Skip to content

Tag: media

Beyoncé: de Paradox van Feminist en Stoeipoes

Beyonce
Beyonce tijdens een concert
Bron: Flickr (met creative commons license)

Door Marit Bakker. Vrijdag heb ik voor het eerst een aankoop gedaan op iTunes. Met een Android telefoon en Windows computer komt het daar nooit van, maar voor Beyoncé’s nieuwste album nam ik ongeveer anderhalf uur de tijd om een iTunes account aan te maken, dan een click-and-buy account en vervolgens met beide helpdesks aan de telefoon te hangen omdat het natuurlijk niet in een keer kon lukken. De beloning was zoet. En oh zo sexy. Miss Bey heeft in haar nieuwe visuele album flink uitgepakt en trakteert ons op 14 nieuwe nummers en 17 zinderende videoclips. Na ongeveer een uurtje met volle bewondering het hele album te hebben bekeken, liet ik de teksten tot me doordringen. Het behoeft geen uitleg dat Beyoncé haar meest sensuele kant laat zien op dit album. Na het beluisteren van Drunk in Love, Partition en Rocket, kunnen we er wel van uitgaan dat Ms. Carter veel plezier beleeft tussen de lakens. Maar het is vooral haar stellige houding als feministe die me intrigeert.

Leave a Comment

Taalkunstenaars in Marokko

Drie talen (foto door Edien Bartels)

Door Lenie Brouwer “We spreken een taal die we niet kunnen lezen en we lezen een taal die we niet kunnen spreken.” Deze uitspraak komt van een leraar Arabisch die zelf zes talen spreekt, Berbers, Marokkaans Arabisch, standaard Arabisch, Engels, Frans, Italiaans en zelfs een beetje Nederlands. Van die zes talen kan hij er vier lezen. Marokkanen en hun talen, het fascineert me enorm. In Nederland hebben we er moeite mee dat Marokkaanse kinderen thuis Berbers of Arabisch spreken in plaats van Nederlands, maar in Marokko is het heel gewoon om minstens twee talen beheersen. Maakt het echt zo veel uit welke taal je spreekt of leest?

Leave a Comment

Irakonderzoek: David(s) en Goliath

Premier Balkenende (foto Roel1943)

Door Daan Beekers Afgelopen dinsdag werd het onderzoek van de commissie Davids over de Nederlandse besluitvorming rond de inval in Irak gepresenteerd. Wat me hierbij opviel was niet de inhoud van het rapport, de politieke reflectie die daaruit voortkwam (of had moeten komen), laat staan het idee dat ik hier een hoogtepunt van onze persvrijheid meemaakte. Nee, wat opviel was het hoge circusgehalte dat de presentatie van de gebeurtenissen kenmerkte en uiteindelijk leidde tot het meedogenloze opslokken van de onderzoeksbevindingen door de politieke waan van de dag.

2 Comments