Door Elbert Huijzer Toen mijn kinderen nog klein waren, werden geregeld de wat- en waarom-vragen gesteld. Papa, wat is dat? Papa, waarom is dat zo? Als ik het dan ging uitleggen realiseerde ik me vaak dat ik op de waarom-vraag maar een half antwoord had. Want waarom doen mensen de dingen zoals we ze doen?
Ik hoopte een helder antwoord te kunnen geven over goed en fout, over de logica van ons gedrag, maar dat lukte niet altijd. Vooral bij gedrag dat fout is of makkelijk verbeterd kan worden is antwoord geven lastig. En het wordt confronterend als het je eigen gedrag betreft, dat ook niet altijd logisch en doordacht is. Je ontdekt dat er altijd argumenten zijn waarom de logica van absoluut goed en fout niet gevolgd wordt. Er zit heel veel tussen.
Leave a Comment
Door Matthias Teeuwen Bij de openingsvoordracht van de ABv Dag van de Antropologie 2017 over solidariteit kreeg ik het gevoel dat ik dit allemaal eens eerder heb gehoord. De voordracht ging, kort gezegd, over het dilemma waarmee vrijwilligers en ontwikkelingswerkers zich geconfronteerd zien omtrent de scheve machtsverhoudingen tussen hen en diegene die ze helpen, namelijk: enerzijds om de hulpbehoevende als gelijke te benaderen en te delen in zijn of haar leven en anderzijds om gebruik te maken van de voordelen die je hebt als buitenstaander om de ander te helpen. Het is herkenbaar omdat het een terugkerend dilemma is in de christelijke roeping om de armen te helpen en waarin sommigen, zoals Moeder Theresa, ervoor kiezen samen te leven met de armen en anderen ervoor kiezen om een zekere afstand te houden. Is het niet interessanter om in plaats van deze bekende thematiek te kijken naar solidariteit tussen antropologen onderling?