
Color
7 Comments
Anthropological stories and insights from vrije universiteit amsterdam
Color
7 Comments
Gisteren promoveerde Erella Grassiani op een proefschrift waarin ze processen van ‘moral numbing’ analyseert onder Israelische soldaten die in de bezette gebieden hebben gediend. Haar werk laat zien hoe de omstandigheden waaronder soldaten moeten werken…
2 CommentsSo
Volgens sommigen staat de VU bekend als een saaie universiteit aan de periferie met een vaag christelijk imago, die bleek afsteekt tegen de kleurrijke UvA in het centrum. Maar schijn bedriegt! Volgens het Parool is die…
Leave a Comment
Gisteravond toen ik van de stembus naar huis liep voelde ik de bijzondere sensatie van gestemd te hebben, mijn stem te hebben uitgebracht, een ‘verworven recht’ zoals dat zo mooi heet, dat niet overal vanzelfsprekend is (zoals ook bleek uit de bijdrage van onze Irakese collega Lahay Hussain).
Mijn enthousiasme verdampte snel toen de eerste prognoses bekend werden. De opkomst tijdens de Europese verkiezingen is op zijn best magertjes te noemen en de uitslag op zijn minst treurig. De meeste Nederlanders hebben niet de moeite genomen om te gaan stemmen en een aanzienlijk deel van de mensen die wel zijn gegaan, hebben op een partij gestemd die juist helemaal niets moet hebben van Europa en de belangen van Nederland vóór alles stelt. Hoe kan het dat wij Europa (nog?) niet kunnen omarmen? Ik denk dat antropologen, die bestuderen hoe mensen de wereld om hen heen begrijpen, daar zinnige dingen over kunnen zeggen.
7 Comments
Terwijl in het provinciale Nederland een partij de Europese verkiezingen wint die maar één verkiezingsleuze heeft, weg met de islam, laat president Obama in Cairo zien waar het echt om gaat, wie een ware leider…
7 CommentsIt
Door
De discussie over de betrouwbaarheid van theoloog Tariq Ramadan die door de gemeente Rotterdam is ingehuurd om het debat over de islam te organiseren, legt een venijnige paradox bloot. Hoe meer moslims deel gaan uitmaken van Europese samenlevingen hoe groter juist het wantrouwen jegens hen wordt. Iemand als de welbespraakte, gesoigneerde Ramadan is in die optiek een veel onrustbarender fenomeen dan imam Ahmed Salam die Verdonk geen hand wilde geven. Die is voor velen in gedrag en uiterlijk gewoon een onaangepaste vreemde buitenstaander, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Ramadan daarentegen wordt voortdurend voorgesteld als een wolf in schaapskleren die met een dubbele tong spreekt.
10 Comments