Anthropological stories and insights from vrije universiteit amsterdam
Door Aalt Smienk Waarom lezen en horen we in media vaak ‘moslimterrorisme’ en minder vaak islamterrorisme’ of ‘terroristische moslims’. En wat betekent deze keuze van de zendende partijen voor het debat over de positie van moslims in de Nederlandse samenleving? Aalt Smienk, promovendus verbonden aan de afdeling Sociale en Culturele Antropologie, doet onderzoek naar de beeldvorming over minderheidsgroepen in de Nederlandse pers.
1 Comment
Ethiopian Israelis demonstrating in Tel Aviv, with Ethiopian and Israeli flags side by side, 3 May 2015
Jan Abbink. April-May 2015: Ethiopian Israelis come out en masse onto the streets of Tel Aviv, Jerusalem and Haifa, the three largest cities of Israel, following a filmed incident of police abuse of an Ethiopian Israeli man. The short recording goes viral and evokes the anger of recognition among most of the ca. 135,000 Ethiopian Jews in the country. On 30 April, they protest in the thousands and demand ‘an end to discrimination, racist incidents, discrimination and inferior socio-economic position’. Some of the happenings turn into clashes with the police. In Tel Aviv, on 3 May, dozens of people get injured, and many arrested in the second demonstration. These are some of the largest protests of recent years in Israel.
Leave a Comment==PERSBERICHT==
Amsterdam, 16 mei 2014
.
Slavernijverleden is omvangrijker dan alleen monumenten en herdenkingen
AMSTERDAM – In de afgelopen twintig jaar heeft het Nederlandse slavernijverleden steeds meer aandacht gekregen in de vorm van monumenten, bij herdenkingen, en in musea. Minder bekend is de rol van het slavernijverleden in het leven van alledag. Uit het promotieonderzoek van Markus Balkenhol blijkt echter dat het slavernijverleden ook in het alledaagse leven van veel mensen in Nederland een belangrijke rol speelt. Dit onderzoek zal Balkenhol op 16 mei a.s. aan de Vrije Universiteit Amsterdam verdedigen.
.
Nieuwe inzichten door etnografisch onderzoek
Balkenhol onderzocht deze alledaagse manieren van omgaan met het slavernijverleden door meer dan een jaar etnografisch veldwerk te doen in Amsterdam Zuidoost. Hij woonde bij verschillende mensen thuis en was dagelijks op pad met politici, muzikanten, moeders en andere bewoners van Zuidoost. Hij richtte zich in zijn onderzoek op de manier waarop het slavernijverleden doorwerkte in het dagelijkse leven van mensen in Amsterdam Zuidoost. Dit onderzoek leverde drie deelconclusies op.
Leave a Comment
Door Edien Bartels en Martijn de Koning [i] In het stuk ‘Een akelige moslimgewoonte’ (Trouw, Letter en Geest, 22.2.2014) [ii] probeert Maurice Blessing aan te tonen dat meisjesbesnijdenis een voorschrift is van de islam. De auteur is arabist en doceerde aan de UvA. We vragen ons af of deze auteur kennis heeft over de verschillende manifestaties van de islam en meisjesbesnijdenis, het plaatsvinden van meisjesbesnijdenis en de verschuivingen, de toename of afname. Het gaat ons ook om de kern van zijn betoog. Wat voor nut heeft het zogenaamd vaststellen dat meisjesbesnijdenis islamitisch is? Vloeit daar een specifieke aanpak uit voort? Laten we dan alle christenen en animisten die meisjesbesnijdenis praktiseren maar liggen? Erger nog: de aannames van Blessing zijn niet correct en gebaseerd op een verkeerde voorstelling van zaken. [iii]
3 CommentsBy Markus Balkenhol Progressive Dutch were shocked when they read the racist commentary swamping critics of the Zwarte Piet figure in recent weeks. “It’s time this whining negro gets a new owner,” and “they should let him pick cotton as a punishment,” or “In Sint’s bag off the Munt tower with Quinsy Gario” were, by comparison, among the more harmless racist execrations that were flung at Gario and other critics of the figure.[1] With indignation, many proponents of the Zwarte Piet figure who understood themselves as non-racist were quick to condemn this outburst of racism. A handful began to wonder whether there may have been a point to the critique, after all. Yet the racism spilling across public media continued to be seen as an exception, representing only a few ‘actual’ racists who were in no way representative of larger proportions of Dutch society. The racist comments were understood to be altogether disconnected from the Sinterklaas celebration as such, and their racism was seen as completely out of sync with the benign family tradition they held so dear. Many have told me that they had never seen anything wrong with the family tradition, but that they were taken aback by the reactions.
4 CommentsDoor Annerike Hekman. Confrontatie kan pijnlijk zijn. Rondhuppelend in mijn roze zwartepietenpakje, dat mijn moeder zelf gemaakt had, was ik mij geen moment bewust van het feit dat Sint een oude witte man is en…
3 Comments
Zoals ook in eerdere jaren, laait de onenigheid over de zwarte-piet-figuur opnieuw op. StandplaatsWereld doet ook graag een duit in het zakje, middels twee bijdragen van Duane Jethro en Rhoda Woets. De positie dat het slechts om een lieve en onschuldige traditie gaat, wordt betwist.
Door Rhoda Woets In het NRC van 24/25 november schaart publiciste Heleen Krul (Opinie & Debat) zich kritiekloos achter de poging van het Sint Nicolaas Genootschap om hun held te verheffen tot officieel erfgoed.[1] Crul roept op om 5 december uit te roepen tot een nationale feestdag en schrijft: “Het wordt dan ook tijd de viering van zijn verjaardagsfeest, met alles wat daarbij hoort, veilig te stellen door hem een vaste verblijfsvergunning te geven via de (UNESCO) lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed.” Die verblijfsvergunning heeft Sint volgens haar dik verdiend omdat de in Spanje woonachtige Turk zich keer op keer heeft aangepast (…) aan maatschappelijke veranderingen in Nederland.
2 Comments
As in earlier years, the controversy on the significance of the figure of ‘zwarte piet’ cropped up again. On those earlier occasions, we have posted both blogs arguing in favor of the ‘tender Dutch tradition’, and blogs stating that the arguments about the ‘innocent custom’ simply won’t do. This year we again, simultaneously, publish two contributions, by Duane Jethro and Rhoda Woets, questioning the guiltless-ness of the figure of zware piet.
By Duane Jethro It is that time of year again when, slowly, the Netherlands is being invaded by those loveable effigies of dark-skinned, red-lipped ZwartePieten. From Albert Hein to the Kapsalon, Rotterdam to Maastricht, little dark Pieten are colonizing inches of display space, as all across the Netherlands children wait anxiously for their white, bearded boss-man, Sinterklaas, to arrive from Spain and steam into cities and towns this November.
In keeping with the annual celebration, I have been asked to engage with the significance of the commemoration of Sinterklaas. I hope to use this opportunity to embark on my own intocht into the tradition, with the intention of dishing out intellectual snoepjes and cadeautjes that hopefully will add to the annual Standplaatswereld debate about the significance of that mercurial of Dutch folk characters, Zwarte Piet.
1 Comment