Skip to content

Tariq Ramadan ontslagen ondanks protest

foto: Siegfried Woldhek

foto Siegfried Woldhek

foto: Tariek

Zal ik het maar openlijk zeggen? Nederlandse bestuurders en politici houden niet van moslims die zelfbewustzijn uitstralen en bijna een sterrenstatus hebben. Het plotselinge ontslag van Tariq Ramadan als hoogleraar aan de Erasmus Universiteit en als integratieadviseur bij de gemeente Rotterdam laat echter geen andere conclusie toe. Shervin Nekuee heeft het onlangs mooi verwoord in de NRC. Hij plaatste de elegantie en hoffelijkheid van de retorisch begaafde Ramadan tegenover de boze mannen van de anti-Ramadan lobby die niet tegen hun verlies in de woordenstrijd kunnen.

Sinds Ramadans aanstelling op de Erasmus Universiteit ligt hij onder vuur. Hij wordt voortdurend aangevallen op zijn standpunten, bijvoorbeeld ten aanzien van homoseksualiteit. Interessant is hoe anders ze hier in Senegal tegen aankijken, zo schrijft de hoogleraar Antropologie Peter Geschiere in een ingezonden brief aan de NRC. Daar vinden ze dat Ramadan de homoseksuelen in bescherming neemt, omdat hij pleit voor respect voor de – homoseksuele – medemens.

Ramadan weet dat zijn critici klaar staan om hem – zodra ze een kans zien – uit te schakelen. Weinig mensen zullen Ramadans programma op de Iraanse zender Press TV gezien hebben. Waarom heeft de gemeente Rotterdam en het College van de Erasmus Universiteit opeens zo veel haast met het ontslag? Ramadan is immers al een jaar bij dit programma betrokken. Waarom niet eerst een verklaring gevraagd aan Ramadan, waarom niet eerst een gesprek met zijn medewerkers van de universiteit, of waarom niet een openbare discussie? Zoals de medewerkers van de Erasmus Universiteit in hun protestbrief stellen: ‘niet ontslag maar debat is vereist, ook als de emoties hoog oplopen. Een universiteit staat voor vrije argumentatie.’ Zo is het maar net. Volgens Ramadan zegt zijn ontslag meer over de ‘zorgwekkende toestand van de politiek in Nederland dan over zijn persoon.’

Wat is Nederland toch klein, provinciaal en angstig. De sociale hypochondrie en hysterische moslimangst die de Nederlandse publieke opinie al jaren domineren, hebben de Erasmus Universiteit – die ooit voor Verlichting stond – nu in een uiterst genante situatie gebracht. Waar is die Nederlandse tolerantie van weleer gebleven? Dit is allemaal niet zo onschuldig als het lijkt. Volgens Ian Buruma kunnen ‘angstige Nederlanders en getergde moslims een voedingsbodem zijn voor strijd. Dan begint het bloed pas echt te vloeien.’

Lenie Brouwer is als antropoloog verbonden aan de afdeling Sociale en Culturele Antropologie. Eerdere berichten van Lenie Brouwer:

Inspiratie en transpiratie en Robert lacht in zijn vuistje.

Zie ook het bericht van Thijl Sunier en Martijn de Koning over De paradoxale zaak Tariq Ramadan

5 Comments

  1. Viktor Viktor

    Fascinerend. Het is slechts de linkse multiculturisten voorbehouden om het woord tolerantie, de Verlichting en het Islamistiche Facsistische regime in Iran in een opinie stuk aan elkaar te kunnen knopen. En ach… dat Ramadan’s visie over Islam blijkbaar voldoende overeenkomt met een islamitische totalitaire staat, dat haar medeburgers vermoord en verkracht naar het voorbeeld van de profeet? Dat is toch slechts een kleinigheidje…

    “Erasmus Universiteit – die ooit voor Verlichting stond – nu in een uiterst genante situatie gebracht. Waar is die Nederlandse tolerantie van weleer gebleven?”

    En ondanks alles weet u toch uw pijlen te richten op Nederland, de Erasmus universiteit en de Nederlandse staat in plaats van het Iraanse regime? Een regime dat volgens middeleeuwse wetten leeft, waarvan we slechts mogen hopen dat zij ooit het verlichtingsproces zullen mogen meemaken. Ik denk dat u de ware betekenis van het woord Verlichting bent vergeten en het maar weer eens moet opzoeken:

    De verlichting is de naam die gebruikt wordt om een politieke en filosofische beweging aan te duiden die de opvattingen over politiek, filosofie, wetenschap en religie binnen de westerse wereld grondig wijzigde. Het was een reactie op het dogmatische autoriteitsgeloof. De Verlichting kent een kritische en een constructieve zijde. De kritische zijde bekritiseert (geïnstitutionaliseerd) geloof en onredelijkheid. De constructieve kant gaat over het zoeken naar nieuwe kennis (wetenschap) en nieuwe samenlevingsvormen met als idealen rechtvaardigheid, democratie en mensenrechten.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Verlichting_(stroming)

  2. peter peter

    Tariq Ramadan heeft een probleem en dat is dat hij zo genuanceerd is dat hij onnavolgbaar wordt. In de functie van publieke intellectueel is dat niet zo handig (niet in Dakar maar in Rotterdam!). Op een universiteit zou dat echter geen bezwaar mogen zijn.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *