Skip to content

Tag: migranten

Marokkaanse vrouwen en de oorzaken van chronische pijn

Een tweede veldwerkverslag van de masterstudenten, dit keer uit Nederland. En ook dit keer overgenomen van de Vamos-Bien-site. Emmaly Berghuis doet onderzoek naar het verschijnsel van chronische pijn onder Marokkaanse vrouwen.

Door Emmaly Berghuis   Terwijl ik in de leefwereld van mijn informanten duik–grotendeels Marokkaanse vrouwen– leer ik misschien nog wel het meest door zelf een soort migrant te zijn in hun wereld. Ik geniet van lekker Marokkaans eten en gezelligheid in de moskee en bij de vrouwencentra. Ik heb nu een paar keer Arabisch les gehad bij iemand thuis. Ik merk dan de frustratie en tegelijkertijd de voldoening van het leren van een vreemde taal en schrift. Ook heb ik iets geproefd van het moeten aanpassen aan een samenleving die niet is ingesteld op jouw gewoontes. Zo was ik mee met een uitje naar het Leidse Volkenkunde museum naar de tentoonstelling over de hadj naar Mekka. Uitrustend in de lounge rond het middag uur kwam er een discussie in het Arabisch. Na een tijdje legde iemand aan mij uit dat het tijd voor gebed was en dat de discussie ging over waar dat te doen en over de zon en welke kant op het oosten was. Dingen waar ik me normaal niet mee bezighoud maar voor hen een heel gewoon deel van elke dag.

2 Comments

Een Ethiopische exodus

vluchtelingen Door Marina de Regt

Naast Bole Airport, het internationale vliegveld in Addis Abeba, is een groot terrein waar teruggekeerde migranten uit Saoedi-Arabië worden opgevangen. Sinds november 2013 zijn er zo’n 150.000 Ethiopische migranten met behulp van internationale organisaties en NGOs, zoals de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), het Internationale Rode Kruis en UNICEF, gerepatrieerd. De exodus van migranten is begonnen toen de Saoedische overheid met geweld ongedocumenteerde migranten arresteerde, na een amnestie-periode van zeven maanden, en daarbij ook doden vielen. Terwijl veel andere overheden hun burgers al voor het aflopen van de amnestie-periode hadden gerepatrieerd, besloot de Ethiopische overheid dit pas te doen toen het geweld de pan was uitgerezen. Vorige week bracht ik een bezoek aan het opvangcentrum, en sprak met een aantal Ethiopische remigranten.

1 Comment

Time to look at girls: Migratie in en uit Ethiopië

Uitzicht 1 001Door Marina de Regt. In de nacht van zaterdag op zondag ben ik in Addis Abeba aangekomen om aan een nieuw onderzoeksproject te beginnen. Na een lange vlucht via Istanbul, verlangend naar een bed, werd ik in een gammele taxi van het vliegveld naar hotel Green Valley gereden om er daar achter te komen dat mijn hotelkamer pas ’s ochtends om 7.00 uur gereed zou zijn. In Ethiopië begint de dag niet om middernacht, zoals bij ons, maar om 6.00 uur ’s ochtends! Zondag 9 februari was daarom nog niet aangebroken. Gelukkig was er een kamer vrij in een nabijgelegen hotel, alleen was die twee keer zo duur. De volgende ochtend ben ik naar Green Valley verhuisd, en heb me tevreden geïnstalleerd in een kamer op de vierde verdieping met uitzicht over… nee, niet over een groene vallei maar wel over de stad, met zijn golfplaten huizen, vele bomen, en groene heuvels.

In tegenstelling tot wat velen denken is Ethiopië geen grote woestijn, en is het er niet altijd en overal bloedheet. Addis Abeba, letter Nieuwe Bloem, ligt op 2000 meter hoogte en heeft een heerlijk klimaat: het grootste deel van het jaar is het overdag rond de 25 graden en ’s nachts tien graden lager. Alleen in het regenseizoen, in de zomermaanden juli en augustus, is het kouder en natter. Ethiopië is daardoor ook heel groen: overal zijn bomen en groene vlaktes. De hongersnoden die vaak zo prominent in de media komen vinden slechts in bepaalde delen van het land plaats. Natuurlijk betekent dat niet dat Ethiopië een rijk land is: het is een van de armste landen van Afrika en dat is, onder anderen, te zien aan de bedelaars op straat, de golfplaten winkeltjes en werkplaatsjes en de gammele busjes en taxis. Het krioelt overal van de mensen; de bevolkingsgroei is enorm en velen trekken naar de stad op zoek naar werk.

