Door Freek Colombijn De studie van de mobiliteit van mensen is steeds meer een platgetreden pad. Zakenlieden, toeristen, en arbeidsmigranten zijn populaire groepen van onderzoek geworden; vliegvelden, conventiecentra, intercity bussen en vluchtelingenkampen zijn vertrouwde onderzoekslocaties. Reizen is een integraal onderdeel van ons leven geworden. Al dat reizen leidt tot vluchtige contacten. Juist de verwachting elkaar nooit meer tegen te komen kan ruimte creëren voor vertrouwelijke gesprekken. Ik wil drie voorbeelden geven.
By Karen Smits It was a cold and crispy, sunny Saturday afternoon in a little German town in the province Nordrhein-Westfalen. The family, whom I had not seen for over five years, warmly welcomed me and asked me to sit with them at one of the first rows of the church. From my memory, they wear cowboy boots, jeans, flip-flops and t-shirts. But today, for this occasion, the Mennonite family is dressed in more fancy clothing. This occasion is special to them, and they traveled from Belize to Germany to witness this event. For the past 20 years they have been waiting for this moment: their son and brother, who is 42 years old, is getting married. This is not just a marriage, it is a Mennonite marriage: a ritual in which their son, the eldest ‘youth’ member of their church, will obtain a new status.
The following text was presented as a column at the yearly PhD/MSR student conference of the VU Graduate School for Social Sciences, on the 23rd of September 2011.
I would like to use this opportunity to talk to you about the notion of ‘occupational hazards’. Usually, these two words refer to dangerous situations that might occur at your workplace. Or injuries that can be caused by work-related activities.
Interestingly enough, ‘Occupational Hazards’ is also the provisional title of my dissertation. But, since my research topic, which deals with the Israeli-Palestinian conflict, is all over the news every day already, and even more of late, I don’t want to bore you with that right now. Instead, I want to briefly talk about occupational hazards in the literal sense: about the pathologies, be they psychological or physical, a PhD or Research Master student may incur while doing his or her job. And I want to make this a personal story by zooming in on three of such pathologies I more or less suffered from and which I think may also sound familiar to some of you. These are: anxiety, guilt, and, what I would like to call, the “go it alone mentality”.
Antropologiestudente Silvia van der Wal koos Brazilië als plek waar ze haar scriptie wil schrijven. Dit is de laatste van een serie van drie mijmeringen over de omstandigheden waarin die keuze haar bracht.
Het is een soort sport geworden om de wereld te verkennen zonder direct herkend te worden als toerist. Het is ook de enige sport waarvan ik durf te zeggen dat ik er in uitblink. Op Schiphol sta ik al in de starblokken, vanaf daar verander ik tot een wereldburger die overal thuis zou kunnen zijn. Bij iedere stap kom ik dan ook in de buurt van een nieuw thuis. In het begin zijn die stappen heel dwalend; mijn ogen en voeten zoeken zo ongemerkt mogelijk de fijnste plekjes. In steden over de hele wereld vragen mensen mij de weg. Vaak moet ik dan bekennen dat ik zelf ook verdwaald ben, maar zo zal ik er nooit uitzien. In het openbaar gebruik maken van een kaart is natuurlijk uit den boze in mijn tak van sport. De ontdekkingen dienen geleid te zijn door advies van locals, liefst natuurlijk in hun taal. Belangrijker nog is echter een speciaal instinct voor het kiezen van de locals – handen en voeten brengen je ook ver. Zo wist ik al op vele plaatsten mijn toerist-zijn te vermommen.
Door Silvia van der Wal Trots geeft ik direct toe dat mijn leven vrij weinig structuur heeft. De enige constanten die ik al enige tijd nastreef zijn een zekere onafhankelijkheid, ontwikkeling en vrijheid. Wacht, dit klinkt net wat te spannend. De invulling die ik daar de afgelopen drie jaar aan heb gegeven was antropologie studeren en ondertussen werken in de horeca om mijn levensonderhoud en de reizen die daarbij horen te kunnen bekostigen. Zo, want na drie jaar antropologie kan ik het mij niet veroorloven mijn leven zo onzorgvuldig te romantiseren natuurlijk.
