Skip to content

Category: Multicultureel & migratie

Werken tot je neervalt: Turkse migrantenvrouwen en hun kwetsbare positie binnen de Nederlandse samenleving

Door Sevde Koca Nederland kent een lange geschiedenis van arbeidsmigratie, met als meest recente voorbeeld migratie uit Oost-Europese landen. Arbeidsmigranten uit deze landen hebben regelmatig te maken met arbeidsuitbuiting binnen Nederlandse bedrijven. Onzekere werkuren, onhaalbare normen en constante onderdrukkende…

Leave a Comment

At Europe’s Threshold – Bangladeshi Migrants in Greece

By Jessica van Vugt.

This photo-essay is about Bangladeshi migrants in Athens, Greece. Using the case of the Bangladeshi migrants, I wanted to explore how the European discourse of strict immigration and asylum policies on the one hand and the growing deregulating labor markets featured by an increasing employers’ demand for cheap ‘flexible’ laborers, on the other hand, shapes the lives of economic migrants in Greece. The accounts of fifteen young Bangladeshi men together with my camera, which was always hanging on my shoulder, tell the story of how they experience, shape and navigate their lives. This photo-essay is based on that story.

Leave a Comment

Diversiteitsdenken

Door Thijl Sunier         Multiculturalisme is uit de mode geraakt. ‘De multiculturele samenleving is mislukt’ konden we politici in Europa niet lang geleden horen roepen. Multiculturalisme wordt geassocieerd met wegkijken, met vrijblijvendheid en cultureel relativisme, en met verkeerd beleid. Tegenwoordig zal je nog weinig mensen tegenkomen die er een warm gevoel bij krijgen.

Leave a Comment

Introducing a new micro revolution: Students UnDivided

By Dominique van de Kamp         UnDivided is a conference on how to explore diversity and promote inclusion in higher education, organised by a group of students from different universities in the Netherlands. This is a report of the day, which turned out to be the start of a promising dialogue between diversity commissions at different universities.

Leave a Comment

From supporting migrants to protesting for change

By Lysanne Vrooman           Almost half a year ago, on the 25th of March 2017, it was the sixtieth anniversary of the treaty of Rome. In 1957 the treaty of Rome was signed by the Netherlands, Belgium, France, Luxemburg, Germany and Italy. The treaty was envisioned to open borders, prevent war and create endless economic and trade opportunities. The countries would not restrict each other anymore. Now sixty years later the treaty that was supposed to unite the countries, is looked at with scepticism and frustrations by some citizens of Rome. The current migration-influx has led to tightened border controls and policies that divide instead of unite.

For my master’s thesis in Social and Cultural Anthropology I studied a group of citizens in Rome who started an association to support migrants in the city. Whereas the citizens started their association to provide the migrants with food, a place to stay and support, I found in my research that they also strive for a better situation for migrants in Europe in general. They question the current developments and policies of the European Union when it comes to migration, and aim to present a counter-message.

Protesting is one of the ways they try to send such a counter-message. And on this Saturday, March 25th, a big protest was organised to show their disagreement with the current situation and to question the (changed) implications of the treaty of Rome. Through pictures of this protest I will show what this day looked like.

Leave a Comment

Regen op een maandagochtend

Door Lysanne Vrooman         Op een maandagochtend in februari word ik wakker. Met de slaap nog in mijn ogen pak ik mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. Ondanks dat het net acht uur is, zie ik veel notificaties van Facebook op mijn schermpje staan. De notificaties komen uit de Facebook-groep van de vrijwilligersassociatie (Baobab Experience) waarbij ik nu al zo’n zes weken meeloop en onderzoek doe in Rome. Ik lees de berichten en begrijp dat de politie is langs geweest bij het ‘kamp’ dat is opgezet voor de migranten om in te overnachten. De politie heeft de tenten leeggemaakt, opgeruimd en enkele migranten meegenomen naar het hoofdbureau voor een controle. Er wordt gevraagd of eenieder die beschikbaar is zo snel mogelijk kan komen.

Leave a Comment

Kaaskop in Marokko

DSC_6222Door Edien Bartels en Lenie Brouwer    “Wat nemen Marokkaanse Nederlanders mee op vakantie naar Marokko? Kaas en pindakaas!” Dit vertelt Mohammed Abdel, een Marokkaanse Nederlander uit Rotterdam, enthousiast als we zijn kaasfabriekje bezoeken in Magdahr, een dorpje in het noordoosten van Marokko, tegen de Algerijnse grens. We zijn in dit gebied voor onderzoek naar achtergelaten vrouwen en kinderen en verrast deze man te ontmoeten. Tien jaar geleden heeft hij  voor het eerst bedacht een kaasfabriek op te zetten en inmiddels heeft hij  zijn droom verwezenlijkt. Met een team van zes mensen, waaronder twee remigranten uit Nederland, heeft hij hier de afgelopen jaren  aan gewerkt. En nu is hij nu mede-eigenaar.  Veel Marokkaanse migranten in Nederland zouden graag een eigen bedrijf willen opzetten in Marokko, maar weinigen lukt het. Hiervoor zijn veel redenen te bedenken, zoals het ontbreken van financiële middelen, kennis van het product en van de Marokkaanse bureaucratie. Hij vertegenwoordigt met dit project de discussie over migratie en ontwikkeling: een succesverhaal dus.

Leave a Comment

Dreamocracy: vluchtelingen als expert-docenten op middelbare scholen

Door Freek Colombijn    Mijn ouders waren tieners toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en in de twintig toen Nederland bevrijd werd. Ze hebben aan den lijve ondervonden hoe het is om te leven in een land dat niet meer vrij is. Mijn moeder werkte als koerierster voor het verzet en mijn vader werd te werk gesteld in Duitsland en dook tijdens een verlof in Nederland onder om niet terug te hoeven. Ze hebben hun kinderen zeker niet achtervolgd met verhalen over de oorlog, maar wat wij wel met de paplepel ingegoten kregen was het belang van democratie en vrijheid. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, 5 mei is een dag om de vrijheid te vieren (en 4 mei een dag om stil te staan bij de mensen die hun leven verloren in de strijd om de democratie te herstellen). Bij elke verkiezing gingen zij, en ga ik, stemmen: als een recht, maar ook als een plicht en als een voorrecht.

Leave a Comment