Door Freek Colombijn Ruim een week geleden vertelde ik op een voorlichtingsdag dat de opleiding culturele antropologie en ontwikkelingssociologie aan de VU al jarenlang door de Keuzegids Hoger Onderwijs en de Elsevier als de beste Bachelor in Antropologie van Nederland worden uitgeroepen. Deze week kwamen nieuwe resultaten van de Keuzegids Hoger Onderwijs naar buiten en zijn wij van de eerste plaats gevallen. Gelukkig had ik op de voorlichtingsdag al nadrukkelijk verklaard dat aan deze ranglijsten om een aantal redenen niet al te veel waarde moet worden gehecht, dat alle opleidingen in Nederland gewoon goed zijn en dat iemand die antropologie wil studeren, maar niet weet waar hij of zij dat wil doen, meer moet afgaan op sfeer en inhoud van het programma, dan op zo’n ranking. (De VU is persoonlijk en kleinschalig, heeft veel aandacht voor de toepassing van antropologie in de samenleving en heeft veel keuzeruimte, o.a. om een heel semester stage te lopen.) We relativeerden dan ook de waarde van zulke ranglijsten al eerder op Standplaats Wereld. Echter, de keuzegids Hoger Onderwijs kwam ook met cijfers waar ik me wél zorgen om maak.
Category: Na de studie
By Ina Keuper For many students the last week of their studies at the anthropology department of Vrije Universiteit Amsterdam (VU) has ended today, for Bachelor’s students as well as Master’s. They have worked hard on finishing their final assignment, a thesis with which they prove their proficiency in writing an academic text within the time and word count set for it. The Master’s students presented the drafts of their thesis on the Master’s Festival of last week’s Tuesday, June 14th, while the Bachelor’s did so on the Bachelor’s Festival of Thursday June 16th.
2 CommentsDoor Mariska van Zanten Met haar dochter van zes jaar oud bezocht moeder S. het Early Assesment Center in Nairobi. Ze wilde doorverwezen worden naar een goede school voor haar slechthorende dochter. De dag dat moeder S. daar langskwam was ik aan het participerend observeren en ik hoopte zo een goed beeld te krijgen van de geboden hulp aan ouders van dove en slechthorende kinderen. Ook was ik op zoek naar ouders die ik mocht interviewen en thuis bezoeken. Ik wilde de ervaringen van deze ouders in Kenia onderzoeken. Ik zou ouders onder andere een voorlichtingsfilm laten zien om data te verzamelen terwijl ik tegelijkertijd de impact van deze film onderzocht.
Leave a Comment
Door Mariska van Zanten Toen ik een paar jaar geleden informatie in handen kreeg over de studie Sociale en Culturele Antropologie (SCA) wist ik meteen: dat is het! Uitleggen kon ik het niet, maar het paste bij mij. Het voelde als een leuke jurk of schoenen die je aantrekt en meteen weet: die moet ik kopen, die staan mijn goed. Ik heb dan ook met veel plezier twee jaar aan de VU SCA gestudeerd. Tijdens de studie bespraken we regelmatig de vraag: “Wat is antropologie?”. Niemand had er een kort en/of eenduidig antwoord op. Inmiddels ben ik afgestudeerd antropoloog, mét een baan! Heb ik het antwoord nu gevonden?
1 Comment
Door Herbert Ploegman. Meer dan drie jaar geleden schreef ik een blog op Standplaats Wereld met bovenstaande titel. Ik was net afgestudeerd, en werkzoekend. Dat viel tegen, en in het stuk reflecteerde ik op mijn kansen op de arbeidsmarkt. Het leverde een aantal interessante, bemoedigende en blikverruimende reacties op. Maar het leverde ook wrijving op doordat uitgerekend een titel als dit het meestbezochte stuk[1] op Standplaats Wereld was. Het leek me daarom tijd voor een herijking; één onder dezelfde vragende titel. Tenslotte bracht deze titel iets teweeg – hoe ongemakkelijk ik hem nu ook vind. Ik neem jullie graag mee.
De reis gaat naar Athene, de stad die door velen momenteel nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Na jaren van zich voortslepende processen komt hier iets tot een climax. Wat dat iets precies is, daarover verschillen de meningen. Sommigen zeggen dat het een dwarse links-populistische regering is die de zaak heeft verknald, terwijl anderen zeggen dat hier het hele Europese project of het kapitalistische systeem als geheel op knappen staat.
3 Comments
Door Vivian Mac Gillavry. Vandaag reis ik af naar het kantoor van National Geographic. Anders dan de meeste reizen die de redacteuren van National Geographic zelf maken, brengt deze reis me van metrostation Weesperplein naar de Spaklerweg in Amsterdam.
Voor mijn studie antropologie heb ik de opdracht gekregen op zoek te gaan naar de ideale baan en de persoon die deze baan heeft te interviewen. Vaak wordt antropologie gezien als een vage studie waarbij de opmerking ‘oh, je wordt dus opgeleid tot werkloze?’ hoort. Gelukkig blijkt dit in de praktijk wel mee te vallen. De opleiding is wel breed georiënteerd. Wat wil je later zelf doen? Welke stappen moet je nemen om daar te komen? Gedwongen daar kritisch over na te denken, kwam ik al snel uit bij National Geographic.
