Skip to content

Sociale lift, asociale lift

 

Foto door Derrick T

Antropologiestudente Silvia van der Wal studeert voor een half jaar in Brazilië en schrijft regelmatig over haar ervaringen voor Zwerfpost, weblog voor buitenlandse studenten van de VU Faculteit der Sociale Wetenschappen. In dit bericht vertelt ze over haar frusterende kennismaking met grote klassenverschillen in Brazilië.

Terwijl ik peinzend op de stukjes uit mijn guaranasap bijt, tikt de derde jongen van vanavond op mijn schouder om mij te vertellen dat hij geld wil. Pas als hij weg is besef ik zijn verzoek te hebben geweigerd zonder hem werkelijk te antwoorden of aan te kijken. Het peinzen wat hij verbrak, was om tot een verhaal te komen dat zou illustreren hoe alles aan mijn dagen op de universiteit anders is. Nu was juist die bedelende jongen een goed voorbeeld. Maar ben ik me nu al aan het afsluiten voor die kant van mijn dagelijkse realiteit? Nog geen uur geleden ben ik nog in de les tekeer gegaan omdat een studiegenootje haar presentatie af trachtte te sluiten met de statement dat de vorm van discriminatie in Brazilië subtiel is.

Klassenverschillen
Bijna wanhopig door de ontdekking dat een student sociale wetenschappen  de krampachtige verdediging van klassenverschillen niet opvallend vindt, probeer ik te vertellen hoe ver dat voor mij van subtiliteit afstaat. Onder de druk van zestig vragende ogen zoek ik een voorbeeld. Hoe subtiel is discriminatie, wedervraag ik, wanneer zij zelfs in de architectuur een plaats heeft? Als toelichting liet ik hen delen in mijn schok over de verschillende functies van de twee liften in de flats. Dat één lift voor de ‘gewone bewoners’ was en de ander voor de bedienden en eventuele honden leek mij al compleet absurd. Daarbij is het in het Noordoosten van Brazilië gebruikelijker voor een middenklasse gezin om een bediende te hebben dan een hond.

Discriminerende lift
Mijn verontwaardiging bereikte echter een toppunt toen ik in de elevador social, letterlijk de sociale lift, een koperkleurig plaatje ontdekte waar op stond dat het wettelijk verboden is onderscheid te maken op basis van ras, kleur, geslacht of wat dan ook. Hoopvol keek ik mijn studiegenoten aan, voorzichtig voegde ik er aan toe dat ik het bestaan van de lift al discriminerend vind, dat het alleen maar subtiel is in de zin dat het geaccepteerd wordt. Het meisje geeft toe dat haar woordkeuze slecht was en vervangt het woord subtiel voor naturalizado. Terwijl ik kijk naar hoe de drie jongens het pasteitje wat ik de eerste had gegeven delen, neem ik me voor zo’n situatie nooit als natuurlijk te beschouwen.

Silvia van der Wal is 3e jaars studente Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie aan de Vrije Universiteit. (Zij is niet de persoon op de foto afgebeeld!)

3 Comments

  1. Vilkyila Vilkyila

    check to your friends , just clicks away

Leave a Reply to Vilkyila Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *