By Gaya Nikolsky Who are you? No, let me rephrase that to avoid a complicated philosophical debate. What is your identity? Okay, although this question is also quite complex, as an anthropologist I do have more grip on it. Your social identity is who and what you are to other people. Often, at least when regarding identity as a more superficial construction, it would involve different labels that will tell the outside world something about you… Or so it seems. Let’s leave it at that for now: your social identity is what you are to other people and it usually involves aspects such as your gender, sexuality, age, ethnicity, race, nationality, religion, career, hobbies etc.
Depending on the social environment that you find yourself in, one part of your identity is more relevant than others. For example, asking a foreigner what country she is from makes more sense than asking someone you assume is local. In the same way, at an academic conference, you are more likely to ask someone about their research rather than about their sexuality or religion… So depending on the context, different parts of your identity are more relevant than others and with that, the meaning and importance that you give these certain identity parts changes in different situations.
In our somewhat superficial human way, we try to understand something about the person in front of us through the labels from which one’s identity consists. Or, to put it more anthropologically: what social structures the other person belongs to. Of course, social structures rise and fall. After the next war, revolution, or apocalypse, a system like the nation-state might fall. Then nobody will care about other people’s nationality and with that, national identity.
Just as existing social structures can change and disappear, so can new ones arise. Anthropology is a discipline with an inductive character. The way we explain the social reality around us, is by using those ‘labels’ for example that we find in that social reality and not ones that we come up with ourselves. Lately, more and more people have started using different eating habits and diets as an identity; the belonging to a certain social structure of people sharing the same eating habits.
Of course we have seen people following certain diets for thousands of years. For example, Jews who keep kosher or Hindus who do not eat beef. Yet the type of diets I am referring to are different. These are not tied to religion, tradition or coincidental circumstances. These diets are something a person internalizes and externalizes on her own: they are often tied to beliefs about health and ‘the correct way to eat’. People truly believe that the way they eat is good for themselves and at times even ‘the way to go’ to better the world around them (internalize). These people look for social groups that share those beliefs, they read about it, write about it, go to gatherings, share their experiences, and more (externalize).
I have heard people around me say that after they changed their diet, they’ve felt that their whole life had changed. It made their body healthier, it influenced their sleep patterns for the better, and improved their concentration. It was a change on a physical, mental and sometimes even spiritual level. A truly holistic experience, influencing many parts of one’s life.
Now, while I will not claim that this is or is not true, I would like to note that I have heard people with exact opposite diets claim the exact same things. In my own social circles, I have met people who follow many different diets: some only plant-based, others with meat as a main component. Irrespectively of the diet, I have heard similar narratives about the impact that their new diet had on their life. Even when I looked at scientific articles regarding healthy eating, I was able to find different articles that claim about very different diets to have beneficial effects on the health of people.
I have found myself pondering how it is possible that people who eat the exact opposite can tell the exact same story about the benefits of their diet. Of course I am not a biologist and I would not dare to rank one of these life changing diets higher than the others. Moreover, I believe that different diets suit different people. But total opposite diets that lead to the same experiences and results seems to be extreme for my dietary taste. I believe that there is more behind this than the health benefits of certain eating habits. There is also more behind this than a multi-million dollar industry selling dietary goods and health supplements. Though these factors might be of great influence on someone’s choice of a certain diet, the reason for its success should have an initial source of appeal from the people themselves.
Food is an important aspect of people’s life. It is a part of the everyday life, daily rituals and social engagement. Besides a mean to keeping us alive, we use meals and food as an opportunity for social interaction. Be it spending time with our family at dinner, having coffee with a colleague or drinks with friends, we use food as an excuse to interact with others. It is always around. This important aspect of our lives is also expressed by the many options of food that we have nowadays.
But maybe the availability of so many options of food might be getting to our heads. Its access is easy and the options are endless. This large amount of choices, both ‘healthy’ and ‘unhealthy’, reduces our possibilities culturally-wise. We do not longer need a social or religious structure for our food. Food becomes more individualistic and has less boundaries.
This leads to the development of insecurities regarding the institution of food and this is where the new found diets come in! With their own agency they can now choose what they do and do not eat. Instead of a ritual or a habit that used to limit people’s choice of food, they can now choose their own limits. Food becomes a variable. You position yourself in the many options. Like many other parts of our identity, this is influenced by our background and surroundings. So maybe, just maybe, in a few decades, when you meet a new person, you will not ask them where they are from or what they do for a living, but – what they eat.
This blog previously appeared on the website of the Dutch anthropological association (ABV): antropologen.nl.
Gaya Nikolsky is bachelor student of Cultural Anthropology at the Vrije Universiteit
Kees: Weet je wat belangrijk is als man zijnde? Heel belangrijk is verstandig ete. Drink jij veel?
Wim: Drinke? Nou, niet overdreven veel… ik bedoel… ik drink nooit meer dan ik eet, en alleen puur natuur, dus bier en jenever en anders niks…
Kees: En goed kauwe, dat is belangrijk, goed kauwe hè, dat je ete gelijkmatig in je bloed komp. Goed kauwe is je halve ete…
Wim: …en ‘s middags een paar glazen sherry natuurlek, maar dat drink ik voor de gezelligheid, dus dat telt niet…
Kees: …kijk, ete is geen kuns, dat kenne we allemaal wel, ete, maar verantwoord ete…
Wim: …maar om te zeggen dat ik drink, nee!
Kees: En roke hè bewust roke, dat je nooit zomaar een beetje voor de katze kont zit weg te paffe. Rook jij?
Wim: Nou, niet overdreven veel, alleen filtersigaretten.
Kees: Oh? Hoeveel?
Wim: Naaaauw, och, nog geen drie pakkies per dag.
Kees: Zooo!
Wim: Nee, en menthol, alleen menthol filtersigaretten, dus nou om te zeggen dat ik rook, nee!
Kees: Ennnneeeh, kiere, hoe staat het daarmee?
Wim: Hè, kiere?
Kees: Jaaa, wippe.
Wim: Ooh, wippe.
Kees: Ga jij nog een beetje behoorlek van bil?
Wim: Nou, niet overdreven, dat je zegt.
Kees: Maar eh, door de bank?
Wim: Nee, gewoon in bed!
Kees: Nee, ik bedoel, wat is jouw moyenne qua kiere? Wat sop jij nou gemiddeld?
Wim: Nou, ik bedoel niet eleke maand natuurlek, nou heb ik er ook wel es een kwartaal bij dat ik vier, vijf keer de oudste beweging der wereld maak, zou ik maar zegge.
Kees: Neee, eerlek?
Wim: Jaa, net zo makkelek!
Kees: Wat weinig, jôh! Weet hoevaak ik, eeh, ken flenze?
Wim: Nee.
Kees: Eleke nach. Als je wil, ken je me eleke nach zien pale.
Wim: Zoo!
Kees: Eleke nach!
Wim: Eleke nach Van Wippestein, zeg, heee! Nou, dan zoue ze mij na een jaartje dinsdagochtend op de stoeprand kenne zette. Godsamme!
Kees: Neee, dat is een kwestie van verantwoord ete, bewust roke, kleine slokkies drinke en vooral goed kauwe, dat het ete gelijkmatig in je bloed komp. Maar heb jij er dan probleme mee, met pompe?
Wim: Neee, verder niets, niks geen klachte, ofzo.
Kees: Nee, dan moet je dat effe zegge, want dat het mooie van de tijd waarin wij manne leve, dat je daarover vrijer met elkaar kan spreke, hè?
Wim: Nee, maar dat wou ik jou dan vrage, krijg jij er nou nooit genoeg van, zo langzamerhand?
Kees: Genoeg waarvan?
Wim: Nou, van eleke nach een punt om op te zette, hè!
Kees: Hier, hoor hem, dat is toch het mooiste wat er is, ketse, hè?Wat is er nou lekkerder dan pruime op sap te zette, hè? Jaa? Hoor hem. Ik krijg er nooit genoeg van, ik lus er wel pap van!
Wim: Maar het is wel een hoop gedoe, vind ik, af en toe is het een hoop gedoe.
Kees: Hoezo, gedoe?
Wim: Nou ja, voordat, eh, de voorstelling ken beginne.
Kees: Weleke voorstelling?
Wim: Nou, eh, de oudste voorstelling der wereld, dus… vind ik een hoop gedoe. Kijk, ik krijg em wel omhoog…
Kees: ..ja..
Wim: …maar om hem nou omhoog te houe, dat vind ik zo’n gedoe. Dat vind ik een gedoe, man!
Kees: ..ja..
Wim: Bij mijn hoor, vaak.
Kees: Jaa, nee, wach effe, wach effe: dus jij heb trek om te fleppe..
