse Nederlander uit Rotterdam, enthousiast als we zijn kaasfabriekje bezoeken in Magdahr, een dorpje in het noordoosten van Marokko, tegen de Algerijnse grens. We zijn in dit gebied voor onderzoek naar achtergelaten vrouwen en kinderen en verrast deze man te ontmoeten. Tien jaar geleden heeft hij voor het eerst bedacht een kaasfabriek op te zetten en inmiddels heeft hij zijn droom verwezenlijkt. Met een team van zes mensen, waaronder twee remigranten uit Nederland, heeft hij hier de afgelopen jaren aan gewerkt. En nu is hij nu mede-eigenaar. Veel Marokkaanse migranten in Nederland zouden graag een eigen bedrijf willen opzetten in Marokko, maar weinigen lukt het. Hiervoor zijn veel redenen te bedenken, zoals het ontbreken van financiële middelen, kennis van het product en van de Marokkaanse bureaucratie. Hij vertegenwoordigt met dit project de discussie over migratie en ontwikkeling: een succesverhaal dus. 
