Het
Door Zakarija Messari en Manu van Kersbergen In Gaza deed zich eind 2008 en begin 2009 een 22 dagen durende oorlog voor. Gaza werd aangevallen en zoals dat vaak met headlines gaat, ook al snel weer vergeten. Zo ook deze koude winter. Oorverdovend stil werd het. Het internationaal publiek keek naar de tragedie die zich afspeelde op het toneel en wandelde in shock de zaal uit. Het heeft niet langer dan een dag geduurd, of Gaza was al weer vergeten. Alsof er niets was gebeurd. Het structurele leed van de mensen in Gaza stopte niet bij het einde van die 22 dagen durende militaire en politieke operatie in 2009.
Integendeel, dit leed werd een humanitaire ramp als gevolg van een al jaren durend en dagelijks terugkerend gevecht tegen de bezetting. Op elk vlak van het mens-zijn wordt de Palestijn bedreigt; zowel psychologisch, fysiek, economisch als spiritueel. Dagelijks worden mensen beschoten, vernederd en geconfronteerd met dood, honger en armoede.
In de valse hoop dat de schrijnende situatie in Gaza snel zou verbeteren en dus één benefietconcert genoeg zou zijn, organiseerden we in 2009 voor het eerst het benefiet “Don’t Forget Gaza”. Het was een succes! Een uitverkocht poppodium WATT in Rotterdam (1200 bezoekers), 5000,- ingezameld geld en tevreden artiesten. Helaas is de situatie voor de Gazanen in de afgelopen twee jaar niet veel veranderd. Dagelijks worden er mensen beschoten en vermoord door een repressief en tot de tanden toe bewapend leger dat aangestuurd wordt door een regering dat geen enkel middel lijkt te schuwen om de onderdrukkingstactieken voort te zetten. Gaza is wat dat betreft een symbolisch stukje grond ter grote van de gemeente Apeldoorn, waar elke denkbare vorm van onderdrukking tot uiting komt.
Daarom zeggen wij: “Gaza mag niet vergeten worden!” Net als dat wij Haïti, Soedan, Rwanda, Bangladesh, Liberia, Kongo en Ivoorkust niet mogen vergeten. Het is voor een ieder van ons als mens zijnde onacceptabel om deze situatie te verzwijgen. De hele wereld zwijgt bij elke overtreding van internationale wetten als het gaat om de Palestijnse kwestie. Elke keer schoffeert Israel het internationaal recht; door Gaza collectief aan te vallen, door haar letterlijk en figuurlijk hermetisch af te sluiten van de wereld; bombardementen uit te voeren op woonwijken, ziekenhuizen, ambulances en scholen. Daar bovenop komen nog de restricties die er voor zorgen dat Gaza niet heropgebouwd kan worden.
In aanloop naar het benefiet in 2009 werd onze organisatie eenzijdig en onwetend verweten terroristen te steunen. Sindsdien benadrukken we in elk interview dat het benefiet zich als doel stelt om aandacht te genereren voor de humanitaire ramp in Gaza, die naar mijn mening veel te vaak en onterecht gepolitiseerd wordt. Als ik in de jaren ’60, ’70 of ’80 de leeftijd zou hebben die ik nu heb, dan had ik er ook alles aan gedaan om me uit te spreken tegen het Apartheidsregime in Zuid Afrika. Natuurlijk verplicht niemand mij tot verantwoording, maar er lijkt een tendens in Nederland te zijn die mensen die zich uitspreken over de onderdrukking van het Palestijnse volk automatisch bestempeld als antisemiet.
Voor alle duidelijkheid: “Don’t Forget Gaza” is nooit in het leven geroepen om joden te bashen, desalniettemin ben ik samen met miljoenen andere mensen, waaronder joden, christenen, moslims en atheïsten een fel tegenstander van het soms op het vroegere Zuid Afrika lijkende zionistische apartheidsregime. Laatst las ik weer eens één van Nederland grootste exportproducten “Het Achterhuis”. De volgende alinea greep mij erg aan, zeker als je bedenkt dat het net zo goed anno 2011 geschreven had kunnen zijn door een Palestijns meisje:
“We zijn er heel sterk aan herinnerd dat wij getekende Joden/Palestijnen zijn, getekend aan een plek, zonder rechten, met duizenden plichten. Wij Joden/Palestijnen mogen ons gevoel niet laten gelden, moeten moedig zijn en sterk, moeten alle ongemakken op ons nemen en niet mopperen, moeten doen wat in onze macht ligt en op God vertrouwen. Eens zal deze verschrikkelijke oorlog toch wel aflopen, eens zullen wij toch weer mensen en niet alleen Joden/Palestijnen zijn!”