Wim: ..ja..
Kees: ..en dan kruipt-ie de luch in..
Wim: ..ja..
Kees: ..maar voordat jij in de suikerpot heb kunne roere, gaat-ie alweer plat?
Wim: Precies! Dan duik ik dus maar weer in de leesportefeuille, begrijp je?
Kees: Nee, maar dan zit jij waarschijnlijk in en poreuze cirkel.
Wim: Zou jij denke?
Kees: Jaa, ja, dat is waarschijnlijk psychisch.
Wim: Ja, wat heb mijn jongheer nou met psychisch te make?
Kees: Fysiek is altijd psychisch!
Wim: Oooh!
Kees: Je eet teveel, zonder goed te kauwe, hè, dat wordt niet gelijkmatig opgenomen in je bloed, je rookt teveel en je drinkt teveel, daardoor ken je niet regelmatig d’r roompotje peile, hè, daardoor schiet jij meer in de stress, je gaat nog meer roke en drinke, je kauwt van de zenuwe helemaal niet meer, je slikt de hele rotzooi gewoon zo door, je vrouw komt steeds meer tekort, op een goeie dag kom jij thuis, je vrouw legt in bed, jij doet de klerekast ope, en daar staat zooo’n vibrator.
Wim: Vibrator, wat is dat?
Kees: Dat is een electrische melkboer. Maar ik wil je graag helpe, luister, luister: maar zit er geen Panorama in die leesportefeuille?
Wim: Ja, Panorama, en de Nieuwe revu en de Bunte Illustrierte, zit er dus in.
Kees: Nou, dat zijn tachtig tiete per week, man!
Wim: Maar wat moet ik nou met papiere joekels?
Kees: Kijke, kijke en de rest erbij denke! Ja, je moet er wat voor doen als je hem omhoog wilt houe, voor niets gaat alleen de zon op. Hebbe jullie een nachtkasje?
Wim: Ja, twee van palizander.
Kees: Nou, als jij en je vrouw nou van plan zijn om doktertje te gaan spelen, dan heb jij achter haar hoof de Panorama èn de Nieuwe Revue èn de Bunte Illustrierte opegeslage klaarlegge op de bladzijde waar de grootste pramme hange. Dat heet “stimulatio” in de sex. Vroeger was dat heel onbeleefd tegeover je vrouw, maar tegenwoordig mag dat van de VIVA.
Wim: Wach effe, wach effe, maar het is hardstikke donker! Hoe kan ik dat dan zien, al dat hout voor de deur?
Kees: Hardstikke donker? Waar is het hardstikke donker?
Wim: Nou, in m’n slaapkamer natuurlek!
Kees: Nou, dan doe je toch gewoon het lich an, voordat je d’r een veeg geef?
Wim: Ja, maar dan ziet ze me toch?
Kees: Nou, en?
Wim: Nou, dan krijg ik em helemaal niet meer overeind, dan koken de piepers meteen droog, begrijp-ie?
Kees: Hier, hier, die ligt te bonke in het donker in 1977. Legt er één met het lich uit te rolbezeme in Nederland in 1997! Je heb toch wel een bedlampie?
Wim: Ja, voor de leesportefeuille door te nemen.
Kees: Als je nou es begint met daar een rooie zakdoek overheen te hange, hè, en als je nou weer es trek krijg in een partijtje kunsbiljarte, dan heb je zo’n beetje rood lichie, begrijp je? Wat heb je vrouw an dan in bed?
Wim: Nou, onderjurk, pyjama er overheen, duster, en dan d’r nachtstola, weet je wel, zo’n zelfgebreide nachtcape, voor in bed.
Kees: Nou, dan moet jij die leesportefeuille nog eens helemaal op je gemak doorbladeren, tot je er een advertentie in tegekomt van sex-verzendhuis Pigalle in Maassluis.
Wim: Ohjee, dat zijn toch niet die broekkies zonder kruizen?
Kees: Dat zijn fantasie-slips, opwekkende beha’s…
Wim: Oh nee, geen ondergoed met gate, nee, dat vind ik of er iets geamputeerd is, weet je wel, of je met een gewonde milva legt te knarre. Ik weet niet..
Kees: Nee, jôh, luister nou, je komt toch wel?
Wim: Waar?
Kees: Aan je gerief!
Wim: Nee, dat is het nou, kijk, kijk, ik kom een heel end, maar net voordat ik gaat schiete, wordt-ie weer maatje pink en dan ken ik niet komme..
Kees: ..dus vlak voordat de brandweer uitrukt, hangt bij jou de slappe was weer voor de deur?
Wim: Ja! Precies! Kijk, dan schiet er bij mij ineens van alles door me heen, weet je wel, dat ik de vakantie-foto’s nog mot inplakke, dat ik de wage nog mot wasse, dat ik nog een lepelrekkie in de keuken mot ophange, hè, dus dan denk ik wat zou ik me eige moe gaan maken, hè, al dat gedoe, het kost je een hele doos Kleenex en je wordt er toch niets wijzer van, hè?
Kees: Dus je denkt, wat lig ik hier eigenlijk te doen?
Wim: Ja, eigenlijk wel.
Kees: Nou, dan heb jij de orgaskraan nog nooit helemaal opengedraaid. Als ze mij m’n gang liete gaan, jongen, dan zouden ze eleke week opnieuw het plafond motte witte. Ja hoor, net zo makkelek!
Wim: Nee, ik weet niet, ik vind het zo’n gedoe, alleen voor een beetje jeuk aan je snikkel en één vingerhoedje stijfsel.
Kees: één vingerhoedje? Ja, dat is nou een kwestie van goed ete, goed kauwe, dat het gelijkmatig in je bloed komp. Dan neem ik eleke avond 1 liter Bulgaarse yoghurt toe, jonge, ik zou je vertellen, wij wonen drie hoog, hè, als ik met die winterpeen van mijn op het moment supriem voor het open raam zou gaan staan, en ik zou richte, nou, dan spuit ik een volwasse vent zo van ze brommer. Volwassen vent spuit ik dan in één keer van ze brommer, echt waar!
Wim: Zoo!
Kees: Kwestie van goed kauwe, dat je…
Wim: Echt waar, echt waar?
Kees: Nou, en dat dan acht keer achter elkaar!
Wim: Zo!
Kees: Acht keer! Net zo makkelek!
Wim: Ja, vroeger toen we vrije jonge waren, toen wou ik nog wel es een tweede boom opzette, maar ja, daar zaten altijd twee of drie weken tussen.
Kees: En wat ik dan allemaal zie, jôh, als ik door m’n remme schiet: cirkels, sterre, vuurwerk, belle, stromende bergbeekies, gevulde koeke, bliksem, lammetjes, blauwe zwaailichte, mooi, mooi! Als ik daar alleen al aan denk krijg ik terplekke zo’n tent in m’n broek: legge, gaat legge, af, af!
Wim: Nee, ik ben nou bijna 40, maar het is mooi geweest, hoor! Bij mij zullen ze de grote piep nooit meer uit de broek krijge. Ach ja, zo levert iedereen z’n eige persoonlijke bijdrage aan de energie-crisis, nietwaar? Een beetje spare.
Kees: Zou ik jou es wat zegge, ik ga door tot ik hardstikke dood ben. En als je al mijn erecties achter mekaar zou legge, nou ik wil niet veel zegge, maar dan kom je toch nou al van Den Haag tot an de scheve toren van Pisa, en dan ken je hem er ook nog mee overeind krijge, net zo makkelek!
Wim: Zoo!
Kees: Jaa, zou je niet gelove!
Wim: Oh ja, goed dat ik je nou spreek, heel wat anders, hoor. Je bent, heel wat anders hoor, dus nogal goed thuis in de mens?
Kees: Dat is waar.
Wim: Nou heb ik, heel wat anders hoor, en hoevaak ik me hoof ook was, hier, hè, op de kruin, daar heb ik altijd last van roos, hier op de kruin, hier alleen, het is eigenlijk een plaatselijke sneeuwbui….
Kees: Ja, ziet er heel smerig uit.
Wim: Nou, weet jij daar niets op?
Kees: Eeh, dat weet ik wel, maar dat is een beetje vies praatje.
Wim: Oh?
Kees: Ken je moeilijk zo aan plein publiek kwijt.
Wim: Nou, kenne we dan niet effe ergens heen?
Kees: Nou, gaan dan effe mee naar Café de Sport, dan zou ik jou es effe haarfijn uitlegge hoe dat zit met die roos.
Wim: Oké, goed! Ken je effe bijschrijve, Koos?
Kees: Alles opschrijve, Koos.
Wim: Goed.
Kees: Dag.
Wim: Dag.