Skip to content

Category: Geweld & terrorisme

Terugblik op de Bijeenkomst: 'Jemen, een Vergeten Oorlog – #WatKanIkDoen?'

Graffiti in Jemen
Graffiti in Jemen

Door Handenur Taspinar

Maandagavond 14 no-vember is er in samen-werking met het Grote Midden-Oosten Platform en de afdeling Sociale en Culturele Antropologie van de VU een mooie bijeen-komst georganiseerd over de vergeten oor-log in Jemen. De bijeenkomst vormt on-derdeel van drieluik, met als doel  om ach-tergrondinformatie te geven over de gebeurtenissen in Jemen en om antwoord te vinden op de vraag: “wat kan ik doen?”

Voor ik binnenkom, stel ik mijzelf dezelfde vraag: hoeveel weet ik eigenlijk van de gebeurtenissen rondom Jemen? Hoe ernstig is het? Af en toe lees of hoor ik over deze indirecte oorlog tussen Saoedi-Arabië en Iran, maar meer durf ik er niet over te zeggen. Aangezien er niet zoveel over gesproken wordt zal het vast wel meevallen. Vast wel… 

2 Comments

Colombia between hope and fear

paz

By Lieke Prins        When I initially left my house in Amsterdam to live in Colombia for three months I had planned to go to Chocó and study Afro-Colombian small-scale gold miners and their resistance strategies against large-scale mining companies. However, the first night in my new house with my new roommates in Medellin made me rethink my initial plans and inspired me to change in course of my research.

On the first night we were sitting on the floor of our apartment, getting to know each other. One of my roommates, an anthropology student of the Universidad de Antioquia, Ana Paula, had made us a simple dinner and aguapanela, a sweet sugary drink from Colombia. The small talk you normally have when you meet new people lasted for only two minutes; the conversation soon got a more serious tone and the two girls started to discuss the developments of La mesa de Havana – the peace negotiations between the insurgent group the FARC and government Santos.

Leave a Comment

Woordwaarde. De keuze van woorden en de beeldvorming over moslims in Nederland

islamophobia
CMO

Door Aalt Smienk            Waarom lezen en horen we in media vaak ‘moslimterrorisme’ en minder vaak islamterrorisme’ of ‘terroristische moslims’. En wat betekent deze keuze van de zendende partijen voor het debat over de positie van moslims in de Nederlandse samenleving? Aalt Smienk, promovendus verbonden aan de afdeling Sociale en Culturele Antropologie, doet onderzoek naar de beeldvorming over minderheidsgroepen in de Nederlandse pers.

1 Comment

Jemen’s martelkampen

yemen0514_reportcoverDoor Marina de Regt. In mei publiceerde Human Rights Watch een rapport over martelkampen in Jemen. In deze kampen worden Ethiopische migranten gevangen gehouden en gemarteld met als doel geld los te troggelen van hun familieleden. Het kidnappen van buitenlanders overkomt dus niet alleen Westerlingen in Jemen, maar ook migranten en vluchtelingen. De manier waarop zij behandeld worden is ronduit onmenselijk, maar internationale aandacht voor dit probleem is ver te zoeken. Terwijl Europese overheden zich zorgen maken over migranten die de Middellandse Zee oversteken, vinden er in het Midden-Oosten veel grotere drama’s plaats.

Jemen staat niet bekend als een immigratieland maar sinds het begin van de jaren negentig, toen de burgeroorlog in Somalië uitbrak en het dictatoriale regime van Mengistu om ver werd geworpen, is de stroom vluchtelingen en migranten uit de Hoorn van Afrika sterk toegenomen. Jemen is het enige land op het Arabisch Schiereiland dat het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties heeft ondertekend, en  Somaliërs worden door de UNHCR direct als vluchteling geregistreerd in Jemen. Ethiopische migratie bestond tot voor kort vooral uit jonge vrouwen die als arbeidsmigranten naar Jemen kwamen om als dienstmeisje voor de gegoede middenklasse in de grote steden te werken. Sinds het uitbreken van de “Arabische lente” in 2011 is de situatie erg veranderd.

3 Comments

Wie telt mee in Myanmar?

Myanmar 1Door Maaike Matelski. In Myanmar (voorheen Birma) vindt momenteel een nationale volkstelling plaats. Deze blijkt zeer controversieel, ondanks de dringende behoefte aan betrouwbare statistieken na vijftig jaar militaire dictatuur. De onduidelijkheid over het aantal inwoners vergrootte bijvoorbeeld de twijfel over de uitslag van de eerste verkiezingen in decennia in november 2010, die uiteindelijk zouden leiden tot een formeel einde van het militaire regime. Hoewel de behoefte aan demografische cijfers binnen en buiten het land erkend wordt, is er momenteel weinig enthousiasme voor de census meer te vinden onder de Birmezen. De volkstelling,  grotendeels gefinancierd door de Verenigde Naties en een aantal Europese landen, brengt namelijk oude en nieuwe spanningen onder de bevolking aan het licht.

De oorsprong van deze gevoeligheden ligt in de koloniale tijd. De Britse overheersers die tot 1948 aan de macht waren benadrukten het onderscheid tussen de diverse etnische groepen, waarbij ze bepaalde minderheidsgroepen bevoordeelden. Dit versterkte onder de Birmaanse meerderheidsgroep de nationalistische gevoelens ten opzichte van de kolonisatoren, maar ook gevoelens van vijandigheid en superioriteit ten opzichte van de etnische minderheden die de kant van de Britten kozen. Ondanks de toezegging van gelijke rechten en zelfbeschikking ten tijde van de onafhankelijkheid bleef de relatie tussen de Birmanen en de etnische minderheden gespannen. De politieke en soms gewapende strijd van de etnische minderheden duurde voort tijdens de militaire dictatuur. Sommige vredesonderhandelingen zijn tot op de dag van vandaag gaande, en in bepaalde grensgebieden maken minderheidslegers feitelijk de dienst uit.

Leave a Comment

Peace and justice in Uganda?

By anonymous Over a year ago, Standplaats Wereld reported on a documentary, screened on Dutch tv, dealing with issues of peace and justice in Uganda. What role, if any, can the International Criminal Court play in bringing peace and/or justice to Uganda? That was the question addressed by in ‘Peace versus Justice’ back in 2009. Meanwhile, the ICC concluded its first case on 14 March 2012, convicting Thomas Lubanga, a Congolese warlord, of the use of child soldiers.

1 Comment