
Foto: FreedomHouse (cc).
Door Erik van Ommering. ’s Avonds wordt Hasan gebeld door een onbekend buitenlands nummer. Hij neemt op, springt dan op van zijn stoel en danst de kamer rond. Na een kort telefoongesprek legt hij weer op en kijkt naar het plafond, zijn gezicht één grote lach. Ik laat hem even bijkomen en vraag dan wie dat was. “Mijn beste vriend… en hij leeft!!” Zijn vriend vluchtte een paar weken geleden voor het geweld in Damascus, richting Jordanië. Zonder papieren, want die lagen ergens in de puinhopen van zijn huis. Wekenlang hoorde Hasan niets meer van hem. Hij raakte ervan overtuigd dat zijn vriend in de oorlog omgekomen was: in Damascus, tijdens zijn vlucht, of anders wel in een grensstad in het zuiden. Hij zegt het nog eens voor zich uit, “hij leeft, hij leeft!” Langzaam lijkt het besef door te dringen.
Leave a Comment