Door Silvia van der Wal Tijdens het lezen van een inleidend boek over sociale wetenschappen, in mijn eerste studie jaar, was er een gedachte die mij niet los liet: wanneer een wetenschapper niet ook zelf sociaal is kan zijn geest hem gek maken met theorieën over het sociale leven. In het boek werd voorafgaand aan de theorieën, verteld over de levens van de mensen die essentieel denkwerk hadden verricht in de bouw aan de sociale wetenschappen. Eén ding hadden ze allemaal gemeen, geen van allen had enigszins het evenwicht weten te vinden tussen een sociaal bestaan en onderzoek daarnaar. Allerlei gekke verhalen waren het; met de ene wetenschapper nog neurotischer dan de ander.
Leave a Comment