Our masterstudents are in the field! They are sending in interesting posts from all over the globe, both to the ‘Vamos bien’ blog and to StandplaatsWereld – where we copy the ones posted on ‘Vamos bien’. See the whole series at ‘Fieldwork 2013’.
Door Brecht Zijlstra De zon ging onder toen mijn vlucht aankwam op Tribhuvan National Airport. Ravi (mijn host) stond samen met zijn zoontje al op me te wachten toen ik het vliegveld af liep. De rit naar mijn nieuwe woonplaats was er één vol met nieuwe en schrikbarende indrukken. Luid toerende auto’s en motoren, uitlaatgassen, veel stof, slapende mensen en hutjes direct naast de snelweg… Daarbij werd het langzaam pikkedonker omdat ze hier niet de hele dag over elektriciteit beschikken. Hoe ga ik dit ooit drie maanden volhouden? Gelukkig is het huis van Ravi en zijn familie erg mooi en staat het in het rustige Imadol, slechts 10 minuten met de bus vanaf Kathmandu. Ik kreeg een enorm warm welkom van de familie Thapa, met gelijk een bord dal bhat voor mijn neus; de maaltijd die ik vanaf nu elke dag voorgeschoteld zal krijgen (rijst met linzensoep en groentencurry).
De eerste dagen was het behoorlijk wennen aan mijn nieuwe levensstijl; vegetarisch eten, terwijl ik graag een stukje vlees bij mijn maaltijd lust, geen verwarming wanneer het buiten nul graden is, water komt hier uit een put en douchen doe je met een bakje water. Maar dit alles is snel vergeten door de enorme hartelijkheid van de mensen hier, Nepalezen zijn erg geïnteresseerd in buitenlanders en heel behulpzaam wanneer ik met mijn Lonely Planet in de hand, verdwaald in Kathmandu rondzwerf. Daarbij nemen Ravi en zijn familie mij geregeld mee op tripjes en heb ik al veel van het mooie Nepal mogen zien, en heb ik leuke mensen ontmoet (zie foto’s).
Aan de andere kant, hoor ik overal om mij heen verhalen van mensen die dromen het mooie Nepal te verlaten. Veel Nepalezen richten hun leven zo in dat ze over een aantal jaren naar (onder andere) het ‘developed Europe’ kunnen en aan een uitzichtloze situatie kunnen ontsnappen. Het gebrek aan banen, lage lonen, corrupt leiderschap en een stilstaande ontwikkeling in hun thuisland drijft ze weg uit Nepal. Ravi vormt een belangrijke rol in mijn onderzoek naar dit fenomeen omdat ik gebruik kan maken van zijn netwerk. Vandaag hebben we een ‘Man Power Agency’ bezocht, en heb ik de eigenaar van het bureau kunnen interviewen. Over twee weken geeft dit agentschap een training aan de meiden die geselecteerd zijn voor een baan in Kuwait. Deze training ga ik observeren en daar krijg ik de kans de meiden te spreken over hun plannen.
Na dit bezoekje zijn we naar de ‘Foreign Employment Department’ geweest in Kathmandu. Hier vonden we een enorme massa aan mensen, met veel politie om de boel rustig te houden. We kregen toestemming om het terrein te betreden, wat rond te kijken en foto’s te maken. Bij het kantoortje waar ex-migranten hulp kunnen aanvragen na een mislukte migratiepoging, heb ik een aantal mensen kunnen spreken, met Ravi als tolk. De heren die ik heb geïnterviewd waren bedrogen door hun ‘broker’. Na een erg hoog bedrag te hebben betaald, kwamen ze terecht in een totaal andere baan dan verwacht, tegen een veel lager salaris, en sommigen van hen hebben Nepal niet eens verlaten. Van hun bemiddelaar hebben ze nooit meer iets gehoord. Dus ze waren tienduizenden Rupees kwijt én vernederd. Eén man durfde vanwege schaamte niet meer terug naar zijn familie en heeft ze dan ook al een jaar niet meer gezien. Het opvallende is dat de mannen die ik heb gesproken direct weer een poging doen om naar het buitenland te vertrekken.
Dit waren mijn eerste indrukken van Nepal. Aan de ene kant de schoonheid van de natuur en haar mensen, met aan de andere kant de harde werkelijkheid van het dagelijks leven die veel buitenstaanders nooit zullen zien. In mijn volgende blogs kan ik hier ongetwijfeld meer over vertellen.