Hoe
De start van de Antwerpen-Banjul Challenge (ABC) afgelopen zaterdag kende twee officiële vertrekpunten: 10.00 uur vanuit Tilburg en 12.00 uur vanuit Antwerpen. In beide gevallen waren veel vrienden en familie gekomen om alle challengers veel succes te wensen en uit te zwaaien. De sfeer was vooral erg vrolijk en opgewekt. Daarmee kan ik het vertrek vanuit Tilburg voor nu typeren als koud – qua temperatuur uiteraard – en die vanuit Antwerpen als chaotisch – qua mensen. Hier vertrokken we onder politiebegeleiding in colonne, althans iedereen behalve twee van onze auto’s. Doordat Bert en Jørgen hun uiterste best deden om van het gehele vertrek mooie shots te maken konden we niet meer op tijd aansluiten en moesten we op de snelweg even wat extra gas bijgeven. We merkten al snel dat de hele colonne na vertrek van de ‘wegkapitein’ – zoals mooi op achterop het fluorescerende oranje hesje van de motormuis die de colonne begeleidde stond – de gehele rij auto’s langzaam uit elkaar viel. Vanaf dat moment was het ieder voor zich en elk team trok zo zijn eigen plan.
Op 10 oktober schreef Caroline de Neree: In NL kwam na de start een kleine anticlimax van kilometervreten en al een beetje pech. Heel hard meezingen in de auto was heerlijk. Door de antennes lijken de jeeps op speelgoedautootjes tussen de herfstkleuren. Op de pont hebben we leuke interviews gedaan, en eenmaal aangekomen naar een garage voor nieuwe radiotoren voor het Mari Safari Team. Die konden we niet vinden, maar vlak over de Marokkaanse grens wel. Terwijl we bij een kleine taverne tegenover de garage ons tegoed deden aan verse muntthee, couscous, en koffie liepen we een behoorlijke achterstand op. Die nacht hebben we geprobeerd een beetje in de buurt van de rest te komen. We zijn voorbij Fes op een camping gaan staan, anderhalf uur geslapen en weer door gegaan. De auto van Mari Safari liep vast, bij een Marokkaans boerengat liepen we onze vers ingehaalde achterstand weer op en zaten we in de schaduw te wachten.. en wachten.. en bellen.. en wachten… Door naar een iets groter boerengat, hebben we in een prachtige auberge geslapen met zowaar een douche, boven een restaurant waar we heerlijke tagines naar binnen werkte. Maar de sfeer was er niet helemaal. Steeds duidelijker werd dat Mari’s auto een langzame, pijnlijke dood was gestorven. Lees verder op het weblog van Antropo-WAT?!
[…] we hoe deze vijf studenten zich op hun bijzondere reis voorbereidden, berichtten we over hun belevenissen onderweg, en maakten we ruimte voor hun eerste bespiegelingen bij aankomst, wanneer ze, met een […]
[…] samenspel tussen avontuur en goede doelen. Op StandplaatsWereld hebben we de voorbereidingen en de verslagen van hun spannende reis kunnen volgen. Marieke Kolkman heeft voor het blad Ad Valvas een verslag […]
[…] we hoe deze vijf studenten zich op hun bijzondere reis voorbereidden, berichtten we over hun belevenissen onderweg, en maakten we ruimte voor hun eerste bespiegelingen bij aankomst, wanneer ze, met een […]