Door Floor ten Holder De opvang in Nederland wordt nog altijd vormgegeven door een ‘sober doch humaan’ uitgangspunt. Maar het verenigen van een zowel sobere als humane benadering brengt in de praktijk tegenstrijdigheden met zich mee. Zo is het bijvoorbeeld niet de bedoeling dat asielzoekers tijdens hun wachtperiode teveel integreren, maar worden zij geacht bij het verlaten van het azc met een verblijfstatus, zo snel mogelijk geïntegreerd te zijn. Daarbij zorgt de nadruk binnen het toelatings- en opvangbeleid op het beheersbaar houden van de opvang dat de humane benadering smal blijft ingevuld. Bewoners blijken vooral als asielzoekers benaderd te worden en niet als tijdelijke bewoners met kwaliteiten en talenten die van betekenis voor hun omgeving kunnen zijn.