DOOR TON SALMAN Nationalistische betogen kunnen zelden bekoren. Ze zijn altijd wat gezocht. En wat hooghartig. En contingent. Immers: hebben de Nederlanders nu werkelijk unieke kwaliteiten, van het kaliber waar de mensheid echt wat aan…
Leave a CommentCategory: Cultureel erfgoed
BY FREEK COLOMBIJN Every human settlement has to think of a way to dispose its solid waste, but each place finds its own particular ways to do this. I was once again forced to think…
Leave a Comment
By Irene Stengs. Bangkok, Sunday May 5. With hundreds of others, I am queuing to enter the restricted area around the Grand Palace where the Royal Land Procession will start at 4 PM. In this…
Leave a Comment
door Annemarie de Wildt
Een oratie die aantoont hoe we van alles erfgoed maken: de redding van het Thaise jeugdelftal, de monsterzwemtocht van Maarten van der Weijden en de BVO-tjes (Biertje Voor Onderweg) van André Hazes, daar gaat mijn museale hart van open. Irene Stengs aanvaardde met een zeer inspirerend verhaal het ambt van bijzonder hoogleraar Antropologie van Ritueel en Populaire Cultuur aan de Vrije Universiteit. Ze eindigde haar oratie met de hoop op een mooie samenwerking met Amsterdam Museum, Tropenmuseum en het Catharijne Convent. En vervolgens speelde de organist ‘Zij gelooft in mij’. Dat ik dat nog mocht meemaken op ‘mijn’ VU.
Leave a Comment
Door Thijl Sunier
Er is iets raars aan de hand met de discussie over historische standbeelden, de ‘vaderlandse geschiedenis’ en de ‘nationale identiteit’. Even de feiten op een rijtje. In september vorig jaar was een beeldje van de naamgever van het Mauritshuis (dat naast het torentje van de premier staat) bij de ingang van het museum weggehaald. Deze naamgever, Johan Maurits van Nassau-Siegen (1604-1679), was in de zeventiende eeuw gouverneur van de Nederlandse kolonie in Brazilië en slavenhandelaar. Dat was niemand opgevallen, totdat het een onderwerp op sociale media werd afgelopen januari.
Leave a Comment
By Meenaxi Barkataki-Ruscheweyh Let me begin by telling you a little bit about myself, the region and the people — the Tangsa — with whom I worked and some of the questions that I explored. Although I live in Germany now, I am Indian, more specifically an Assamese from the state of Assam in northeast India. Northeast India is a region which is geographically (and according to many, also emotionally) remote from the national capital at New Delhi. Separated from the rest of India except at a corridor, not much more than 20 kms at its narrowest, this region is surrounded by Bangladesh, Myanmar, Nepal, Bhutan and the Tibet region of China.
Door Freek Colombijn Mijn ouders waren tieners toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en in de twintig toen Nederland bevrijd werd. Ze hebben aan den lijve ondervonden hoe het is om te leven in een land dat niet meer vrij is. Mijn moeder werkte als koerierster voor het verzet en mijn vader werd te werk gesteld in Duitsland en dook tijdens een verlof in Nederland onder om niet terug te hoeven. Ze hebben hun kinderen zeker niet achtervolgd met verhalen over de oorlog, maar wat wij wel met de paplepel ingegoten kregen was het belang van democratie en vrijheid. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, 5 mei is een dag om de vrijheid te vieren (en 4 mei een dag om stil te staan bij de mensen die hun leven verloren in de strijd om de democratie te herstellen). Bij elke verkiezing gingen zij, en ga ik, stemmen: als een recht, maar ook als een plicht en als een voorrecht.
Door Ton Salman Het zijn, wereldwijd, tijden van eerbetoon aan culturele tradities. Tot aan de vakantiefolders toe worden de “authentieke dansen”, de “oorspronkelijke rituelen” en de “intact gebleven, rustgevende dorps-levensritmes” beloofd aan –inmiddels ook– de massatoerist. Je kunt het meemaken in Vietnam, in Zambia, in Peru; “echte cultuur” kun je overal beleven.
En over dat cultuurtoerisme zijn inmiddels de nodige publicaties verschenen, over de voor- en nadelen voor de “locals”, over de effecten op economieën, over (erg scheve) winstdelingen, over de “agency” van de “authentieke dansers”, en over de verknipte toerist die massaal iets anders dan massatoerisme wil. De mooiste titel binnen dit veld is waarschijnlijk die van Nick Stanley: “Being Ourselves for You: The Global Display of Cultures”, al uit 1998.
Leave a Comment
By Vivian Mac Gillavry During the first year of my Bachelor study in anthropology, we were told that the best field research should take at least a year. You might just find out that the two days in which you can collect very relevant information, are in July and in January. It might be obvious that you would not like to miss those days. Unfortunately we only get three months to collect all our data for our master thesis.
1 Comment