Skip to content

Tag: Wilders

Over Almere, de PVV, en cultuur

SpW ruzieDoor Bionda Stolk In maart 2010 deed de PVV voor het eerst mee aan de lokale verkiezingen in twee gemeenten, Den Haag en Almere. Zoals verwacht resulteerde dit in beide gemeenten in een forse winst; in Almere werd de PVV zelfs de grootste partij. De vragen die naar aanleiding van dit succes in de media werden gesteld, waren ook te verwachten: hoe kon dit gebeuren? Waarom hadden de burgers zo massaal op de PVV gestemd? En, hoe zouden de bestaande partijen reageren? Vooral deze laatste vraag hield mij bezig, want konden de overige raadsleden in Almere nog wel objectief zijn, aangezien zij mogelijk al jarenlang een bepaald, en zeer negatief, beeld hadden over het fenomeen PVV?

Leave a Comment

De elites als “redding”

Door Tijo Salverda “De elites moeten ons redden.” Want, zo luidt de vooronderstelling, “in een democratische samenleving zijn het de elites die de beschaving hoog moeten houden en het goede voorbeeld moeten geven.”

In het artikel, “Veel parallellen PVV en fascisme” (De Volkskrant, 2 november jl.), worden opnieuw dezelfde argumenten gebruikt zoals de laatste tijd wel vaker als het over de huidige situatie in Nederland gaat. Maar hebben we de elites eigenlijk wel nodig voor onze redding?

Leave a Comment

Hollandse blues en de Taipei Times

foto door Li-Ji

Door Oscar Salemink Gisteren sloeg ik – genietend van een kop koffie en een Jumbo Stroopwafel Bereid met Roomboter (per stuk te koop bij de Seven Eleven om de hoek hier in Taipei) – de opiniepagina van de Taipei Times open, waar mijn oog viel op een grote cartoon, over ongeveer een derde van de (broadsheet) krant. In de cartoon wandelt een gezin – vader, moeder, kind – over een hangbrug naar een donkere muur met een poort waardoor licht schijnt, en bewaakt.

De ‘vader’ in de cartoon vertoont een opvallende gelijkenis met onze oerhollandse schrijver Kader Abolah. De titel van het artikel is ‘Europe’s complex fear of immigrants’, en is geschreven door ‘one of Holland’s leading writers [who] laments the way that the migrant dream has turned to suspicion on both sides’. De auteur blijkt niet de (besnorde) Kader Abdolah maar de (kalende) Abdelkader Benali, die dit opiniestuk had toegestuurd aan de Engelse krant The Guardian.

2 Comments

Kritiek op de “kritiek”: een brief van Thijl Sunier aan NRC

foto door Fatoe Inc.

Thijl Sunier Meindert Fennema (NRC 31/8) vindt Wilders’ credo ‘niet voor Ali en Fatima, maar voor Henk en Ingrid’ verwerpelijk omdat het een etnische draai geeft aan de volgens de auteur overigens vaak terechte islamkritiek van Wilders. Islamkritiek en integratie moet je scheiden vindt Fennema, maar hier slaat hij de plank finaal mis. Het zou mooi zijn zo’n onderscheid, maar zoals Fennema het voorstelt is het vooral gratuite retoriek. Zolang de islam wordt beschouwd als een importreligie en de mythe van ‘de’ Nederlandse cultuur overeind blijft en mensen bang worden gemaakt voor wat ‘van buiten’komt, kun je niet met droge ogen beweren dat islamkritiek en integratie niets met elkaar te maken hebben. Dan is islamkritiek gewoon verkapte assimilatiedruk.

1 Comment

‘De PVV moet helemaal niks!’

Geert Wilders (foto door Roel 1943)

Door Daan Beekers ‘De PVV moet helemaal niks!’ Dat twitterde Wilders afgelopen woensdag nadat waarnemend CDA partijvoorzitter Bleker op TV had gezegd dat het aankomende kabinet samenbindend moet zijn, niet splijtend. Maar de PVV moet helemaal niks. Het is typerend voor de politieke opstelling van die partij. Sterker nog, de PVV ontleent haar bestaansrecht aan dat ‘niks moeten’.

5 Comments

Putting Wilders in perspective

Gypsies performing (photo: stevenimmons)

By Pál Nyiri I watch with a certain envy how my colleagues take part in discussions of and protests against the PVV’s growing strength and its position on immigration. After a year in the Netherlands, I do not yet feel confident enough to participate in these debates myself, and there may be no need for it: anthropologists are perhaps represented with enough voices.

For the time being, I feel more closely connected, and more responsible, for what is happening in Hungarian politics, my country of birth, although I am growing increasingly alienated from it because I feel that the space in which any reasoned discussion of immigration is possible has shrunk to naught with the rapid shift of public discourse to higher and higher levels of nationalism and xenophobia.

Leave a Comment

Henk en Ingrid continued: de Nederlandse identiteit

Door Maarten Deprez Keesjemaduraatje reageerde op zijn blog op het bericht Henk en Ingrid ontmaskerd van Jethro Alons. Hij citeert een passage waarin Jethro “Henk en Ingrid” omschrijft als een “symbool voor de doorsnee Nederlander” en besluit daaruit dat het beeld van de PVV-stemmer is verbreed. Henk en Ingrid hebben echter nooit symbool gestaan voor de PVV-stemmer, maar wel voor de veel grotere pool van zogenaamd “autochtone” Nederlanders waaruit de PVV haar electoraat probeert te vissen.

Ik schrijf “zogenaamd autochtoon”, omdat er geen objectieve scheidingslijn bestaat. We zijn allemaal vroeger of later ingeweken. Geen enkele familie is “altijd al” Nederlands geweest. Identiteitsvorming is dus nooit op een rotsvaste waarheid, maar wel op een subjectieve, en dus veranderlijke, werkelijkheid gebaseerd.

25 Comments

Henk en Ingrid ontmaskerd

Foto door Chaotic Good

Door Jethro Alons

De verkiezingen zijn afgelopen. De PVV heeft, onder leiding van Geert Wilders, een monsterzege behaalt. Nederland heeft duidelijk een keuze gemaakt. Een keuze voor Henk en Ingrid. Ik heb Geert Wilders de hele campagne horen praten over Henk en Ingrid. Alles wat hij doet, doet hij voor Henk en Ingrid. Henk en Ingrid die niet willen betalen voor Ali en Fatima. Henk en Ingrid die door de overheid keihard in hun portemonnee worden gepakt. Dat klinkt allemaal heel mooi, maar ik vraag me toch af: wie zijn Henk en Ingrid?

13 Comments

Theo van Gogh, Wilders en de media

de schreeuq
De Schreeuw, door Shiratski

Door Irene Stengs

Maandag 2 november werd de moord op Theo van Gogh herdacht. Dit herdenken gebeurde vooral in de vorm van media-aandacht, waarin de persoon van Van Gogh, de vrijheid van meningsuiting en ‘het islamiseringsdebat’ centraal stonden. Op de Linnaeusstraat en bij De Schreeuw vonden een aantal bescheiden herdenkingen plaats, waarvan de ‘omvangrijkste’, zoals elk jaar, waren georganiseerd door de Stichting Vrienden van Pim Fortuyn. Steeds minder mensen bezoeken de herdenkingen, waarbij vooral de Vrienden trouw aanwezig zijn. De intensiteit en de omvang van de maatschappelijke verontwaardiging vlak na de moord zijn even snel verdwenen als na de moord op Pim Fortuyn.

7 Comments