Door Rhoda Woets Beste minister-president van Nederland, Obama was onderweg naar de nucleaire top in Den Haag toen u voor de internationale pers zowaar een bom liet ontploffen. U beweerde -met een voor u vertrouwde grijns…
2 CommentsCategory: Cultureel erfgoed
Door Oscar Salemink Toen Nelson Mandela op 5 december 2013 overleed, was dat meer dan voorpaginanieuws. Het was een schok voor de hele wereld. Vooral politici waren er als de kippen bij om zich te koesteren in het charisma van Mandela. De president van het machtigste land ter wereld – die leiding geeft aan een wereldwijd afluisterprogramma en met de resultaten mensen (“terroristen”) volautomatisch vanuit de lucht laat afschieten– verklaarde het voorbeeld van Mandela te willen volgen, namelijk “to make decisions guided not by hate, but by love, to never discount the difference that one person can make, to strive for a future that is worthy of his sacrifice.” Een voormalige premier van Nederland –die politiek verantwoordelijk was voor de grootste massaslachting op Europees grondgebied na de Tweede Wereldoorlog maar nooit verantwoording daarvoor heeft afgelegd, en die na zijn premierschap heeft gegrossierd in lucratieve commissariaten van diverse al dan niet onder zijn bewind geprivatiseerde staatsbedrijven– vertelde de media dat hij had gehuild toen Mandela werd vrijgelaten. Iedereen koestert hem of was een vriend en bewonderaar van wijlen Mandela, die echter tijdens zijn gevangenschap door vele westerse politici voor terrorist werd versleten als leider van de gewapende arm van de ANC.
7 Comments
Door Najat El Hani
Hallo, ik ben Najat en recent afgestudeerd in Sociale en Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Het afgelopen studiejaar heb ik in het kader van de Arabische lente onderzoek gedaan naar de Marokkaanse 20 februari beweging in Rabat. Ik startte mijn reis met een degelijk onderzoeksplan over hoe activisten van deze sociale beweging (on)veiligheid en mondiale invloeden ervaren. Bij het bestuderen van alle artikelen, boeken en YouTube filmpjes dacht ik al snel in politieke termen en beeldde ik me jongeren in die op deze wijze actief bijdroegen aan verandering. Het tegendeel bleek waar te zijn. Tijdens het eerste gesprek met mijn sleutelinformant Youness, worden mijn politieke statements al snel van tafel geveegd; ‘wij hebben geen vertrouwen in het systeem en niet alles wat wij doen is politiek gerelateerd, verandering moet van onderop komen en dat kan ook via kunst.’ Hij legt uit dat artistieke initiatieven mensen in hun eigen omgeving op ludieke wijze aan het denken kunnen zetten. Ik was erg verrast door zijn antwoord: hoezo artistiek?
1 CommentBy Markus Balkenhol Progressive Dutch were shocked when they read the racist commentary swamping critics of the Zwarte Piet figure in recent weeks. “It’s time this whining negro gets a new owner,” and “they should let him pick cotton as a punishment,” or “In Sint’s bag off the Munt tower with Quinsy Gario” were, by comparison, among the more harmless racist execrations that were flung at Gario and other critics of the figure.[1] With indignation, many proponents of the Zwarte Piet figure who understood themselves as non-racist were quick to condemn this outburst of racism. A handful began to wonder whether there may have been a point to the critique, after all. Yet the racism spilling across public media continued to be seen as an exception, representing only a few ‘actual’ racists who were in no way representative of larger proportions of Dutch society. The racist comments were understood to be altogether disconnected from the Sinterklaas celebration as such, and their racism was seen as completely out of sync with the benign family tradition they held so dear. Many have told me that they had never seen anything wrong with the family tradition, but that they were taken aback by the reactions.
4 CommentsDoor Annerike Hekman. Confrontatie kan pijnlijk zijn. Rondhuppelend in mijn roze zwartepietenpakje, dat mijn moeder zelf gemaakt had, was ik mij geen moment bewust van het feit dat Sint een oude witte man is en…
3 Comments
Het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost (voorheen meestal Bijlmer genoemd) heeft ongeveer 25 000 autochtone en ongeveer 55 000 allochtone inwoners, die voor een groot deel afkomstig zijn uit voormalige koloniën in Afrika en het Caribische gebied. Het stadsdeelbestuur vindt dat de bewoners trots op hun wijk moeten zijn, en zich er thuis moeten voelen. Een van de middelen om de buurt te verheffen is het plaatsen van kunst. Zo is op het nieuwe marktplein een beeld neergezet van de Surinaamse schrijver en verzetsstrijder Anton de Kom. Dit beeld moet de identificatie met de buurt en het zelfbeeld van de bewoners, in elk geval van de Surinamers onder hen, verhogen. Maar doet het dat?