Door Georgette Veerhuis Vergrijzing en verzorgingsinstellingen zijn niet direct thema’s die eerstejaarsstudenten antropologie aanspreken. Toch besloot ik in februari samen met vijf medestudentes een klein onderzoek te doen naar intimiteit in de zorg. We wilden onderzoeken hoe intimiteit werd ervaren door zowel de zorgverlener (verzorgers in de thuiszorg of in een verzorgingstehuis) als de zorgontvanger (ouderen boven de 65 jaar), en of deze intieme relatie werd beïnvloed door etniciteit, gender en leeftijd (en eventuele overige factoren). Het concept intimiteit was in ons paper sterk gerelateerd aan het concept intimacy labor, dat refereert aan werk waarbij lichamelijke of emotionele nabijheid en persoonlijk contact centraal staan. Hierdoor kan een relatie ontstaan die intiemer is dan andere arbeidsrelaties.
Waarom kozen we voor dit onderwerp? De zorg is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse verzorgingsstaat en maakt de samenleving mogelijk zoals die nu is. Maar deze drie facetten, de zorg, verzorgingsstaat en de samenleving, zijn aan het veranderen. Deze verandering is zichtbaar sinds de jaren ’90, wanneer de meeste westerse samenlevingen een sterk individualiseringsproces doormaken, waardoor er een grote nadruk kwam te liggen op de eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van hun inwoners. Als gevolg blijken ook ouderen in de zorg steeds langer zelfstandig te willen blijven. Maar wat gebeurt er als ouderen wél zorg moeten ontvangen, en hun autonomie wél (deels) moeten opgeven? Daar gingen wij naar op zoek in ons onderzoek.
1 Comment