Skip to content

Tag: masterstudent

Negligent NGO with happy parents: Voluntourism and the voice of the local beneficiaries

The NGO is located in little town in the peripheries of Arequipa

Pauline van der Valk        I have always had a keen interest in the local beneficiaries’ perspective on development projects. It was only when I started my Masters in Anthropology that I learned more about the phenomenon of voluntourism. Scholars agree voluntourism is part of the tourism sector, but also acknowledge voluntourists combine leisure activities with development practices. For this reason I found this niche market in the tourism sector highly intriguing and I decided to focus my thesis on voluntourism rather than on development. During my preparatory work I had read up on voluntourism, and the first discovery I made was that opinions on voluntourism differ greatly. There is a myriad of works concerning this topic, and I read it all – from moderately positive scholars claiming voluntourism increases mutual cultural understanding, to plain depressing works from scholars arguing voluntourism reinforces underlying global North – global South power relations. My main interest was in gaining the perspectives of those on the receiving end of the voluntourism chain. For this reason I focused my research on the experiences of the local parents and their children involved in voluntourism: the local beneficiaries. I choose this particular topic because during the preparation for my fieldwork I was rather surprised to find that the perspective of the local beneficiaries was often overlooked or under highlighted.

Leave a Comment

De harde realiteit

Sekscomplex overdag. ’s Avonds zitten en staan de sekswerkers buiten te wachten op klanten.
Sekscomplex overdag. ’s Avonds zitten en staan de sekswerkers buiten te wachten op klanten.

Een derde veldwerkverslag van een masterstudent Culturele Antropologie. Leonie Timmer doet onderzoek naar Indonesische sekswerkers op Bali uit Indonesië; hoe ze omgaan met werkrisico’s en welke rol ze spelen bij het rekruteren van nieuwe sekswerkers Dit verslag is ook gepbuliceerd op de Vamos-Bien-site.

“En hoeveel verdien je per klant?” vraag ik de 36-jarige sekswerker. Ze antwoord mij dat ze voor een ‘short term’ 50.000 Rupiah verdient, dat is omgerekend zo’n drie euro. Ik probeer haar niet te laten merken dat ik geschrokken ben van het lage bedrag. Ze staat in de deur opening van een klein, met golfplaten in elkaar gezet, bordeel. Constructiewerkers komennaar de kleine bordelen achter de bouwplaats voor seksuele diensten. Ze vertelt mij dat sommige mannen hier komen om een kopje koffie te drinken en wat rond te hangen. Alcohol verkopen ze niet, want ze willen het wel veilig houden. Ik kijk om me heen en zie het keukentje wat bestaat uit een kookpit en een koelkast. De ‘mammy’ staat in de keuken en praat met een van de mannen die buiten staat en ze drinken een kop koffie. Aan de andere kant is een smal gangetje naar de kamers toe. Er zijn drie kamertjes met een matras op de grond en een ton water om te douchen. De kamers hebben geen raam of ventilatie en airco is al helemaal niet aanwezig. De geur in het huis is zo muf dat ik er naar een kwartier al hoofdpijn van krijg en het enige licht in het huisje komt van de lamp in de keuken. De kamers en het gangetje zijn donker en de kamers zijn enkel afgesloten met een doek in de openingen waar je een deur verwacht.

Leave a Comment