Skip to content

Category: Regio Europa

Andere kijk op de opvang van asielzoekers

Door Floor ten Holder De opvang in Nederland wordt nog altijd vormgegeven door een ‘sober doch humaan’ uitgangspunt. Maar het verenigen van een zowel sobere als humane benadering brengt in de praktijk tegenstrijdigheden met zich mee. Zo is het bijvoorbeeld niet de bedoeling dat asielzoekers tijdens hun wachtperiode teveel integreren, maar worden zij geacht bij het verlaten van het azc met een verblijfstatus, zo snel mogelijk geïntegreerd te zijn. Daarbij zorgt de nadruk binnen het toelatings- en opvangbeleid op het beheersbaar houden van de opvang dat de humane benadering smal blijft ingevuld. Bewoners blijken vooral als asielzoekers benaderd te worden en niet als tijdelijke bewoners met kwaliteiten en talenten die van betekenis voor hun omgeving kunnen zijn.

Leave a Comment

Nederland Kenniseconomie – taken seriously

Een interview met dr. ing. Megal Omaan – Terwijl het Nederlandse universitair-wetenschappelijk onderzoek in deze globaliserende tijden steeds meer terrein verliest ten opzichte van bestaande en opkomende groot-producenten als de USA, India en China, heeft een commissie van binnen- en buitenlandse toponderzoekers zich gebogen over een blauwdruk om het Nederlands wetenschappelijk onderzoek opnieuw op te stoten in de vaart der volkeren. Op onze eigen VU stond de woordvoerder van deze commissie ons een interview toe.

Ingenieur Omaan, kunt u ons iets vertellen over de commissie, en de motieven om deze opdracht aan haar mee te geven?

Look, we constateerden dat het wetenschappelijk onderzoek in Nederland stagneerde. Teveel onderzoekers, in particular in de alfa- en gammawetenschappen, werkten en publiceerden nog in samenwerkingsverbanden van minder dan 5 of 10 collega’s en incidenteel zelfs individueel. Dat leverde publicaties op met slechts één naam daarboven; very inefficient, en een output van minder dan drie peer-refereed articles a year, in sommige gevallen zelfs in journals met minder dan een double-A rating. Dat leverde vanzelfsprekend ondermaatse impact-scores op. Er moest dus iets gebeuren, en mijn collega’s en ikzelf zijn op zoek gegaan naar een integraal, innovatief, future-ready alternatief.

1 Comment

The Politics and Ethics of keeping things clean: striking insights from South Africa


 


Image taken from http://kimmoment.wordpress.com/2011/08/18/mayhem-madness-media-exaggeration/

 By Tarryn Frankish Globally, the question of how to deal with the ‘dirty business’ of keeping things clean remains pertinent. In this blog I look to South Africa for insight into these questions as strikes around the globe by cleaning staff force us to think about the politics and ethics of keeping things clean elsewhere.

As a Desmond Tutu scholar, working at the Vrije University in Amsterdam in the Netherlands and the University of the Witwatersrand in South Africa I have the unique opportunity of spending time in two countries as I work towards my doctoral degree. My first trip to Amsterdam coincided with a strike by cleaning services in May 2010. More recently, as I was leaving Amsterdam in February 2012, the working conditions of cleaning staff were again in question. This question resonates with what I have come to know in South Africa.  Striking similarities in the way ‘cleaning’ is organised in the Netherlands and South Africa became apparent to me during my stays despite the contextual differences between the two countries, wherein cleaning work is performed and negotiated. The situation in South Africa (and some of the similarities witnessed in Amsterdam) suggests much for thinking about the politics and ethics of keeping things clean in a global context.

1 Comment

Antropologie: een kansloze discipline?

Ram Kumar - Unemployed Graduates (1956) Salem Library

Door Herbert Ploegman Ik ben op zoek naar werk. Werk waarvoor je betaald wordt; om van te leven. En zo zit ik na inmiddels een periode van solliciteren aan de tafel van een ‘werkcoach’. Dat is een vrouw van een bureau dat lijntjes heeft met de arbeidsmarkt en zij weet hoe je ‘ergens komt’. Ze bekijkt mijn cv, en zegt: “antropologie, leuk hoor, maar ik zal je uit de droom helpen: je hebt er niets aan”. Dan herstelt ze zich: “of misschien toont het diploma enkel aan dat je wat breder kunt kijken”. Ik knik begrijpend, maar zie ondertussen twee jaar prestatie en inhoudelijke studie van het bordje in de prullenbak geschoven worden. Dit is het geluid dat je links en rechts hoort: antropologie als kansloze discipline. Het heeft geen toegevoegde waarde, zo stelt ook deze dame. “En zeker nú”, voegt ze toe. Het is 2012 en het is malaise. Maar is antropologie werkelijk kansloos? Als ik naar mijn bankrekening kijk zou ik het haast gaan denken. Maar wat heb ik ook alweer gedaan, de afgelopen twee jaar? En waarvoor?

11 Comments

Gezocht: ontwerpers en designers m/v voor restylen Zwarte Piet

Door Rhoda Woets Op 3 december zou Sinterklaas voor de 26ste keer welkom worden geheten in het Canadese Vancouver door een slordige 500 Canadezen met een Nederlandse achtergrond. Het vertrouwde ritueel ging dit jaar echter niet door. Al eerder deze week werd besloten tot een belangrijke verandering: er zouden geen Zwarte Pieten mee buitelen in de optocht. De beslissing hiertoe werd genomen na klachten van Afro-Canadezen over het racistische en achterhaalde karakter van de knecht. De organisatie van de intocht bood excuses aan. Niet aan Sinterklaas, noch aan zijn volwassen fans die het een ander uit te leggen hebben aan hun kinderen. Nee, in een verklaring zei de organisatie tegen Afro-Canadezen zoveel als “We hebben het niet kwetsend bedoeld, sorry hiervoor.” Nadat Nederlandse Canadezen echter aangaven een ontvangst zonder Pieten onwenselijk te vinden werd de intocht in zijn geheel afgelast.

Een dergelijk ingrijpen is in Nederland ondenkbaar:

6 Comments

From ‘youth’ to ‘newly weds’: a Mennonite Wedding

By Karen Smits It was a cold and crispy, sunny Saturday afternoon in a little German town in the province Nordrhein-Westfalen. The family, whom I had not seen for over five years, warmly welcomed me and asked me to sit with them at one of the first rows of the church. From my memory, they wear cowboy boots, jeans, flip-flops and t-shirts. But today, for this occasion, the Mennonite family is dressed in more fancy clothing. This occasion is special to them, and they traveled from Belize to Germany to witness this event. For the past 20 years they have been waiting for this moment: their son and brother, who is 42 years old, is getting married. This is not just a marriage, it is a Mennonite marriage: a ritual in which their son, the eldest ‘youth’ member of their church, will obtain a new status.

1 Comment

‘Symbolische uitburgering’ en de neonazi moorden in Duitsland

by mac42

Door Daan Beekers Een nachtwake voor de slachtoffers bij de Brandenburger Tor, een grote demonstratie in mijn wijk Friedrichshain en constante aandacht op radio en TV: tijdens de afgelopen weken die ik in Berlijn doorbracht stond de publieke discussie hier in het teken van de door neonazi’s gepleegde moorden op negen middenstanders met een migrantenachtergrond (mit Migrationshintergrund zoals dat hier heet), acht van Turkse en één van Griekse afkomst. Deze moorden werden tussen 2000 en 2006 op verschillende plekken in Duitsland gepleegd en stonden bekend als de ‘döner-moorden’ (twee van de slachtoffers hadden een döner-zaak). De ondernemers werden allen, schijnbaar in koelen bloede, in hun eigen zaak doodgeschoten. Tot voor kort waren de daders niet gevonden.

De recente ontdekking dat drie neonazi’s verantwoordelijk waren voor deze moorden, en voor nog een moord op een politieagente, bracht een grote shock teweeg in Duitsland (de daders behoorden tot de terreurgroep Nationalsozalistischer Untergrund; twee van hen zijn dood aangetroffen na een mislukte bankoverval, de derde heeft zich bij de politie gemeld). Het nieuws maakt duidelijk dat de moorden zonder aanzien des persoons zijn gepleegd, om geen andere reden dan de buitenlandse afkomst van de slachtoffers.

Leave a Comment

An encore for the weakest performer

by Gea Wijers While the European Union is under scrutiny because of the euro-crisis, at the other side of the planet countries are getting ready to intensify their regional cooperation. Next to ASEAN, Cambodia is now involved in the Great Mekong Subregion (GMS) program. As in the case of our European crisis, the resulting greater connectivity here can also be said to have mixed results. Let’s evaluate some opportunities and challenges of cooperation for a developing country.

The GMS cooperation is characterized as based on the increase of connectivity, competitiveness and community. Please note, not necessarily on the cooperation  or even integration that our European Union is based on.

Leave a Comment

Iron, Death and Memory

 

By Maja Lovrenovi? The iron mines of Ljubija [ly-u-b?-a] are situated in northwestern Bosnia-Herzegovina. In the 1970s, the region was estimated to hold one of the largest reserves of iron ore in the Balkans. During the 1992-1995 war, the local Serb forces employed the mines’ technology to produce ‘ethnic cleansing’: the mines’ facilities were used to lock up, starve, rape, torture and kill the local Bosniaks and Croats. The mining pits and machinery were used to move and bury their bodies. The most notorious of those sites was the Omarska death camp (Thanks to the British journalist Ed Vulliamy, the existence of death camps in northwestern Bosnia was well documented and revealed to the international public, and in particular, to the International Tribunal for the Former Yugoslavia. See: ICTY summary indictment of 1995 on the Omarska death camp).

In 2004, the local Serb authorities sold 51% of the Ljubija mines to the world’s largest steel producer Arcelor Mittal, owned by one of the world’s richest men, Mr. Lakshmi Mittal. Soon afterwards, the extraction of iron ore from the pits was restarted, despite the fact that some 1.500 people are still listed as missing and believed to have been buried in secret mass graves across the mines’ complex (For more details, images and maps on the Ljubija mines, see the „Ljubija Mine Scandal“ dossier). In 2005, the survivors of these horrors were given a promise by Arcelor Mittal CEOs that they will be allowed to set up a memorial and commemorate freely at the site of the Omarska death camp. Yet, two days ago, according to Bosnian daily newspaper, the current Arcelor Mittal management denies having ever given such promise.

Leave a Comment