Thijl Sunier, hoogleraar op onze afdeling, was nauw betrokken bij een onderzoek over de Islam in Turkije. De uitkomsten tonen aan dat het aantreden van de pro-islamitische politieke partij AKP in Turkije in 2003 er niet toe heeft geleid dat de islamisering van Turkije sindsdien meer wordt gepromoot door het Turkse Directoraat van Godsdienstzaken, Diyanet. Dat is een van de uitkomsten van een onderzoek van de Vrije Universiteit Amsterdam en de Universiteit Utrecht, dat op 27 januari bekend is gemaakt.
By Ursula Cats How many times have the people from Burma used the slogan: “Free Free Aung San Suu Kyi”? And now she is “really” free, the regime has released her, without constraints, from her fifteen years’ house arrest. In Burma people are very happy, but also around the world there is great relief. A young female student from Yangon told me today: “When Aung San Suu Kyi was released I cried. Before the future looked like a dark tunnel, but now there is a light. I think we all feel more alive again.” When I talk to the women I work with, their excitement is palpable. Aung San Suu Kyi spreads hope; she stands for unity among the people of Burma. She is seen as a strong leader who loves her people. Throughout the years her voice was silenced, but they’ve build their own ideas on the core stances of her visions. Many people are ready to work alongside Aung San Suu Kyi and are prepared to carry on, even if she would be cut off from her people again. This is in line with her wish: “I cannot do it alone. I think we all have to work together. We will have to find a way of helping each other” she said, while calling for the release of more than 2100 political prisoners still in jail (The Age, 15 November). The fact that so many political prisoners remain behind bars is one of the many reminders to the world that despite Aung San Suu Kyi’s release, the people in Burma are not really free.
Door Tijo Salverda “De elites moeten ons redden.” Want, zo luidt de vooronderstelling, “in een democratische samenleving zijn het de elites die de beschaving hoog moeten houden en het goede voorbeeld moeten geven.”
In het artikel, “Veel parallellen PVV en fascisme” (De Volkskrant, 2 november jl.), worden opnieuw dezelfde argumenten gebruikt zoals de laatste tijd wel vaker als het over de huidige situatie in Nederland gaat. Maar hebben we de elites eigenlijk wel nodig voor onze redding?
Door Maaike Benders In Birma (ook bekend als Myanmar, op Indonesie na het grootste land van Zuidoost Azie) worden op 7 november voor het eerst in twintig jaar verkiezingen gehouden. De huidige militaire regeringspartij greep in 1988 de macht en behield deze na de verkiezingen van 1990, die gewonnen werden door de partij van Aung San Suu Kyi. Het leger heeft haar sindsdien meer dan veertien jaar huisarrest opgelegd, en toonde zich niet onder de indruk van de Nobelprijs voor de Vrede die zij in 1991 kreeg toegewezen, noch van enige andere vorm van internationale en nationale druk.
Door Oscar Salemink Gisteren sloeg ik – genietend van een kop koffie en een Jumbo Stroopwafel Bereid met Roomboter (per stuk te koop bij de Seven Eleven om de hoek hier in Taipei) – de opiniepagina van de Taipei Times open, waar mijn oog viel op een grote cartoon, over ongeveer een derde van de (broadsheet) krant. In de cartoon wandelt een gezin – vader, moeder, kind – over een hangbrug naar een donkere muur met een poort waardoor licht schijnt, en bewaakt.
De ‘vader’ in de cartoon vertoont een opvallende gelijkenis met onze oerhollandse schrijver Kader Abolah. De titel van het artikel is ‘Europe’s complex fear of immigrants’, en is geschreven door ‘one of Holland’s leading writers [who] laments the way that the migrant dream has turned to suspicion on both sides’. De auteur blijkt niet de (besnorde) Kader Abdolah maar de (kalende) Abdelkader Benali, die dit opiniestuk had toegestuurd aan de Engelse krant The Guardian.
Lidewyde Berckmoes doet onderzoek met jongeren in Burundi. Eind mei vonden er de gemeenteverkiezingen plaats. Tegen de verwachtingen in, leden oppositiepartijen een grote nederlaag, waarop zij zich terugtrokken uit de presidentiële verkiezingen van twee dagen geleden. Zij wilden niet deelnemen aan oneerlijke, ‘gestolen’, verkiezingen. In het land is het sindsdien onrustig. Gelaten wacht iedereen af wat de toekomst brengt. Oorlog, dictatuur, of is er toch nog kans op vrede en democratie?
Sinds kort heb ik het gevoel dat ik een vreemde ben in dit land. Ik ben mijn feeling kwijt met wat er speelt. Het begon op de dag van de start van de presidentiële verkiezingscampagne, ongeveer 2 weken geleden. Ik zat bij een Ethiopisch restaurantje met wat vrienden toen de eerste smsjes over granaataanvallen in de stad binnenkwamen.
Door Thijl Sunier Over minder dan een maand zijn er landelijke verkiezingen in Nederland. In een tijd waarin de partijvaste stemmer langzaam uitsterft, de visionaire politicus een relict uit het verleden is geworden en het politieke klimaat voor een belangrijk deel wordt bepaald door de waan van de dag, is ons politiek kapitaal gereduceerd tot de stemwijzer en het kieskompas. Je stemt niet meer op een bepaalde partij omdat je je verwant voelt met de politieke cultuur van die partij en je politieke idealen bij die partij in goede handen zijn, maar omdat die partij zegt ‘problemen aan te pakken’, het straatje schoon te vegen. De kiezer is een cliënt met eisen.
In onze nieuwe serie ‘het Antropologisch Kieskompas’ laten antropologen hun licht schijnen over belangrijke thema’s in de aankomende Tweede Kamerverkiezingen, zoals integratie, ontwikkelingssamen-werking, milieu en onderwijs. Ze proberen hierbij verder te kijken dan de kortstondige actualiteit en kritisch te reflecteren op hoe er in de politiek over deze thema’s gedacht en gesproken wordt. In de eerste aflevering vraagt Ton Salman zich af wat ‘democratie’ en ‘verkiezingen’ eigenlijk betekenen en plaatst hij vraagtekens bij de notie van ‘representativiteit’.
Door Ton SalmanDemocratie, als we de immense bibliotheek erover even kort samenvatten, houdt in dat, meestal langs de weg van periodieke verkiezingen waarbij verschillende politieke partijen met elkaar wedijveren, het volk –indirect– regeert; dat er bevolkings-representatie is in een gekozen lichaam; en dat het stemmen zelf geheim, vrij en transparant is. Volgens veel hardcovers op de planken van politicologen en rechtswetenschappers hoort er verder ook nog bij dat een zeker pakket rechten en vrijheden voor iedereen gegarandeerd is, en dat er een rechtsstaat heerst waarin de drie machten (wetgevend, uitvoerend, juridisch) onafhankelijk van elkaar zijn. Dát is democratie! Toch?
Vanmorgen kreeg ik weer een mailtje van één van de Burundese jongeren die ik deze zomer heb leren kennen in mijn onderzoek. Benoit is een trouwe mailer. Gemiddeld 1 keer per twee weken stuurt hij me een groet. Diezelfde trouw denkt hij niet van mij te kunnen verwachten, al mail ik iedere keer terug. Zijn e-mails beginnen standaard met: “Hallo! Waarom die stilte? Je bent me vergeten.”
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.