Door Herbert Ploegman Ik ben op zoek naar werk. Werk waarvoor je betaald wordt; om van te leven. En zo zit ik na inmiddels een periode van solliciteren aan de tafel van een ‘werkcoach’. Dat is een vrouw van een bureau dat lijntjes heeft met de arbeidsmarkt en zij weet hoe je ‘ergens komt’. Ze bekijkt mijn cv, en zegt: “antropologie, leuk hoor, maar ik zal je uit de droom helpen: je hebt er niets aan”. Dan herstelt ze zich: “of misschien toont het diploma enkel aan dat je wat breder kunt kijken”. Ik knik begrijpend, maar zie ondertussen twee jaar prestatie en inhoudelijke studie van het bordje in de prullenbak geschoven worden. Dit is het geluid dat je links en rechts hoort: antropologie als kansloze discipline. Het heeft geen toegevoegde waarde, zo stelt ook deze dame. “En zeker nú”, voegt ze toe. Het is 2012 en het is malaise. Maar is antropologie werkelijk kansloos? Als ik naar mijn bankrekening kijk zou ik het haast gaan denken. Maar wat heb ik ook alweer gedaan, de afgelopen twee jaar? En waarvoor?
11 Comments