Skip to content

Ina Keuper gaat met pensioen: “ Ik had de leukste baan die er bestaat”

Door Eva de Jong. Waren alle docenten maar een beetje zoals Ina”, dacht ik toen ik na dit interview haar kamer verliet. Haar gastvrijheid, hartelijkheid en interesse voor studenten is uniek en zal vanaf nu gemist moeten worden. Na 44 jaar actief te zijn geweest op de VU , gaat zij met pensioen. Als ik Ina’s kamer binnen stap is zij haar kamer grondig aan het schoonmaken. De boekenkasten zijn bijna leeg, gevulde dozen staan op de grond. Het is duidelijk: Ina vertrekt. “Ik moet alles natuurlijk wel schoon achterlaten” zegt ze, terwijl ze overjarige stickers van haar boekenkast pulkt. “Ik moet plaats maken voor nieuwe mensen, het is al heel wat dat ik het tot mijn 65ste heb uitgehouden. Het is goed zo.”

Is 44 jaar niet erg lang om op één plek te werken?

Ja, dat is wel lang. Het was ook niet mijn plan, ik ben gewoon blijven hangen. Gelukkig bleef de omgeving veranderen. Ik heb veel reorganisaties meegemaakt en de VU zien groeien. En mijn werk bleef altijd leuk. Ik werd betaald om boeken te lezen over onderwerpen die ik interessant vind. Beter kun je het niet hebben!. Het is goed om plaats te maken voor mensen die ook zulke leuke banen willen hebben.

Welk aspect vond u het leukste van uw werk?

Het lesgeven en managen vond ik het allerleukste. Ik ben toch meer een organisatiemens dan een onderzoeker. Ik heb geprobeerd om een proefschrift te schrijven, het zou gaan over vrouwenemancipatiebeleid binnen de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking, ofwel gender en ontwikkeling. Maar het vorderde niet en uiteindelijk heb ik mijn proefschrift niet afgemaakt. Soms vind ik dat wel jammer. Ik zou er nu nog wel een boek over kunnen schrijven, maar het zal geen proefschrift worden. Het blijft een boeiend en actueel thema.

Heeft u het idee dat uw werk als antropoloog heeft bijgedragen aan vrouwenemancipatie?

Er is in de afgelopen veertig jaar veel veranderd in gender ongelijkheid, er is gelukkig veel minder ongelijkheid maar ze er is nog steeds, zelfs in Nederland. Ik denk wel dat ik iets bijgedragen heb, natuurlijk wel samen met anderen. Ik heb vele jaren via cursussen feministische antropologie en gender en ontwikkeling kennis en ideeën mogen overdragen aan jongere generaties. Ik denk dat wij invloed hebben uitgeoefend omdat we ons er druk over maakten en ook probeerden anderen te overtuigen van het belang van meer maatschappelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen, wereldwijd. We hebben als antropologen een eigen bijdrage geleverd in de gender discussie.

Is het lastig om een stapje terug te doen in het debat over gender ongelijkheid?

Nee, ik heb vertrouwen in de volgende generatie. Het is nu aan jullie. Ik stond op de schouders van anderen, en nu staan jullie op de schouders van ons. Het is fijn om te zien dat het thema leeft, bijvoorbeeld de nieuwe He for She campagne van de Verenigde Naties is een geweldig initiatief. Zij staan voor waar ik altijd voor heb gestreden. Het is geen vrouwen issue, het is ons issue.

Gaat u het contact met studenten missen?

Ja, dat ga ik het meeste missen. Met name het lesgeven in kleine groepjes en mensen individueel begeleiden om een thesis te schrijven vond ik geweldig. Ik ben daar beter in dan college geven voor een grote groep studenten. Ik heb genoten van het begeleiden van eerstejaarsstudenten en een soort mentor voor hen te mogen zijn. Om hun groeiproces van dichtbij te mogen meemaken is erg mooi. Het is geweldig om informatie over te dragen op een jongere generatie. Het is het allerleukste als zij deze informatie met enthousiasme ontvangen en een passie voor antropologie ontwikkelen. Daar doe je het uiteindelijk allemaal voor.

Wat wil u meegeven aan de huidige generatie antropologie studenten?

Ik hoop dat zij door de studie leren inzien dat de wereld heel ingewikkeld in elkaar steekt. Ook is het belangrijk dat studenten zich goed prepareren voor de arbeidsmarkt. Antropologen zijn door hun manier van denken en academische vaardigheden goed voorbereid op de huidige arbeidsmarkt. Antropologen kunnen observeren, interviewen, literatuur parafraseren en samenvatten, verslagen schrijven en deze combinatie is goud waard. Het beroep antropoloog bestaat eigenlijk niet, behalve voor academische onderzoekers en docenten. Maar er is wel grote behoefte aan antropologische vaardigheden, practical skills. Studenten moeten dit niet uit het oog verliezen en de training in practical skills serieus nemen; goed interviewen en verslagen schrijven leer je vooral door veel oefenen en verbeteren. Ook moeten studenten onthouden dat iedereen een eigen klein stukje kan bijdragen aan het meer aangenaam maken van deze wereld. Ik heb dat op mijn manier gedaan, en iedereen zal dit weer op een zijn eigen manier doen.

Wat zijn uw plannen voor de toekomst?

Ik ga niet achter de geraniums zitten, ook al zijn dat natuurlijk wel mooie planten. Eerst ga ik verder met opruimen, de laatste dingen inleveren en het archief netjes achterlaten. Daardoor kan ik langzaam afkicken van het harde werken, maar gelukkig hoef ik antropologie niet te missen. Ik zal nog steeds boeken in dat vakgebied lezen, ook al zal ik daar nu niet meer voor betaald worden. Ik houd nog een tijdje mijn VU-ID dus ik ga veel rondstruinen op het internet. Het is geweldig om niet van je bureaustoel af te hoeven voor informatie. Dat was vroeger wel anders. Ik wil ook meer gaan wandelen en meer met muziek gaan doen. Misschien ga ik wel op een koor. En ook al stop ik met werken, ik zal mij altijd blijven druk maken over maatschappelijk thema’s. Misschien word ik als gepensioneerde vrouw wel actief bij Worldgrannies. Of bij Worldgrandpas natuurlijk, dat is ook hard nodig.

Moeten wij u dan vanaf nu echt missen?

Ik vrees van wel. Ik ben aan het nadenken om actief te worden op Facebook. Het lijkt mij leuk om studenten die ik heb begeleid te kunnen volgen. Het is mooi om te zien hoe oud studenten de skills die wij hen hebben aangeleerd toepassen in hun verdere leven. Misschien ga ik ook wel stukjes schrijven voor StandplaatsWereld. Dus ook al ga ik met pensioen, online blijf ik actief!

Ina Keuper (1949) studeerde culturele antropologie en sociologie der niet-westerse samenlevingen (CA/SNWS) aan de Vrije Universiteit. Al tijdens haar studie (1970-1978, inclusief een opleiding als docent Maatschappijleer in het VWO) begon zij met werken aan de VU, zes jaar als student assistent en vanaf 1978 als (universitair) docent in deeltijd. Van 1985-2000 doceerde ze voor de doctoraalopleiding Vrouw en Beleid, later Maatschappelijke Vraagstukken en Beleid, naast onderwijs voor studenten CA/SNWS. Van 2001 tot 2014 was ze ook onderwijsmanager, en in die rol betrokken bij de invoering van de bacheloropleiding CAO (2002 gestart) en masteropleiding SCA (2004 gestart). In de meer dan veertig jaar aan de VU heeft Ina vele studenten begeleid bij hun kennismaking met het vakgebied in de bachelorwerkgroep van het eerste studiejaar en bij de afronding van de doctoraal-, bachelor- of masteropleiding voor het schrijven van hun scriptie of thesis.

3 Comments

  1. Emine Igdi Emine Igdi

    Wij zullen je missen Ina.

  2. […] Ina Keuper is momenteel freelance medewerker van afdeling Sociale en Culturele Antropologie aan de VU. Jarenlang was zij rots in de branding voor vele generaties studenten antropologie, tot zij recent met pensioen ging. […]

  3. […] mijn werk als docent bij de afdeling SCA, zoals ik bij mijn afscheid in oktober 2014 vertelde (zie blog). Ik hoop dat het feminisme ook jonge generaties van antropologen energie zal geven om hun talenten […]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *