Skip to content

Tag: veldwerk 2014

Zon en Zelfmoord in Tivoli

Door Viane Towo. “Kunt u mij de weg naar de Bisonstraat vertellen, meneer?” De man denkt even na. “Dat is in Tivoli!” zegt hij dan, alsof dat al genoeg zegt. Inderdaad, ik ben op weg naar Tivoli, een wijk in Eindhoven waar ik deze zaterdag de hele dag onderzoek ga doen voor Bureau Wijkwiskunde. Etnografisch onderzoek welteverstaan, want Wijkwiskunde is een antropologisch onderzoeksbureau dat kwalitatief onderzoek doet in stadswijken. ‘We onderzoeken, geven advies, co-creëren, bedenken concepten en voeren projecten uit ter verbetering van wijken. We verzorgen in opdracht voor gemeenten, overheid, woningcorporaties, bedrijven, welzijnsorganisaties, stichtingen en bewonersgroepen het gehele traject van vraag naar oplossing’ (www.wijkwiskunde.nl). Het doel van Wijkwiskunde hierbij is om tot concrete antwoorden op vraagstukken te komen, of om trends inzichtelijk te maken en dan ook projecten uit te voeren die een oplossing kunnen vormen voor de gevonden problemen of vragen vanuit een buurt. Ze vormen daarbij als antropologen een brug tussen bewoners en opdrachtgevers. Dit keer in Tivoli heeft een woningcorporatie Wijkwiskunde de brede opdracht gegeven om te onderzoeken wat er speelt in de buurt en ook meer specifiek wat er ruimtelijk nog verbeterd zou kunnen worden (www.wijkwiskunde.nl).

Aangekomen in de Bisonstraat word ik welkom geheten door Feye van Olden, die samen met Merlijn Michon eigenaar is van Wijkwiskunde. Hij heeft in het logeerhuis overnacht en is al begonnen met werken. Achter zijn laptop verzamelt hij alle etnografische data die de voorafgaande dagen door een team van onderzoekers is verzameld en zijn taak is om deze data de analyseren. Enthousiast vertelt Feye wat over de wijk: Het is een oude wijk die in de jaren ‘30 door Philips is gebouwd voor hun fabrieksarbeiders. Het lag van origine helemaal buiten de stad Eindhoven en de tuinen waren extra groot, zodat de arbeiders hun eigen groenten konden verbouwen. De straten hebben allemaal dierennamen: Berenstraat, Kangoeroestraat, Pantherstraat. De huizen zijn gezellig klein, met soms een voortuintje, en in het midden van de wijk ligt een ‘plein’ dat in de loop van de geschiedenis verschillende functies heeft vervuld. Nu is daar een grote speeltuin. Op die plek begint mijn veldwerk.

Leave a Comment

De harde realiteit

Sekscomplex overdag. ’s Avonds zitten en staan de sekswerkers buiten te wachten op klanten.
Sekscomplex overdag. ’s Avonds zitten en staan de sekswerkers buiten te wachten op klanten.

Een derde veldwerkverslag van een masterstudent Culturele Antropologie. Leonie Timmer doet onderzoek naar Indonesische sekswerkers op Bali uit Indonesië; hoe ze omgaan met werkrisico’s en welke rol ze spelen bij het rekruteren van nieuwe sekswerkers Dit verslag is ook gepbuliceerd op de Vamos-Bien-site.

“En hoeveel verdien je per klant?” vraag ik de 36-jarige sekswerker. Ze antwoord mij dat ze voor een ‘short term’ 50.000 Rupiah verdient, dat is omgerekend zo’n drie euro. Ik probeer haar niet te laten merken dat ik geschrokken ben van het lage bedrag. Ze staat in de deur opening van een klein, met golfplaten in elkaar gezet, bordeel. Constructiewerkers komennaar de kleine bordelen achter de bouwplaats voor seksuele diensten. Ze vertelt mij dat sommige mannen hier komen om een kopje koffie te drinken en wat rond te hangen. Alcohol verkopen ze niet, want ze willen het wel veilig houden. Ik kijk om me heen en zie het keukentje wat bestaat uit een kookpit en een koelkast. De ‘mammy’ staat in de keuken en praat met een van de mannen die buiten staat en ze drinken een kop koffie. Aan de andere kant is een smal gangetje naar de kamers toe. Er zijn drie kamertjes met een matras op de grond en een ton water om te douchen. De kamers hebben geen raam of ventilatie en airco is al helemaal niet aanwezig. De geur in het huis is zo muf dat ik er naar een kwartier al hoofdpijn van krijg en het enige licht in het huisje komt van de lamp in de keuken. De kamers en het gangetje zijn donker en de kamers zijn enkel afgesloten met een doek in de openingen waar je een deur verwacht.

Leave a Comment