5 Comments

Mandela, Lampedusa, en Zwarte Piet: een historische contextualisering

Door Oscar Salemink Toen Nelson Mandela op 5 december 2013 overleed, was dat meer dan voorpaginanieuws. Het was een schok voor de hele wereld. Vooral politici waren er als de kippen bij om zich te koesteren in het charisma van Mandela. De president van het machtigste land ter wereld – die leiding geeft aan een wereldwijd afluisterprogramma en met de resultaten mensen (“terroristen”) volautomatisch vanuit de lucht laat afschieten– verklaarde het voorbeeld van Mandela te willen volgen, namelijk “to make decisions guided not by hate, but by love, to never discount the difference that one person can make, to strive for a future that is worthy of his sacrifice.” Een voormalige premier van Nederland –die politiek verantwoordelijk was voor de grootste massaslachting op Europees grondgebied na de Tweede Wereldoorlog maar nooit verantwoording daarvoor heeft afgelegd, en die na zijn premierschap heeft gegrossierd in lucratieve commissariaten van diverse al dan niet onder zijn bewind geprivatiseerde staatsbedrijven– vertelde de media dat hij had gehuild toen Mandela werd vrijgelaten. Iedereen koestert hem of was een vriend en bewonderaar van wijlen Mandela, die echter tijdens zijn gevangenschap door vele westerse politici voor terrorist werd versleten als leider van de gewapende arm van de ANC. 

7 Comments

Inburgeren in Nederland

haring_3Door Matthias Teeuwen. Elke woensdag een ochtendje Nederlands leren. Dat staat je te wachten als je wilt inburgeren in Nederland. En de Nederlandse taal is geen makkelijke taal. In februari besloten wij, acht eerstejaars (en nu tweedejaars) studenten antropologie op de VU, de inburgeringscursus als onderwerp voor ons kleinschalige onderzoeksproject te kiezen. We wilden in ons onderzoek de kant van de inburgeraar belichten. Wat zijn de ervaringen van iemand die moet inburgeren? Wat vindt hij of zij van de lessen en van de docenten? En belangrijker nog, hoe helpt alles wat hij/zij leert met het integreren in de Nederlandse samenleving? De centrale vraag voor ons onderzoek was: Hoe draagt de inburgeringscursus bij aan het inburgeren van immigranten in Amsterdam?

Om deze vraag te beantwoorden hebben we instanties benaderd die inburgeringscursussen aanbieden. Het was niet makkelijk om toegang te krijgen maar gelukkig reageerden een aantal instanties positief. We mochten bij de lessen aanwezig zijn, en hebben met de deelnemers gesproken. We kwamen er al gauw achter dat de cursussen er heel divers uit kunnen zien, en dat de cursisten heel verschillende niveaus kunnen hebben. Sommige cursisten wisten nog helemaal niets van de Nederlandse taal toen ze met de cursus begonnen, en andere cursisten hadden al een beetje affiniteit met de Nederlandse taal. Voor de docenten is dat niet makkelijk want alle cursisten hebben persoonlijke aandacht nodig. Tijdens ons onderzoek hebben we ook een beetje aan “participerende observatie” gedaan: we mochten de cursisten helpen met hun opdrachten en oefeningen. De cursisten moeten uiteindelijk niveau A2 behalen om het inburgeringsexamen te kunnen maken. Dit examen bestaat uit drie onderdelen: lezen, luisteren en schrijven. Deze drie onderdelen worden elektronisch afgelegd. Verder zijn er nog de onderdelen Kennis Nederlandse Samenleving en de Toets Gesproken Nederlands.

Leave a Comment

Boston, Woolwich, La Defense en een recept voor radicalisering

Door Gea Wijers  “Er lopen nog tientallen, mogelijk honderden, soortgelijke personen rond in Frankrijk” zegt een Franse woordvoerder over de moordenaar die in mei in de Parijse wijk La Defense een militair neerstak. Ook in andere immigratielanden radicaliseren  ogenschijnlijk geïntegreerde jonge migranten. Hoewel verder onderzoek de achtergronden van de moorden in Boston, de Londense wijk Woolwich, ook in mei, en La Defense zal moeten verduidelijken stroken deze feiten met de bevindingen van een onderzoek  (2009-2013) naar sociale cohesie binnen Amerikaanse, Franse en Cambodjaanse immigrantengemeenschappen. Uit dat onderzoek blijkt dat de invlechting in de nieuwe samenleving vaak op grote problemen stuit.

1 Comment

Every man for himself

View-inside-the-Haitan-ShelterBy Luiza Andrade      There’s a common saying in Haiti that reads “Chak kou kou klere pou jew.” Literally, it means that each firefly can only light the path for himself. It’s a saying that represents part of the living dynamics you’ll encounter if you enter the Haitian shelter here, in Brasiléia, and I’ll tell you why.

In the past two years, entrepreneurs and company representatives from all over the Country have been coming down to the Haitian shelter to select Haitian workers to fill in job positions that have long been suffering from the Brazilians’ unwillingness to stay in what they consider to be low-paid jobs.

Around five thousand Haitians have already entered the country illegally and gotten Humanitarian Visa through this city alone. Here, after a journey that can last from 8 to 20 days, they literally sit and wait for companies to come and take them away from the shelter and into a new life.

Leave a Comment

Tegenstellingen in Nepal

Our masterstudents are in the field! They are sending in interesting posts from all over the globe, both to the ‘Vamos bien’ blog and to StandplaatsWereld – where we copy the ones posted on ‘Vamos bien’. See the whole series at ‘Fieldwork 2013’.

Door Brecht Zijlstra  De zon ging onder toen mijn vlucht aankwam op Tribhuvan National Airport. Ravi (mijn host) stond samen met zijn zoontje al op me te wachten toen ik het vliegveld af liep. De rit naar mijn nieuwe woonplaats was er één vol met nieuwe en schrikbarende indrukken. Luid toerende auto’s en motoren, uitlaatgassen, veel stof, slapende mensen en hutjes direct naast de snelweg… Daarbij werd het langzaam pikkedonker omdat ze hier niet de hele dag over elektriciteit beschikken. Hoe ga ik dit ooit drie maanden volhouden? Gelukkig is het huis van Ravi en zijn familie erg mooi en staat het in het rustige Imadol, slechts 10 minuten met de bus vanaf Kathmandu. Ik kreeg een enorm warm welkom van de familie Thapa, met gelijk een bord dal bhat voor mijn neus; de maaltijd die ik vanaf nu elke dag voorgeschoteld zal krijgen (rijst met linzensoep en groentencurry).

Leave a Comment

Brazil, Haiti and nailpolish

4297580663_51d1d2549cOur masterstudents are in the field! We expect interesting posts from them, from all over the globe. Below, find the first one, talking about the fieldwork-preparations. It is by Luiza Andrade. The focus of her study will be the Haitian immigrants’ settlement in Brazil after the earthquake of 2010. During the fieldwork, she will try to gather information on their aspirations for the future and memories of the past, in an attempt to find out if such investments in migration may influence the way people perceive situations as either “temporary” or “permanent”. Her fieldwork will be conducted in Brasiléia, a small town located at the Brazilian boarder with Bolivia, where thousands of Haitian migrants have crossed the border to build a new life in Brazil.

By Luiza Andrade   I love nailpolish. Back home, I have an extensive collection of several different colors and shades. As a typical brazilian girl, I enjoy getting my nails done weekly and matching colors with clothes and accessories. Honestly, it’s part of my weekly routine. But today… today was different.  I came home from running errands and the first thing that came to my mind regarding the preparation for fieldwork was: I gotta file my nails.

Leave a Comment