By Matthias Teeuwen On Thursday 3 December 2015 the department of Social and Cultural Anthropology of the VU held its first ever Ethnographic Film Festival. Throughout the day ten films were screened in the Church Hall of the university, each followed by a short Q&A session with the filmmakers. What struck me during the screenings was the question: What is the difference between a documentary and an ethnographic film? What is the difference between making films in order to raise awareness about the plight of a group of people and making films in order to make a visual depiction of a group of people?
Category: Muziek, kunst & media
A whole day of screenings and discussions with anthropolo-gists and filmmakers organised by the Department of Social and Cultural Anthropology of the Vrije Universiteit Amster-dam.
Leave a Comment
“EVE is real. It’s as real as real life,” says a player of the online science fiction game EVE Online on a forum. “I can’t wait until there is technology with which I can upload myself and live in the universe of EVE forever, ” he reflected.
By Peter Versteeg The virtual world as hereafter. Except as a space in which the impossible can happen and players can master dragons or conquer solar systems, the virtual reality of the ‘massively multiplayer online’ game (MMO) touches our imagination of eternity. It is the experience of virtuality itself that evokes images of the never-ending. Against that background people reflect upon the possibility to live on virtually, after death.
1 Comment
Door Myrna Derksen Een kleine twee maanden geleden verliet ik Burundi, waar ik 2,5 maand veldwerk heb gedaan. Ik participeerde in een onderzoeksproject van UNICEF en de Universiteit van Amsterdam in samenwerking met de Universiteit van Burundi over de intergenerationele transmissie van geweld, in de hoop bij te dragen aan de ontwikkeling van projecten voor kinderen die de vrede in het land sterker kunnen maken. In de tijd dat ik daar was liepen de politieke spanningen helaas alweer op.
Leave a Comment
- foto: Mike Crosland
Door Eva de Jong.
Momenteel volgen derdejaars bachelorstudenten Antropologie het vak ‘Professionele en Thematische Oriëntatie’ onder leiding van Lenie Brouwer. Dit vak heeft als doel studenten bewust te maken van hun potenties en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Één mogelijk perspectief is promoveren, net Donya Alinejad. Zij verdedigde op 16 februari 2015 haar proefschrift ‘Next Generation Diaspora: The formation of Iranian American-ness among second generation migrant internet users in Los Angeles. De derdejaars studenten waren erbij.
Iraanse Diaspora
Donya promoveerde op haar proefschrift over de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten en de vorming van virtuele gemeenschappen door middel van internet. Via het begrip identiteit onderzocht zij hoe internet het dagelijks leven van de Iraanse tweede generatie in de Verenigde Staten beïnvloedt. Volgens Alinejad zijn internationale betrekkingen op internet sterk geïndividualiseerd en weerspiegelt de virtuele wereld hun politieke overtuigingen. Daarnaast onderzocht zij welke invloed offline Iraanse gemeenschappen hebben op internet en wat hun invloed is op de politieke verhoudingen tussen Amerika en Iran. Alinejad concludeert in haar proefschrift dat Iraanse-Amerikanen internet gebruiken om zich zowel te distantiëren van Iran als om verbinding te houden met Iran. Door middel van internet is de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten steeds meer een cultureel centrum voor gemigreerde Iraniërs die verspreid over de wereld wonen.
Ina Keuper ‘Typisch Nederlands’ was een ‘reality tv’-programma van VARA dat in september en oktober 2014 in vier delen werd uitgezonden op NPO 1. Ik had destijds de uitzendingen niet bekeken, maar heb dat alsnog gedaan naar aanleiding van een bericht op de website van de Antropologen Beroepsvereniging. Daar vond ik de aankondiging van SIETAR, de vereniging van professionals voor interculturele communicatie en diversiteit (Society for Intercultural Education, Training and Research) over een bijeenkomst over dit tv-programma en de invloed van de media op maandag 19 januari 2015 in Utrecht. Omdat ik sinds mijn recente pensionering tijd kan besteden aan allerlei leuke en interessante zaken besloot ik om de serie alsnog te bekijken en de bijeenkomst erover bij te wonen. Hieronder wil ik enkele bevindingen met jullie delen.
Leave a Comment
By Rhoda Woets. On a foggy morning in November, the artist Bernard Akoi-Jackson walks at a snail’s pace and courteously over the Ten Kate market in Amsterdam. His body and hair are covered in gold; a hand-made cloth, made from sown strips of different fabrics, is eloquently draped over his lifted wrists. On his feet are golden Ahenema slippers. Only the yards of red and yellow cloth that the artist wrapped around his waist offer some subtle warmth in the autumn cold. As a conceptual artist, Bernard Akoi-Jackson aims to break out of the confines of the white cube in addressing audiences in public spaces and to create work that reacts to its immediate environment. His work and performances are intended to spark off debate, and create new narratives in the dialogue between audience and artist. As Akoi-Jackson lived for a few months around the corner as an artist-in-residence of the Thami Mnyele foundation, the performance is also a farewell to the place and space where he bought food and cloth and interacted with market traders.
Leave a CommentDoor Rhoda Woets De meeste antropologen zijn bekend met Arjun Appudurai’s idee dat objecten, net als mensen, een sociaal leven hebben of, in Igor Kopytoff’s woorden, ‘een culturele biografie’. Dit idee impliceert dat objecten geboren…
1 CommentDoor Saskia Jenelle Maarsen “Tot een paar jaar geleden kon je hier moestuintjes vinden waar groenten werden verbouwd. Het diende voor de buurtbewoners als een ontmoetingsplek waardoor het zowel een belangrijke praktische als sociale functie had. Enkele jaren geleden werd het door de gemeente, ondanks protesten, met de grond gelijk gemaakt omdat ze een parkeergarage wilden bouwen”, vertelde Robert, sociaal werker, terwijl we in zijn auto door South East Los Angeles reden. “Wanneer beginnen ze met bouwen?”, vroeg ik. “Dat zal niet meer gebeuren omdat de plannen zijn afgeblazen”.
De moestuinen zijn nooit teruggekomen. Het braakliggende terrein lijkt symbool te staan voor het moeizame emancipatorische proces en de door racisme gekenmerkte geschiedenis waardoor de huidige duiding van de leefomstandigheden van deze wijk in Los Angeles uitermate ingewikkeld is. Rijdend door de wijk voel ik de pijn, de kwetsbaarheid en machteloosheid mijn hart binnendringen. De moestuinen zijn een van de vele voorbeelden die Robert die middag met mij deelt om aan te geven dat de bewoners van deze beruchte buurt, waar voornamelijk Latino’s en African-Americans wonen, nog te vaak worden beschouwd als tweederangs burgers. Er is sprake van excessief geweld, daaraan gerelateerde trauma’s, armoede, wijdverspreide werkloosheid, ondermaats onderwijs en verscheurde familiesystemen. Robert vertelt dat het proces van emancipatie en de strijd voor gelijkheid worden bemoeilijkt door wetgeving die de sociaal kwetsbaren hard treffen.
Leave a Comment