Het eerste concert zal plaatsvinden op 22 April in de Petrol te Antwerpen, de andere op 15 Mei in de Melkweg te Amsterdam. Met de benefieten steunen we het Nederlandse initiatief om de blokkade te doorbreken, ofwel de Nederlandse boot die mee zal varen in de Freedom Flotilla 2; een konvooi aan schepen dat vanuit Griekenland koers zet op de kust van Gaza. Aan boord van het schip zullen naast opvarenden ook schoolmaterialen en medicijnen geladen worden. Goederen die hard nodig zijn, gezien de regelmatig platgebombardeerde ziekenhuizen en scholen in Gaza. Wij willen jullie bij deze allemaal uitnodigen om naar de benefietconcerten te komen en Gaza nooit meer te vergeten!
Manu van Kersbergen is radiomaker, rapper en student culturele antropologie op de Vrije Universiteit. De eerdere antropologisch-getinte afleveringen van Spoken gingen over inheemse culturen en diversiteit in de medische wereld, landjepik in Afrika, antropologie en activisme in Israël/Palestina en over de publieke antropologie.
Zie ook de eerdere berichten over het Israëlisch-Palestijns conflict op Standplaats Wereld.
Ik waardeer het initiatief, want het is sowieso waar dat de humanitaire crisis in Gaza te veel gebagatelliseerd wordt, maar ergens roept zo’n actie ook veel vragen bij me op.. Waarvan een van de belangrijkste misschien wel is; hoe komt het dat de Palestijnen toch zo relatief vaak het onderwerp (en de ‘begunstigde’) zijn van dit soort goedbedoelde initiatieven? Zoals je zelf al aangeeft; het mag zeker niet vergeten worden, net als de humanitaire crisissen in Haïti, Soedan, Rwanda, Bangladesh, Liberia, Kongo en Ivoorkust. Maar aan dat rijtje kun je rustig nog tien regio’s toevoegen, die stuk voor stuk wel degelijk veel en veel minder aandacht krijgen en meer vergeten worden dan de crisis in Gaza..
Kortom, is m’n vraag i guess: waarom komen we, van al de talloze onderdrukte en gemarginaliseerde groepen in de wereld, zo snel uit bij de Palestijnen, wanneer er een actie op touw gezet wordt om aandacht te vestigen op de humanitaire crises in de wereld?
“Elke keer schoffeert Israel het internationaal recht; door Gaza collectief aan te vallen, door haar letterlijk en figuurlijk hermetisch af te sluiten van de wereld; bombardementen uit te voeren op woonwijken, ziekenhuizen, ambulances en scholen.”
Ten eerste heeft zelfs de VN – in tweede instantie – toegegeven dat er geen school gebombardeerd is, maar de straat naast de school:
http://vorige.nrc.nl/buitenland/article2141502.ece/VN_doden_aanval_waren_niet_in_VN-school_Gaza
En waarom vuurde Israel op die straat? Omdat daar mortieren werden afgevuurd!
Opzettelijk vlak naast burgers, het zogenaamde gebruik van menselijke schilden, een oorlogsmisdaad van Hamas.
Dat argument werkt twee kanten op: wanneer er menselijke schilden gebruikt worden en/of een grote kans is op burgerslachtoffers is het desondanks bombarderen ook een oorlogsmisdaad. Daar liet Israel zich net zo weinig aan gelegen. 1300 dode Palestijnen, waarvan veel te veel onschuldig. Het lukrake gebruik van witte fosfor (ik herinner me de beelden nog goed, en anders is even Google’n voldoende, ook al is het niet aan te raden). Oorlogsmisdaden te over aan beide kanten..