Wanneer ik aankom op de derde verdieping van de uitgeverij, valt op dat er veel meisjes rondlopen met rode lippen en hoge hakken. Nou ging ik niet bepaald uit van afritsbroek- en wandelschoendragende mensen, maar zo veel modieuze meisjes had ik bij Traveler niet verwacht. Mijn verwarring blijkt terecht, de meisjes horen bij Glamour die samen met National Geographic, Quest, Vogue en Holland Herald de derde verdieping delen.
Door Moos Pozzo. Voor mijn masterscriptie Culturele Antropologie draaide ik afgelopen jaar een paar maanden mee in het dagelijkse leven van jonge asielzoekers in Nederland. Ik kwam onder meer tot de conclusie dat voor de jongeren participatie, of ‘actief blijven’ zoals zij het uit drukken, een basisbehoefte is om zich staande te houden in dagelijks zeer onzekere omstandigheden. Ze zien zich echter gedwongen tot passiviteit en voelen zich gemarginaliseerd en uitgesloten. Het Nederlandse ontmoedigingsbeleid lijkt er voor te zorgen dat veel jonge asielzoekers juist meer verlangen naar een verblijfsvergunning. Zij zien een vergunning namelijk als enige mogelijkheid om nuttige activiteiten te ontplooien.
Er is nog veel werk te verzetten voordat het recht op participatie (artikel 12 van het VN-Kinderrechtenverdrag) en het recht op recreatie (artikel 31 van het VN-Kinderrechtenverdrag) gerealiseerd zijn voor kinderen op asielzoekerscentra. Tegelijkertijd zijn de jongeren zeer sceptisch over het hebben van rechten. Ze zijn gericht op hun toekomst en zien een mogelijke positieve uitkomst van hun asielprocedure als ‘een kwestie van geluk’.
2 CommentsBy Ina Keuper. This blogpost is based on the reports of Dominique Steinebach, Sophie van der Heiden, Tessa Dierks, Dorenda ten Hoopen, Kirsten Muijden, Gaya Nikolsky, and Marit Timmerman. They are students of a first year seminar that provides training in writing anthropological texts, part of the Bachelor’s programme in Cultural Anthropology and Development Sociology at VU University Amsterdam. Ina Keuper is one of the teachers of this seminar.
“The world needs anthropologists!” This statement provided the starting point of a symposium held in Amsterdam on November 29, 2013, about the relevance of anthropological knowledge and skills in the world outside academia. The seminar was organized by the Social and Cultural Anthropology department of VU University, Amsterdam, in cooperation with the EASA Applied Anthropology network, the University of Ljubljana, the Dutch Anthropologists Organization (ABV), and the Institute for Innovation and Development of the University of Ljubljana, Slovenia. The ‘Soeterijn zaal ’ of the ‘Tropenmuseum’, part of the ‘Royal Tropical Institute‘, provided the venue for this international gathering. Three anthropologists in heart and soul gave passionate talks about their work in the world of big corporations and organisations. The symposium was completed with a panel session followed by a discussion which ended in a heated debate about ethics. The meeting concluded with a clear statement that the world does not just need anthropologists; the world needs anthropological thinking to be applied.
Leave a Comment
door Emine Igdi Cizre (Koerdische naam Cizîra Botan) is een stad in de provincie ??rnak (Turkije). Tot de jaren 90 van de vorige eeuw was de stad nogal traditioneel ingericht en door de mannen gedomineerd. De vrouwen uit de stad droegen een soort burqa (çar?ef/ çarik) die meer een traditionele betekenis had dan een religieuze. De genderrollen waren helder: vrouwen binnen, mannen buiten. In de publieke sfeer was er bijna geen ruimte voor gezamenlijke activiteiten van mannen en vrouwen. Vanaf de jaren 90 van de vorige eeuw is het gezicht van Cizîra Botan echter geleidelijk veranderd. Er vonden onder de leiding van de Partiya Karkerén Kurdistan (de PKK) demonstraties plaats om meer rechten op te eisen voor de Koerden.
Tijdens die demonstraties deden zowel mannen en vrouwen mee. Dat was tot die tijd niet gebruikelijk. Hiermee hebben de vrouwen – onder aanmoediging van de guerrillabeweging – hun ruimte opgeëist in de publieke sfeer. Vele vrouwen namen deel aan de beweging en dat zorgde voor een prestigieuze positie voor de vrouwen. Daarnaast werden in de omgeving van Cizîra Botan sommige Koerdische dorpen door het Turkse leger platgebrand of gebombardeerd, waardoor de nomadische bevolking en de dorpelingen hun toevlucht zochten in Cizîra Botan. Zij waren gewend dat de vrouwen een vrije rol hadden buiten het huis. Voor deze vrouwen was het dan ook niet vreemd in de stad samen met de mannen deel te nemen aan de demonstraties.
Leave a Comment