Fieldwork 2013 – Page 2 – STANDPLAATS WERELD

Het verleden in het nu

Published April 25, 2013

Door Nadine Kliffen. Afstand maakt plaats voor reflectie. Nu ik weer terug in Nederland ben, heb ik meer ruimte in mijn hoofd om terug te kijken op mijn ervaringen in Tiharien. Zo werkt het, toch? Terugdenkend aan de momenten in het kleine dorp in de woestijn, heb ik het gevoel dat die herinneringen niet van mij zijn. Alsof het filmfragmenten zijn die ik vanaf de bank heb bekeken. En toch hoef ik alleen naar mijn door henna gekleurde vingernagels te kijken om te beseffen dat ik echt aan de rand van de Sahara heb geleefd.

Hoewel ik me al weken op het afscheid aan het voorbereiden was, kwam het alsnog snel en onverwachts. Het ene moment was ik thee aan het drinken met de zus van mijn gastmoeder, het volgende moment zat ik in de bus die me steeds verder weg bracht van Merzouga. Het beeld van mijn geëmotioneerde gastfamilie bleef op mijn netvlies hangen en het kostte behoorlijk wat kilometers voordat de knoop in mijn buik minder werd.

Die knoop werd niet alleen veroorzaakt door een gevoel van missen. Mijn onderbuik vertelde me dat ik mijn gastfamilie in de steek liet, en het stak dat zij niet zo gemakkelijk de wereld in konden trekken als ik. Toen zusje Zahra me voor de zoveelste keer duidelijk had gemaakt dat ik terug moest komen, samen met mijn familie, wilde ik haar dezelfde gastvrijheid schenken en zei dat ze altijd welkom was in mijn huis. Wetend dat de kans dat ik haar in Nederland mag ontvangen ontzettend klein is.

Leave a Comment

Every man for himself

Published April 17, 2013

By Luiza Andrade There’s a common saying in Haiti that reads “Chak kou kou klere pou jew.” Literally, it means that each firefly can only light the path for himself. It’s a saying that represents part of the living dynamics you’ll encounter if you enter the Haitian shelter here, in Brasiléia, and I’ll tell you why.

In the past two years, entrepreneurs and company representatives from all over the Country have been coming down to the Haitian shelter to select Haitian workers to fill in job positions that have long been suffering from the Brazilians’ unwillingness to stay in what they consider to be low-paid jobs.

Around five thousand Haitians have already entered the country illegally and gotten Humanitarian Visa through this city alone. Here, after a journey that can last from 8 to 20 days, they literally sit and wait for companies to come and take them away from the shelter and into a new life.

Leave a Comment

De Gandhi van Hashimi

Published April 15, 2013

Door Ans Boersma Nog net zie ik een foto van de muur gegrist worden als we binnenkomen. “He is Kurdish, Saddam no like” fluistert de vrouw me toe. ‘Hij’ is de man met wie ik samenwerk. Zo ongeveer 24 uur per dag, want als hij om vier uur ’s nachts een aanvulling bedenkt voor mijn onderzoek, belt hij meteen. Ik noem hem de Gandhi van Hashimi Shamali. In de wijk doen mensen er alles aan om hem te pleasen. Want ze ruiken geld.

Leave a Comment

Het boerenbloed kruipt waar het niet gaan kan

Published April 2, 2013

Door Ellen de Lange. Een boerderij op het Nederlandse platteland. De geur van mest, kuilvoer en verse melk. Het geblèr van de potlammeren die trek hebben in melk, de boer die ‘kom op’ roept tegen de koeien, en het feit dat het geluid van de voordeurbel vreemd is; die deur wordt namelijk “al meer dan acht jaar niet gebruikt”, je gaat gewoon achterom.

Wellicht een wat ongebruikelijke plek voor een MSc student antropologie. Ik heb tenslotte meer dieren dan mensen mogen zien de afgelopen drie maanden. En daarnaast, het eelt op mijn handen is niet uitsluitend van het aantekeningen maken. Met nog een kleine week veldwerk voor de boeg, een kort verslag over mijn ervaringen.

5 Comments

‘Music to the Rescue’…

Published March 30, 2013

Een bericht uit Uganda van één van onze masterstudenten.

Door Renske den Uil.
… luidt de slogan van Mlisada, een project waar straatkinderen eten krijgen, kunnen douchen en de mogelijkheid hebben om muziek te leren spelen (zowel brassinstrumenten als gitaar, viool, piano en traditionele instrumenten zoals de adungu en de full set drums). Daarnaast biedt Mlisada onderdak aan zo’n tachtig voormalige straatkinderen, die dankzij Mlisada naar school kunnen en hier ook muziek leren maken. Mlisada is het project waar ik deze drie maanden een groot deel van mijn veldwerk doe. Waar ik begin januari nog baalde dat een groot deel van mijn onderzoeksvoorstel linea recta de prullenbak in kon, heb ik inmiddels een aangepaste focus, twee nieuwe projecten als case study en kan ik met recht zeggen dat ik hier, als een muziekliefhebbende antropoloog, mijn droomonderzoek doe.