Kortom, eigenlijk doet niks van wat je zegt dus echt iets af aan het citaat dat je bekritiseert.
@Jonas
Als je 8.000 raketten op burgerdoelen afschiet, kan je een reactie verwachten.
Pfff, is dat hoever de argumentatie van Likoed reikt tegenwoordig? Ik heb de talking points al te vaak voorbij zien komen om daar nog onder de indruk van te zijn.
1.) Die 8000 raketten is over een periode van 9 jaar. Met 28 dodelijke slachtoffers in totaal. Zonder de terreur van die qassams goed te praten; hoeveel Palestijnen zijn er denk je gesneuveld in die 9 jaar? Als je eerlijk bent tegen jezelf weet je dat dat cijfer veel en veel hoger ligt. Net zoals de dagelijkse onderdrukking die de gemiddelde Palestijn in Gaza ervaart veel zwaarder is dan de angst voor een paar overvliegende geïmproviseerde raketten waar een deel van de Israëliërs mee geconfronteerd wordt. Geldt die ‘je kan een reactie verwachten’ logica dan ook, of gebruik je die alleen om het gedrag van je eigen ‘kant’ te rationaliseren?
Het antwoord weten we allebei.
Het aantal doden is uiteraard geen graadmeter voor schuld.
Die heeft wie het geweld initieert.
Dat is de partij die in haar Handvest heeft staan dat de Joden moeten worden uitgeroeid.
Schuld heeft met veel meer te maken dan de simplistische vraag wie het geweld initieert. En bij een conflict van honderd+ jaar waarbij elke actie ook reactie is, is het uberhaupt een onzinnige graadmeter.
Als je kan begrijpen waarom de oprichter van Likud – Menachem Begin – het van bomaanslagen plegende Irgun ‘terrorist’ tot Israelisch premier kan schoppen, moet je ook kunnen inzien waarom Hamas het standpunt aanhangt dat er zonder militaire weerstand nooit onafhankelijkheid voor de Palestijnen zal zijn. Het is ten slotte exact dezelfde gedachtetrant die aan de basis van de Joodse staat heeft gestaan.
… Maar de totalitaire staat van Iran wordt hier en daar geholpen door onnozelaars, idioten en soms ook door Europese antisemieten. De Nederlandse Gazavloot is daar een mooi voorbeeld van. Zij zullen met hun provocatie de aandacht afleiden van de dramatische gebeurtenissen in Syrië.
Afslachten
Terwijl ongewapende Syriërs door Assad worden uitgemoord, terwijl Khaddafi met alle kracht zijn burgers wil afslachten, terwijl Saoedi-Arabië in het bezette Bahrein een slachting aanricht, maakt actiegroep Een Ander Joods Geluid zich zorgen om Gaza waar niks aan de hand is.
Door de aandacht af te leiden van werkelijke problemen, helpen Een Ander Joods Geluid en zijn bondgenoten de tirannen en moordenaars in het Midden-Oosten. Het is jammer dat zij wellicht onbewust als nuttige idioten fungeren voor de politieke islam.
@Jonas
In het King David Hotel was destijds het Britse militaire hoofdkantoor gevestigd. Het was dus bij uitstek een militair doelwit en geen burgerdoel, zoals bovengenoemde telefoonwinkel. Bovendien was het niet de bedoeling van de Joodse activisten om slachtoffers te maken, het ging hen erom de dossiers van de Britse militaire inlichtingendienst te vernietigen. Helaas negeerden de Britten tot drie maal toe de telefonische bommelding, waardoor er toch slachtoffers vielen.
De aanval op het King David Hotel was dus gericht op een militair doelwit, zonder slachtoffers te willen maken. Palestijnse terroristen vallen daarentegen bijna altijd onschuldig burgers aan, het liefst kinderen. Zoals twee weken geleden, toen een schoolbus die nabij Gaza reedt door Hamas werd bestookt met een antitank-raket.
En als u wilt weten hoe het allemaal begon: met de eerste leider van de Palestijnen grootmoefti van Jeruzalem Al-Hoesseini, Jodenhater, fervente nazi en oorlogsmisdadiger.