Anthropological stories and insights from vrije universiteit amsterdam
Door Freek Colombijn Eerder schreef ik over het Philips Center for Health and Well-being. Dit centrum is een kleine afdeling in Philips, die strategische studies verricht, met input van twee denktanks. De denktank waar ik sinds twee jaar deel van uitmaak houdt zich bezig met leefbare steden. Welke factoren maken een stad leefbaar en hoe is de leefbaarheid te bevorderen?
Leave a Comment
Door Ton Salman Terwijl in Nederland en Europa “de crisis” universitaire staf en studenten noodzaakt zich te verzetten tegen draconische bezuinigingsmaatregelen vermengd met bedrijfsadministratief-geïnspireerde reorganisaties die de kern van het métier (goed onderzoek en goed en toegankelijk onderwijs) bedreigen, is in Chili sinds ruim een jaar een strijd van nog epischer omvang aan de gang. Het afgelopen academisch jaar (dat in Chili van maart tot en met december loopt) ging voor vele duizenden studenten geheel of grotendeels verloren, of werd uiteindelijk, zo goed en zo kwaad als het ging, afgesloten na intensieve inhaalcursussen en ‘nood-tentamens’ om zo tenminste toch enkele studiepunten te verwerven. De studenten staakten, en bezetten in veel gevallen universiteiten, gedurende het hele studiejaar. Voor zoveel zelf-benadeling moeten wel hele goede redenen bestaan.
Die zijn er.
2 Comments
Door Freek Colombijn. Ten tijde van President Suharto was het een heel veel voorkomend verschijnsel. Een rijk persoon of een bedrijf met goede connecties met de overheid liet zijn oog vallen op een stuk grond van iemand met minder financieel of sociaal kapitaal. Het verhaal kon zich op veel manieren ontwikkelen, maar het eind van het liedje was doorgaans hetzelfde: de zwakkere partij raakte zijn of haar grond kwijt.
Sinds de val van Suharto in 1998 is veel ten goede veranderd in Indonesië. Het land wordt democratischer bestuurd en de burgers hebben meer verweer. Toch worden mensen nog steeds van hun grond gegooid. Ik kreeg onlangs zo’n geschiedenis verteld door het wijkhoofd van kampong Alon-Alon Contong, Surabaya. Ik moet van hem luisteren en hij geeft me na afloop een stapel documentatie (kopieën van krantenknipsels en vonnissen) mee om in Nederland verslag te doen.
Leave a Comment
Door Freek Colombijn. Conferenties van antropologen gaan niet alleen over sociale processen, maar hebben natuurlijk ook een eigen sociale dynamiek. Van dit simpele gegeven werd ik me weer sterk bewust op een conferentie over een Zuidoost-Aziatisch onderwerp in Hanoi. De deelnemers kwamen grofweg uit drie landen of regio’s: Nederland, Australië en Zuidoost-Azië zelf. Deze mix zorgde voor kleine cultuurschokjes, zoals de opperste verbazing bij de gastheren toen de westerlingen op de laatste dag om een kan koffie vroegen voordat ze überhaupt aan de slag wilden gaan. De kan koffie kwam overigens binnen vijf minuten.
De opening vond plaats op de bovenste verdieping van een gebouw met slechts twee liften; vrouwelijke en mannelijke deelnemers werden door behulpzame studenten naar verschillende liften geleid, om de belasting te verdelen (de liften in het VU hoofdgebouw lijken dan opeens een zegen). Studenten waren ook aanwezig bij de publieke opening en gedroegen zich zoals alle studenten die gepresst worden om een zaal te vullen. Ze gingen zo veel mogelijk achterin zitten, kletsen, waren bezig met hun mobieltjes en slopen halverwege weg. Wat verder opviel: de buste van Ho Chi Minh op het podium en het enorme optimisme en zelfvertrouwen die spraken uit de woorden van de Thaise hoogleraar die de keynote lecture gaf.
1 Comment