Skip to content

Thuis in een drugsoorlog

Our masterstudents are in the field! They are sending in interesting posts from all over the globe, both to the ‘Vamos bien’ blog and to StandplaatsWereld – where we copy the ones posted on ‘Vamos bien’. See the whole series at ‘Fieldwork 2013’, or at ‘masterstudenten op veldwerk!

Spw afbeeld mexico drugsDoor Charlotte ten Have     Daar zit ik dan na een week; als enige klant in het enige hostel en zover ik weet als enige buitenlander in San Luis Potosí, Mexico. Als ik om me heen kijk zie ik een slecht onderhouden hostel in een woestijnstad, dat midden in een drugsoorlog ligt tussen de twee grootste kartels. Gek genoeg, voel ik me hier vanaf dag één happy en thuis. Toch fijn om te weten dat, hoewel zowel Mexico als ik veel veranderd zijn in de laatste zeven jaar, we het nog steeds goed met elkaar kunnen vinden.

Hoewel ik er pas een week ben kan ik de meeste van mijn verwachtingen al redelijk het raam uitgooien. Ik dacht dat geweld een gevoelig onderwerp zou zijn, maar het is hét onderwerp van de dag en de ‘Potosínos’ zijn ontzettend open over hun angst, ervaringen en ideeën over de toekomst. En geloof me, dat zijn veel verhalen en informatie in één week! Ook mijn plan om niet te veel op de voorgrond te treden in het begin is mislukt; het blijkt toch vrij lastig te zijn om niet op te vallen als je twee koppen groter bent dan de rest en dus nogal een bezienswaardigheid bent. Wat aan de andere kant wel betekent dat ik overal mee naar toe word genomen en met open armen ben ontvangen.

Wat mij tot nu toe nog het meest heeft verbaasd is dat zelfs de ‘locals’ de veiligheidssituatie niet goed kunnen inschatten, en deze onduidelijkheid zorgt voor veel angst. Dit komt voornamelijk door de corruptie in berichtgeving waardoor de berichten in het nieuws maar ook de kranten niet te vertrouwen zijn. Daardoor gaan er veel horrorverhalen rond waarvan niemand weet wat er van waar is en wat niet. Aan de andere kant gaat het leven ook hier gewoon door en zijn salsa, quinces en tequila nog steeds onderdeel van het dagelijks leven. Een soort leven waar ik me altijd thuis in heb gevoeld en nu met veel plezier weer deel van uitmaak. Dus als jullie het niet erg vinden spring ik nu achter op de motor om mee naar de markt te gaan boodschappen doen en praten we een andere keer verder bij.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *