Door Zeger, Baukje, Mayke en Estefania, studenten Culturele Antropologie aan de VU
Terwijl de laatste spreekster nog bezig was met haar presentatie over de sport die zij beoefende, werd het onrustig. Het was al 8 uur geweest, en de rammelende magen van alle aanwezige vrouwen begonnen de overhand te nemen. De melk werd ingeschonken, de dadels rondgedeeld, en om 3 over 8 zaten de eerste dames al te smikkelen, de spreekster negerend. Die werd dan ook snel afgekapt, zodat iedereen zich met volle overgave op de rijkelijk gevulde tafels kon gaan storten.
Het eerste veldwerk voor een groep aanstormende antropologen, was het bezoeken van een heuse Iftar. Een wàt? Iftar is de maaltijd die gedurende de ramadan door moslims direct na zonsondergang genuttigd wordt. In Nederland wordt de Iftar door verschillende moskeeën en organisaties aangegrepen om moslims samen te brengen, maar ook om niet?moslims uit te nodigen deel te nemen aan deze gezamenlijke maaltijd. En wij waren er ook bij!
De dames Baukje, Mayke en Estefania zouden naar de vrouwen Iftar van ‘Nisa for Nisa’ in Amsterdam Sloterdijk gaan, terwijl Zeger de Iftar in buurtcentrum ‘de Meeuw’ in Amsterdam Noord zou gaan bezoeken.
Alle vier hadden we er vooraf niet zoveel van verwacht. Een kale ruimte, plastic stoelen, veel (vernederlandste) moslim(a’)s, en natuurlijk wat te eten. We hoopten een ‘echte’ Iftar?sfeer aan te treffen, maar wat is een ‘echte Iftar?sfeer’?
Al bij binnenkomst zagen we dat we behoorlijk fout hadden gezeten. De zaal was rijkelijk versierd, van plafond tot vloer, en zelfs de stoelen waren voorzien van een prachtige strik.
Ook het publiek was anders samengesteld dan verwacht. In ‘de Meeuw’ was maar één islamitisch gezin aanwezig, de rest waren allemaal Nederlanders die gewoon kwamen voor het eten en de gezelligheid.
Onder de gasten van de vrouweniftar, die aan het thema sport was gewijd, waren veel vrouwen uit de sportwereld en leden van de organisatie Nisa for Nisa, maar ook veel ‘verwesterde’ moslima’s.
Nadat er in ‘de Meeuw’ een gebed was gebeden, en nadat bij ‘Nisa for Nisa’ de sportpresentaties waren afgerond, kon er rond 8 uur aangevallen worden op het eten.
Zeger had op dit tijdstip een enorme honger; hij was de enige van ons vieren die gevast had. Zeker gezien het feit dat hij die avond daarvoor tot diep in de nacht een borrel had gehad, waar je de volgende dag een behoorlijk droge mond aan overhoudt, vonden wij dit behoorlijk knap!
Op de tafel waren veel verschillende lekkernijen terug te vinden. Na de Marokkaanse soep ‘Harira’, konden we ons overgeven aan allerlei koekjes, broodjes, pannenkoekjes, pasteitjes en loempia’s. We moesten allemaal de ‘Kahb el gazal’ proeven, want volgens Zainab, een van de aanwezige moslima, is dit “de Rolls Royce onder de koekjes”, bij elk feest zijn ze erbij!
De bedoeling van het veldwerk was dat we tijdens het eten met de mensen om ons heen zouden praten, en zoveel mogelijk van ze zouden leren. Daar hoefden we helemaal geen moeite voor te doen, want de aanwezigen waren allemaal erg open en gezellig! Er werd gesproken over het dragen van hoofddoekjes, over het verschil tussen Marokkanen en Turken, het belang van het gebed tijdens de Ramadan, en natuurlijk over wat voor eten er op tafel stond en hoe het bereid was.
Na een ‘hoge thee’ met een koekje, gingen we met een vol hoofd en een volle buik weer naar huis. Hoewel we, naar onze mening, niet een ‘echte’ sfeer hebben geproefd, hebben we veel van de avond opgestoken en zijn we ontzettend tevreden!
Op dit weblog werd eerder over de Ramadan bericht door Maarten Deprez:
[…] “Ik heb honger!”, of: studenten over de Iftar « Standplaats Wereld Het eerste veldwerk voor een groep aanstormende antropologen, was het bezoeken van een heuse Iftar. Een wàt? Iftar is de maaltijd die gedurende de ramadan door moslims direct na zonsondergang genuttigd wordt. In Nederland wordt de Iftar door verschillende moskeeën en organisaties aangegrepen om moslims samen te brengen, maar ook om niet?moslims uit te nodigen deel te nemen aan deze gezamenlijke maaltijd. En wij waren er ook bij! […]