Waar ik hiermee naartoe wil is hoe ik, dankzij die houding, plotseling in Brazilië belande zonder daar veel over nagedacht te hebben. Een paar maanden geleden was het idee ontstaan dat ik mijn thesis ook best ergens anders zou kunnen schrijven, en waarom niet in Brazilië? Om eerlijk te zijn had ik meer weerstand verwacht bij het voorleggen van mijn plan, alsof ik de teleurstelling al had ingecalculeerd. Mijn verzoek was echter nog maar half geformuleerd, toen ik al toestemming en zegen ontving. Waarop ik direct alles begon te regelen, met alles bedoel ik hier voornamelijk het ticket, een paspoort en een afscheidsfeest. Pas toen ik mij hier eenmaal in mijn huisje had geïnstalleerd besefte ik werkelijk dat ik mijzelf – alleen – een compleet vreemd veld in had gestuurd en er nu voor de komende drie maanden dan ook alleen voor zou staan. Ik begon mij af te vragen waarom ik er nou eigenlijk voor gekozen had om mijn fijne leven in Amsterdam achter te laten voor een gek bergdorp. Was het verzet tegen het idee vast te zitten in een structuur?
Door Hendrine Stelwagen De jeugd in Roemenië heeft een zeer sterke mening over de situatie in hun land. Ze weten erg goed te vertellen wat er mis is in Roemenie en wie daar schuld aan heeft. Deze visie is een van de belangrijkste elementen in de constructie van migratieverlangen.
Door Rojan Bolling De trein van Galle naar Colombo is, zoals de meeste treinen in Sri Lanka, een gemoedelijk gevaarte. Een lange bruin-rode machine, enigszins verroest, vettig en deels zwartgeblakerd van de dieseldampen, die licht heen en weer schommelend door het tropische landschap voortzwoegt. Binnenin zitten mensen met elkaar te praten op de bruin-leren bankjes die eigenlijk net te klein zijn voor grote Westerlingen zoals ik. De mensen die geen zin hebben om zich over het kabaal van de rijdende trein heen verstaanbaar te maken turen uit het grote open raam naar de voorbijgaande stranden, palmbomen, en kleine huisjes die langs het spoor gebouwd zijn.
Door Lidewyde Berckmoes Mijn tweede week in het veld. Ik lees een paar bladzijden van Law in a Lawless Land, Diary of a Limpieza in Colombia van de antropoloog Michael Taussig. Beperkt internet en geen tv zorgen ervoor dat ik eindelijk toekom aan de boeken die al weken op me wachten.
Door Oscar Salemink Twee weken geleden woonde ik een conferentie bij in de stad Tainan in het zuiden van Taiwan, waar mijn bezoek toevallig samenviel met de “Holland Days” aldaar, volgens de oranje website opgefleurd met oranje klompen en tulpen en reclame voor “innovative Holland-Dutch design” welke geïllustreerd wordt met verwijzingen naar diezelfde klompen. Volgens het programma en het youtube filmpje konden belangstellenden deelnemen aan traditionele Hollandse activiteiten, zoals pannenkoeken eten, een fietstocht maken door de stad, sjoelen, een foto laten maken in klederdracht of met een ReuzeNijntje. Waarom Holland Days in Tainan, en dat al enkele jaren achtereen?
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Door Freek Colombijn De studie van de mobiliteit van mensen is steeds meer een platgetreden pad. Zakenlieden, toeristen, en arbeidsmigranten zijn populaire groepen van onderzoek geworden; vliegvelden, conventiecentra, intercity bussen en vluchtelingenkampen zijn vertrouwde onderzoekslocaties. Reizen is een integraal onderdeel van ons leven geworden. Al dat reizen leidt tot vluchtige contacten. Juist de verwachting elkaar nooit meer tegen te komen kan ruimte creëren voor vertrouwelijke gesprekken. Ik wil drie voorbeelden geven.
