By Sophie Pape Are you happy with your life? The way you have constructed it? What if you were born in another country? Would it be the same? It is likely that it will be quite different. Questions like these popped up while watching the documentary Time to look at girls: Migrants in Bangladesh and Ethiopia, which was shown by Marina de Regt during the EASA Anthropology of Children and Youth Seminar on 19 November 2015. Since June 2009, this EASA Network organizes monthly meetings, which bring together students, researchers, NGOs and policy makers working with children and youth (www.anthropologyofchildren.net).
Category: Seksualiteit
Door Marina de Regt “Deze film moet iedereen zien”, was de reactie toen we Time to Look at Girls: Migrants in Bangladesh and Ethiopia afgelopen woensdag aan een groep jonge sekswerkers in Addis Ababa lieten zien. Ze hadden doodstil naar de film zitten kijken, sommigen konden hun tranen niet bedwingen, anderen keken af en toe slinks naar Tigist, een van de hoofdpersonen in de film. Tigist had de film al meerdere malen gezien en liet geen emotie zien. Na afloop legde ze uit waarom ze had besloten aan de film mee te doen en vertelde ze welke problemen ze bij het filmen tegen was gekomen.
Leave a Comment
by Pál Nyíri
Around ten years ago I took some Chinese friends to the former royal castle in Gödöllö, near Budapest. We came upon a photo studio where you could dress up in costume from Queen Sisi’s era. My friends’ daughter, then around ten, donned the garb of a noble young lady; I dressed up as her governess. The photo was a hit, and recently it got into the hands of my three-year-old son. He wanted one too. The castle’s website informed us that the studio was still there. Off we went with my wife and my son.
1 Comment
By Ila Luijten For my master’s research I’ve gone to Bali, Indonesia, to do fieldwork. My aim is to get an insight into the lives of sex workers, mostly freelance sex workers; the girls who go to clubs in the tourist destinations of Bali to look for money by spending a night with a guy. Here I will describe one night of fieldwork.
In the second week of fieldwork, I came in contact with Lola (23) and Dewi (22)*, two Indonesian friends living in Kuta, Bali. One Thursday evening in January I went for a night out with these girls to their favourite club, Sky Garden.
That morning, I was a bit nervous about my night with the girls, so I send Lola a text message to be sure if we were still on for the night. She responded quickly and told me to meet her at 1 a.m. in front of Sky Garden. Around eleven in the evening Lola sent me a text message asking if I wanted to come over to her place for some drinks. I jumped under the shower, got dressed and looked for her address on the GPS in my phone. It would be half an hour’s drive. On the way I bought some beers for us.
Leave a Comment
Krisztina Rácz On October 14, the Serbia-Albania football game made it to the news worldwide. The reason was not the excellent game but rather the fact that during the match a drone, or more precisely a banner with a map attached to a drone, was flown around in the stadium. It is a matter of dispute whether the map represents merely territories where Albanians live, or the politically charged Greater Albania; one would assume though that it is the latter because for instance Italy, a country with a large Albanian emigrant population, is missing from it, but it does include Kosovo, among other territories. With the flying of the drone in the stadium things got out of control: one of the Serbian players caught the banner, some of the Albanians players tried to take it away him, and then football fans (or hooligans, depending on the interpretation) joined the fight on the pitch. Very few Albanian football supporters were involved in the incident since they were banned from entering the stadium in the first place, due to security risks. When the referee instructed the players to leave the pitch, the police did not secure the Albanian players’ exit, so they literally escaped from the stadium amidst Serbian hooligans shouting “Kill, slaughter, so that Albanians don’t exist!” at them (in Serbian this scansion rhymes, and instead of ‘Albanian’ other ethnic denotations can be inserted, most often ‘Croats’). The person accused of flying the drone was held up for interrogation, but eventually released. The reason why he was not even officially detained for questioning is unclear: Serbian media report that it was because upon the request to identify himself he presented his passport, which was of the USA instead of Albania. It is not clear why this would prevent detention, but what is known is that the person in question, who allegedly controlled the drone from the VIP box, is Olsi Rama, brother of Albanian Prime Minister Edi Rama. Serbian Prime Minister Aleksandar Vu?i? characterized the incident as a provocation. Serbian law has no provisions against taking drones into stadiums, however. Several days later the UEFA ruled that the official result of the match was 3:0 for Serbia, but Serbia was punished by having its 3 points taken away. Neither of the countries is satisfied with the result. Mr Rama’s official visit to Belgrade, planned for 22 October, was cancelled until further notice.
1 CommentMaster-student Firaas Fouani is currently finishing his thesis. In the report below he sketches the process and the outcomes of his research on debates on internet-forums and blogs on issues revolving around “unconventional gender identities”.…
2 Comments
Een derde veldwerkverslag van een masterstudent Culturele Antropologie. Leonie Timmer doet onderzoek naar Indonesische sekswerkers op Bali uit Indonesië; hoe ze omgaan met werkrisico’s en welke rol ze spelen bij het rekruteren van nieuwe sekswerkers Dit verslag is ook gepbuliceerd op de Vamos-Bien-site.
“En hoeveel verdien je per klant?” vraag ik de 36-jarige sekswerker. Ze antwoord mij dat ze voor een ‘short term’ 50.000 Rupiah verdient, dat is omgerekend zo’n drie euro. Ik probeer haar niet te laten merken dat ik geschrokken ben van het lage bedrag. Ze staat in de deur opening van een klein, met golfplaten in elkaar gezet, bordeel. Constructiewerkers komennaar de kleine bordelen achter de bouwplaats voor seksuele diensten. Ze vertelt mij dat sommige mannen hier komen om een kopje koffie te drinken en wat rond te hangen. Alcohol verkopen ze niet, want ze willen het wel veilig houden. Ik kijk om me heen en zie het keukentje wat bestaat uit een kookpit en een koelkast. De ‘mammy’ staat in de keuken en praat met een van de mannen die buiten staat en ze drinken een kop koffie. Aan de andere kant is een smal gangetje naar de kamers toe. Er zijn drie kamertjes met een matras op de grond en een ton water om te douchen. De kamers hebben geen raam of ventilatie en airco is al helemaal niet aanwezig. De geur in het huis is zo muf dat ik er naar een kwartier al hoofdpijn van krijg en het enige licht in het huisje komt van de lamp in de keuken. De kamers en het gangetje zijn donker en de kamers zijn enkel afgesloten met een doek in de openingen waar je een deur verwacht.
Leave a Comment
Door Edien Bartels en Martijn de Koning [i] In het stuk ‘Een akelige moslimgewoonte’ (Trouw, Letter en Geest, 22.2.2014) [ii] probeert Maurice Blessing aan te tonen dat meisjesbesnijdenis een voorschrift is van de islam. De auteur is arabist en doceerde aan de UvA. We vragen ons af of deze auteur kennis heeft over de verschillende manifestaties van de islam en meisjesbesnijdenis, het plaatsvinden van meisjesbesnijdenis en de verschuivingen, de toename of afname. Het gaat ons ook om de kern van zijn betoog. Wat voor nut heeft het zogenaamd vaststellen dat meisjesbesnijdenis islamitisch is? Vloeit daar een specifieke aanpak uit voort? Laten we dan alle christenen en animisten die meisjesbesnijdenis praktiseren maar liggen? Erger nog: de aannames van Blessing zijn niet correct en gebaseerd op een verkeerde voorstelling van zaken. [iii]
3 Comments
- foto’s Marije Koudstaal
Door Elizabeth Marteijn, mmv Monique van der Hoef
Een ode aan dr Edien Bartels en 43 jaar onuitputtelijke inzet voor de antropologie aan de VU; daar ging eigenlijk het seminar Brandende kwesties: de relevatie van de antropologie voor de samenleving over. Langzaam druppelen de gasten binnen, familie, collega’s, vrienden en studenten, allen komen zij vrijdagmiddag 15 februari naar het Metropolitan gebouw waar van 14.00 uur tot 18.00 uur het afscheidsseminar van Edien Bartels plaatsvond. Omdat Bartels veel ‘brandende kwesties’ – conflicten met een culturele achtergrond – heeft onderzocht, is dit het thema van het seminar. Drie sprekers uit alle fasen van Bartels’ carrière hielden een voordracht en als kers op de taart legde Bartels het publiek nog eenmaal uit waarom antropologie het laboratorium is voor studie en onderzoek naar de wereld.