Door Jorien Janssen ‘Is there a game going on?’ vraagt de taxichauffeur aan ons, nadat ik hem verteld heb dat de bestemming van onze rit het Athlone 
stadion is. Vandaag, 21 maart, is het Human Rights Day, en een van de georganiseerde activiteiten is een bijeenkomst in het stadion, waar president Zuma zal spreken. De reactie van onze taxichauffeur bevestigt nogmaals wat ons al bij eerder rondvragen duidelijk werd, deze event is bij weinig mensen bekend, of slechts bij een zeer selectief publiek. Maar, zo verzekert hij ons, het zal een interessante dag voor ons worden, want in het Athlone stadion zullen we omringd zijn door de echte Cape Flat bewoners (met de Cape Flats wordt de hele uitgestrekte vlakte ten Zuidoosten van het centrum van Kaapstad bedoeld, die voornamelijk bestaat uit townships en huisvesting biedt aan de zwarte en gekleurde bevolking).
Tag: verkiezingen
By Ursula Cats How many times have the people from Burma used the slogan: “Free Free Aung San Suu Kyi”? And now she is “really” free, the regime has released her, without constraints, from her fifteen years’ house arrest. In Burma people are very happy, but also around the world there is great relief. A young female student from Yangon told me today: “When Aung San Suu Kyi was released I cried. Before the future looked like a dark tunnel, but now there is a light. I think we all feel more alive again.” When I talk to the women I work with, their excitement is palpable. Aung San Suu Kyi spreads hope; she stands for unity among the people of Burma. She is seen as a strong leader who loves her people. Throughout the years her voice was silenced, but they’ve build their own ideas on the core stances of her visions. Many people are ready to work alongside Aung San Suu Kyi and are prepared to carry on, even if she would be cut off from her people again. This is in line with her wish: “I cannot do it alone. I think we all have to work together. We will have to find a way of helping each other” she said, while calling for the release of more than 2100 political prisoners still in jail (The Age, 15 November). The fact that so many political prisoners remain behind bars is one of the many reminders to the world that despite Aung San Suu Kyi’s release, the people in Burma are not really free.
1 Comment
Door Maaike Benders In Birma (ook bekend als Myanmar, op Indonesie na het grootste land van Zuidoost Azie) worden op 7 november voor het eerst in twintig jaar verkiezingen gehouden. De huidige militaire regeringspartij greep in 1988 de macht en behield deze na de verkiezingen van 1990, die gewonnen werden door de partij van Aung San Suu Kyi. Het leger heeft haar sindsdien meer dan veertien jaar huisarrest opgelegd, en toonde zich niet onder de indruk van de Nobelprijs voor de Vrede die zij in 1991 kreeg toegewezen, noch van enige andere vorm van internationale en nationale druk.
Lidewyde Berckmoes doet onderzoek met jongeren in Burundi. Eind mei vonden er de gemeenteverkiezingen plaats. Tegen de verwachtingen in, leden oppositiepartijen een grote nederlaag, waarop zij zich terugtrokken uit de presidentiële verkiezingen van twee dagen geleden. Zij wilden niet deelnemen aan oneerlijke, ‘gestolen’, verkiezingen. In het land is het sindsdien onrustig. Gelaten wacht iedereen af wat de toekomst brengt. Oorlog, dictatuur, of is er toch nog kans op vrede en democratie?
Sinds kort heb ik het gevoel dat ik een vreemde ben in dit land. Ik ben mijn feeling kwijt met wat er speelt. Het begon op de dag van de start van de presidentiële verkiezingscampagne, ongeveer 2 weken geleden. Ik zat bij een Ethiopisch restaurantje met wat vrienden toen de eerste smsjes over granaataanvallen in de stad binnenkwamen.
2 Comments
Door Thijl Sunier Over minder dan een maand zijn er landelijke verkiezingen in Nederland. In een tijd waarin de partijvaste stemmer langzaam uitsterft, de visionaire politicus een relict uit het verleden is geworden en het politieke klimaat voor een belangrijk deel wordt bepaald door de waan van de dag, is ons politiek kapitaal gereduceerd tot de stemwijzer en het kieskompas. Je stemt niet meer op een bepaalde partij omdat je je verwant voelt met de politieke cultuur van die partij en je politieke idealen bij die partij in goede handen zijn, maar omdat die partij zegt ‘problemen aan te pakken’, het straatje schoon te vegen. De kiezer is een cliënt met eisen.
6 Comments
In onze nieuwe serie ‘het Antropologisch Kieskompas’ laten antropologen hun licht schijnen over belangrijke thema’s in de aankomende Tweede Kamerverkiezingen, zoals integratie, ontwikkelingssamen-werking, milieu en onderwijs. Ze proberen hierbij verder te kijken dan de kortstondige actualiteit en kritisch te reflecteren op hoe er in de politiek over deze thema’s gedacht en gesproken wordt. In de eerste aflevering vraagt Ton Salman zich af wat ‘democratie’ en ‘verkiezingen’ eigenlijk betekenen en plaatst hij vraagtekens bij de notie van ‘representativiteit’.
Door Ton Salman Democratie, als we de immense bibliotheek erover even kort samenvatten, houdt in dat, meestal langs de weg van periodieke verkiezingen waarbij verschillende politieke partijen met elkaar wedijveren, het volk –indirect– regeert; dat er bevolkings-representatie is in een gekozen lichaam; en dat het stemmen zelf geheim, vrij en transparant is. Volgens veel hardcovers op de planken van politicologen en rechtswetenschappers hoort er verder ook nog bij dat een zeker pakket rechten en vrijheden voor iedereen gegarandeerd is, en dat er een rechtsstaat heerst waarin de drie machten (wetgevend, uitvoerend, juridisch) onafhankelijk van elkaar zijn. Dát is democratie! Toch?
5 Comments
Door Margot Leegwater
In Rwanda worden in augustus van dit jaar presidentsverkiezingen gehouden. In veel Afrikaanse landen is het tijdens verkiezingstijd vaak spannend: zullen de verkiezingen transparant, vrij en rustig verlopen of niet, of kan het leiden tot onrust of zelfs tot (meer) geweld? Ik ging er tot voor kort van uit dat in Rwanda geen van beide situaties van toepassing zou zijn en dat de verkiezingen noch transparant en vrij, noch gewelddadig zouden verlopen, maar wel rustig. Rustig omdat het huidige autoritaire en repressieve regime van president Kagame de bevolking volledig onder controle heeft; door jarenlange manipulatie en intimidatie zullen ze massaal op Kagame stemmen. Dat deden ze namelijk ook in 2003, toen Kagame won met 95,1 procent. Ook dit jaar zal hij weer met een overweldigende meerderheid winnen, maar het is dit keer niet zeker of de aanloop naar de verkiezingen en de verkiezingen zelf rustig gaan verlopen. Sinds half januari is er namelijk een Rwandese dame, Victoire Ingabire, die zich ook kandidaat wil stellen voor het presidentschap.
2 Comments
By Naomi van Stapele
Wanaich looked at me with an intense look in his eyes:
“They just took that man… and cut him with a panga [machete in Kiswahili]. Then they come to me and ask for my ID. It was like a checkpoint. They put kuni [firewood in Kiswahili] and stones on the road. There was no way you could pass them, and they want to know if you are PNU so they look at your ID. I was scared
1 Comment
Gisteravond toen ik van de stembus naar huis liep voelde ik de bijzondere sensatie van gestemd te hebben, mijn stem te hebben uitgebracht, een ‘verworven recht’ zoals dat zo mooi heet, dat niet overal vanzelfsprekend is (zoals ook bleek uit de bijdrage van onze Irakese collega Lahay Hussain).
Mijn enthousiasme verdampte snel toen de eerste prognoses bekend werden. De opkomst tijdens de Europese verkiezingen is op zijn best magertjes te noemen en de uitslag op zijn minst treurig. De meeste Nederlanders hebben niet de moeite genomen om te gaan stemmen en een aanzienlijk deel van de mensen die wel zijn gegaan, hebben op een partij gestemd die juist helemaal niets moet hebben van Europa en de belangen van Nederland vóór alles stelt. Hoe kan het dat wij Europa (nog?) niet kunnen omarmen? Ik denk dat antropologen, die bestuderen hoe mensen de wereld om hen heen begrijpen, daar zinnige dingen over kunnen zeggen.
7 Comments