Door Ton Salman Misschien een beetje obligaat: de antropoloog over het verkeer in my village. Maar ik bevind me in uitgelezen gezelschap: collega Freek Colombijn schreef er ook (en meesterlijk!) over, en gerenommeerd politicoloog Guillermo O’Donnell wijdt in zijn grondige studie over karakteristieken van democratieën in Latijns Amerika meerdere pagina’s aan de truc hoe je, in de auto rijdend, vanuit de zijstraat komend je je een plaatsje verovert in de stroom op de hoofdweg (zie zijn boek Counterpoints – Selected Essays on Authoritarianism and Democratization, University of Notre Dame Press, 1999, met name hoofdstuk 5 dat luistert naar de welluidende titel And why should I give a shit). Blijkbaar zijn zulke banale wetenswaardigheden over verkeersgedrag relevant voor de analyse van maatschappijen en politieke systemen. Bovendien, zo wil ik betogen, zijn verkeersmores een Fundgrube voor elke etnograaf.
Tag: verkeer
Zoals zoveel wereldsteden, heeft Jakarta ernstig te kampen met verkeersopstoppingen. De stad is bij de aanleg niet berekend op de huidige grote aantallen mensen. Het verkeersprobleem is versterkt doordat de middenklasse groeit. Voor het comfort en de status wil zij een auto bezitten. Om dezelfde redenen, comfort en status, gaat de middenklasse, maar ook de elite, in nieuwe wijken ver buiten de stad wonen. Deze nieuwe wijken genereren natuurlijk weer extra verkeer, door de bewoners die in het centrum van Jakarta werken of winkelen. In advertenties voor deze wijken wordt steevast vermeld hoeveel minuten rijden het is naar het centrum. Maar de advertenties zeggen er niet bij dat de gunstige tijden van, zeg, 30 minuten, alleen gelden als er geen files staan (dus alleen midden in de nacht).
1 Comment