1 Comment

From LRA conflicts to land conflicts

Published March 7, 2013

By Rixt Vellenga. Acholi people have a profound relationship with the land; land is the epicenter of economic behavior in Acholiland, and is an indivisible part of the social fabric. It is essential for housing (most people reside in self-made mud-huts on their land) and it is the means of livelihood subsistence and food security. Spiritually, Acholi culture emphasized the importance of being buried on ancestral land; otherwise the deceased’s spirit will remain earthbound in an indeterminate state, unable to reach the afterlife, and forever haunting the deceased’s family.

Since 1986 the Acholi people in Northern Uganda have been heavily affected by the LRA rebel group of Joseph Kony and the NRA army of current President Museveni. Tens of thousands of people have been killed, tens of thousands children have been abducted. From the end of the 1990’s and beginning of 2000, all people in most parts of Acholi region were forced by the government to go to IDP camps (although most people already settled in trading centers, which became IDP camps later). People who refused, were killed by the NRA. The IDPs started to leave camps from 2008.

Leave a Comment

Dancing Bamboo

Published February 27, 2013

Another fieldwork 2013 report!

By Ulrike Scholtes Walking up the little hill in Yokohama to reach the studio my Sunday-workshop takes place at, I have to pass a bamboo forest. On sunny days, which are common here in Japan, it looks nicely illuminated, showing all the different shades of brown and green it has to offer. Towards the centre the forest turns extremely dark, but I am still able to see the many rows of bamboo trunks, that appear almost artificially organized. From here I have to walk a few meters straight and turn right at the massive orange tree, one of the landmarks I desperately need to survive here in Japan and find back the places I have been before. Soon a discrete sign will appear on my right hand, saying “Kazuo Ohno Dance Studio”, I believe the only sign in this neighbourhood that provides an English translation for the Kanji words. The sign leads to the – with childish mosaic patterns cheerfully decorated – path, I have to take in order to reach the studio. The second path leads to YoshitoOhno’s house. It used to belong to Kazuo Ohno, one of the two establishers of butoh dance. Out of different parts and materials that belonged to an old, and now fully deconstructed, elementary school, Kazuo Ohno had the first butoh dance studio built on this piece of lands, where he and HijikataTatsumi would practice and philosophize about what authentic Japanese, dance, but most importantly about what the body is.

Leave a Comment

Veld-‘werk’?

Published February 22, 2013

Our masterstudents are in the field! They are sending in interesting posts from all over the globe, both to the ‘Vamos bien’ blog and to StandplaatsWereld – where we copy the ones posted on ‘Vamos bien’. See the whole series at ‘Fieldwork 2013?.

Door Emmy Okkema Veldwerk, oftewel werken in het veld. Dat is wat ik nu doe, alleen weet ik niet of dit woord de lading wel zo goed dekt. Vallen mijn bezigheden onder werken of ontspanning? Misschien gebruik ik teveel de Nederlandse perceptie van werken waarbij werken en ontspannen vaak niet hand in hand gaan. In Oeganda is dit zeker niet van toepassing: ondanks het feit dat mensen harde werkers zijn, vergeten ze niet te genieten van elke dag, leven ze in het moment en is morgen een zorg voor later. Al met al een prima combinatie, die maakt dat mijn bezigheden als ontspanning voelen en het thuisfront zich afvraagt (en ook ikzelf stiekem wel een beetje) of dit wel de bedoeling is van veldwerk. Ter geruststelling: er gebeurt hier genoeg, soms teveel om te beschrijven, en een dag is vaak te kort om alle plannen uit te voeren!

Leave a Comment

Thuis in een drugsoorlog

Published February 18, 2013

Our masterstudents are in the field! They are sending in interesting posts from all over the globe, both to the ‘Vamos bien’ blog and to StandplaatsWereld – where we copy the ones posted on ‘Vamos bien’. See the whole series at ‘Fieldwork 2013’, or at ‘masterstudenten op veldwerk!

Door Charlotte ten Have Daar zit ik dan na een week; als enige klant in het enige hostel en zover ik weet als enige buitenlander in San Luis Potosí, Mexico. Als ik om me heen kijk zie ik een slecht onderhouden hostel in een woestijnstad, dat midden in een drugsoorlog ligt tussen de twee grootste kartels. Gek genoeg, voel ik me hier vanaf dag één happy en thuis. Toch fijn om te weten dat, hoewel zowel Mexico als ik veel veranderd zijn in de laatste zeven jaar, we het nog steeds goed met elkaar kunnen vinden.

Leave a Comment

Tag: Fieldwork 2013