Skip to content

Na je studie: een zwart gat?

Door Linda Kroeze  Alweer 1 jaar voorbij…Het moment dat ik mijn scriptie inleverde staat nog vers in mijn geheugen en de diploma-uitreiking lijkt nog maar een maand geleden. Het afgelopen jaar is in een sneltreinvaart voorbij gegaan en mijn leven heeft een draai van 180 graden gemaakt.

In de zomer van 2010 heb ik mijn scriptie ingeleverd als afronding van mijn Master Culturele Antropologie. Toen begon het, het zwarte gat. Dag in, dag uit was ik bezig geweest met die scriptie en had ik mezelf maar weinig rust gegeven. Ik vond het schrijven geweldig, alle herinneringen aan mijn afstudeeronderzoek in Suriname heb ik hierdoor telkens weer opnieuw beleefd. Maar nu was ik klaar. Suriname klaar, scriptie klaar, studeren klaar. Wat nu?

Ik kreeg de mogelijkheid om tijdelijk in een huis in Amsterdam te wonen en heb hiervan gebruik gemaakt. De eerste stap naar volwassenheid, een huis, check. De volgende stap was werk, wat vrij essentieel is als je stap één, een huis, hebt gezet.

Ik werkte al in een kroeg in Amsterdam en ging ernaast in de thuiszorg werken. Ik zette mijn CV op meerdere websites en na nog geen maand werd ik benaderd door een bemiddelingsbureau. Ik werd aangenomen als Office manager maar in een compleet andere sector, de staalindustrie. Maar werk is werk en voor het eerst in mijn leven had ik een volledig volwassen salaris. Kortom stap twee, baan, check.

Tja, en dan??? Het was een hele omschakeling om van een intens onderzoek, een scriptie schrijven, flexibele werktijden en afstuderen, direct door te schuiven naar het full time werken en de sleur van het dagelijkse leven. De winter kwam er aan en ook al had ik het allemaal onder controle, ik miste iets. Normaal gesproken zou ik de winter ontvluchten voor minstens 3 maanden. Voorheen zei ik mijn baan op en ging reizen van al het geld wat ik gespaard had en in het laatste jaar was ik op buitenlands leeronderzoek geweest. Maar dit jaar was dat geen mogelijkheid, ik had net een baan en nog niet genoeg geld gespaard om lang weg te gaan. Dan maar in Nederland blijven. Maar ik wilde iets nuttigs doen, iets betekenen en met mijn studie bezig zijn. Maar hoe?

Precies op dat moment werd ik benaderd door een stichting waar ik ooit mee naar Ghana ben geweest, Voluntary Childaid. Deze stichting zendt vrijwilligers uit naar Ghana en tegenwoordig ook naar Guatemala. Ze biedt verschillende projecten, van lesgeven en naschoolse opvang tot werkzaamheden in een ziekenhuis of weeshuis. De stichting was op zoek naar een bestuurslid en dit was precies de uitdaging die ik zocht. Ik heb gereageerd en ik werd uitgekozen samen met nog een andere vrouw. De organisatie bleek op een laag pitje te draaien en de activiteiten waren nihil. Mijn uitdaging was dan ook om deze stichting nieuw leven in te blazen. Het oude bestuur stopte er al snel mee en de stichting werd aan mijn collega en mij overgedragen.

Mijn eigen stichting, wat wilde ik nog meer! Maar het was/is een lastige taak om een stichting in deze tijd weer op de been te krijgen. Dit koste veel tijd en aandacht en we hebben er nog een bestuurslid bijgenomen. We zijn nu 6 maanden verder en het gaat erg goed! Er komen weer nieuwe aanmeldingen van vrijwilligers en ons stageprogramma is ontwikkeld zodat ook stagiaires bij onze stichting terecht kunnen. De stichting krijgt weer de structuur en aandacht die zij verdient en ik ben er met veel plezier mee bezig. Het kost veel tijd, moeite en geld maar het is het allemaal zeker waard!

Het verloren gevoel, oftewel het zwarte gat, heeft hierdoor gelukkig niet lang geduurd. Het is even zoeken en ploeteren, vergelijkbaar met leren fietsen, maar ik heb mijn draai gevonden. Ondanks dat ik niet betaald werkzaam ben als antropologe behoud ik door deze stichting mijn connectie met mijn vakgebied en doe ik een hoop ervaring op voor de toekomst. Beter vrijwillig aan het werk dan de connectie met je vakgebied compleet verliezen! Ik raad het iedereen aan, als je de passie hebt, ga ervoor!

Linda Kroeze studeerde Culturele Antropologie aan de VU. Zij studeerde af in 2010 op een onderzoek in Suriname naar de identiteitsvorming van Ndyuka Marrons in Paramaribo.

3 Comments

  1. Andreja Lekic Andreja Lekic

    Beste Linda,
    wat geweldig:) Heel trots op je:)

  2. Dag Linda
    Sinds 1993 verdien ik als antropoloog met mijn passie een inkomen als zelfstandige. Over Nasjaro (een Marron jongen die onterecht 8 jaar in Jeugddetentie in Nederland zat) schreef ik vanuit mijn promotie onderzoek een kort artikel. Als je mij mailt (moira@ctt.nl) stuur ik je dat artikel. En laat meer zien, als je intresse hebt, hoe ik mijn passie levend houd.
    groet Dirck van Bekkum

  3. Mariët Brandts Mariët Brandts

    Beste Linda,

    erg leuk om te lezen over de tijd na het afstuderen. Mooi dat het gelukt is om bezig te blijven met je passie voor antropologie! Ik kwam toevallig op dit stuk terecht en ben zelf bezig met de laatste fase van de master culturele antropologie. In februari ga ik naar Suriname om onderzoek te doen naar Marrons in Paramaribo. Ben nog bezig met de voorbereidingen en zou daarom erg graag je scriptie willen lezen! Is hij online te vinden of zou je hem naar me kunnen sturen (m.brandts@students.uu.nl)? Mocht je nog tips/ideeën hebben voor mijn onderzoek dan zijn die van harte welkom! Alvast heel erg bedankt!

    Groet, Mariët Brandts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *