Door Freek Colombijn. Ten tijde van President Suharto was het een heel veel voorkomend verschijnsel. Een rijk persoon of een bedrijf met goede connecties met de overheid liet zijn oog vallen op een stuk grond van iemand met minder financieel of sociaal kapitaal. Het verhaal kon zich op veel manieren ontwikkelen, maar het eind van het liedje was doorgaans hetzelfde: de zwakkere partij raakte zijn of haar grond kwijt.
Sinds de val van Suharto in 1998 is veel ten goede veranderd in Indonesië. Het land wordt democratischer bestuurd en de burgers hebben meer verweer. Toch worden mensen nog steeds van hun grond gegooid. Ik kreeg onlangs zo’n geschiedenis verteld door het wijkhoofd van kampong Alon-Alon Contong, Surabaya. Ik moet van hem luisteren en hij geeft me na afloop een stapel documentatie (kopieën van krantenknipsels en vonnissen) mee om in Nederland verslag te doen.
Leave a Comment