Door Mayke de Cock Donderdagnacht, 9 juli 2014, 01.00: ik baal als een stekker. Het Nederlands elftal ligt uit het wereldkampioenschap voetbal. Met een aantal in het oranje gekleurde vrienden zitten we in mijn oranje gekleurde woonkamer, allemaal kijken we verslagen voor ons uit. Wat een fantastische avond had kunnen worden, eindigt in een enorme domper. Mijn huisgenoot, een niet-moslima die de hele Ramadan vast, dwingt mij nog een kop soep naar binnen te werken. Om 03.00 de wekker zetten om nog wat te eten en te drinken zien we allebei niet zitten. Met heel veel tegenzin werk ik de soep naar binnen en sla ik nog een aantal glazen water achterover. Een flesje water zet ik naast mijn bed. Als ik voor 03.00 nog wakker ben, kan ik hier nog wat van drinken. Ik vind het onzin, want ’s avonds en ’s nachts veel water drinken staat garant voor een groot aantal toiletbezoeken gedurende de nacht. Maar volgens mijn huisgenoot zal ik haar de volgende dag dankbaar zijn, dus doe ik braaf wat ze zegt. De reden voor dit alles: ik zou op 10 juli een dag meevasten met degenen die aan de ramadan deelnemen.
Leave a Comment