Skip to content

Vergeten we Burundi?

DSC01950

 Door Lidewyde Berckmoes

 

Vanmorgen kreeg ik weer een mailtje van één van de Burundese jongeren die ik deze zomer heb leren kennen in mijn onderzoek. Benoit is een trouwe mailer. Gemiddeld 1 keer per twee weken stuurt hij me een groet. Diezelfde trouw denkt hij niet van mij te kunnen verwachten, al mail ik iedere keer terug. Zijn e-mails beginnen standaard met: “Hallo! Waarom die stilte? Je bent me vergeten.” Benoit is geen uitzondering met deze opening in zijn e-mails.

Dergelijke berichtjes brengen me altijd een beetje in verwarring. Een hartelijke groet, maar ook een beschuldiging van afvalligheid, of is het eerder angst dat uit de berichten spreekt? Stiekem voel ik me een beetje gekwetst en vind ik het oneerlijk dat deze jongeren denken dat ik ze zo snel vergeet. Maar is hun verwachting wel zo onterecht?

Op nationaal niveau speelt eenzelfde vraag. Burundi krijgt nu veel aandacht van de internationale gemeenschap. De Verenigde Naties, de Wereldbank, de Europese Unie, ontwikkelingsorganisaties en nationale overheden van onder meer België en Noorwegen investeren flink in het land. Ook binnen het Nederlandse ‘fragiele staten beleid’ van Minister Koenders heeft Burundi een prominente plaats. Zo geeft Nederland begrotingssteun, gaat veel tijd en geld naar het leger en de politie om het veiligheidsapparaat om te vormen, en is er veel aandacht voor het opbouwen van de rechtstaat. Ten slotte gaat veel steun naar de voorbereidingen van de verkiezingen die volgend jaar moeten plaatsvinden.

Deze verkiezingen lijken te moeten uitwijzen of de jarenlange buitenlandse inmenging in het conflict zinvol is geweest. Tot nu toe zijn de waarderingen voor het ‘transitieproces’ overwegend positief. Maar de verkiezingen moeten de beloften van de investeringen in dit door oorlog verscheurde land bekrachtigen en een werkelijk democratisch en vredig land opleveren. Maar wat staat Burundi te wachten na de verkiezingen? ‘Vrede opbouwen’ wordt nog te vaak vertaald in ‘verkiezingen organiseren’. Blijft iedereen betrokken nadat de verkiezingen zijn afgerond?

De hoopvolle verwachtingen van de verkiezingen van de internationale actoren staan in schril contrast met die van de Burundese bevolking. Onder de Burundese bevolking heerst er nu een gevoel van ‘stilte voor de storm’. Naast de voorzichtige toekomstvoorspelling ‘time will tell’ vertelden velen mij over hun plannen om voor de zekerheid in ieder geval eventjes de grens over te steken in de periode rond de verkiezingen. Anderen waren druk bezig met het zoeken van een visum voor Zuid-Afrika of Canada als een permanente uitweg voor de blijvende onzekerheid. Deze mensen waren niet alleen bang voor de periode waarin de verkiezingspropaganda op volle toeren zal draaien of het moment van de stembusgang. De meesten spraken juist hun angst uit over de periode erna. De president van de Burundese verkiezingscommissie somde dit tijdens een bijeenkomst in België op als volgt: ‘de verliezers zullen moeten leren omgaan met het verlies’.

En wat is de rol van de Verenigde Naties, de Wereld Bank, de Europese Unie, de ontwikkelingsorganisaties en de ministeries van Ontwikkelingssamenwerking in dat proces na de verkiezingen? Durven deze internationale actoren problemen aan de kaak te stellen of moeten zij omwille van de diplomatieke vrede elkaar de hand boven het hoofd houden (een vraag die nu al relevant is)? Gaan ze ingrijpen als het weer mis gaat in Burundi? En betekent een eventuele uitbraak van hernieuwd geweld tijdens of na afloop van de verkiezingen dat het steeds populairder wordende credo ‘hulp werkt niet’ toch eindelijk is bevestigd, of betekent het dat wat we doen we nog beter moeten doen? Een mailtje beantwoorden is niet zo moeilijk, maar wat doen we als het wat lastiger wordt? Vergeten we Burundi?

Lidewyde Berckmoes is promovendus bij de afdeling Sociale en Culturele Antropologie aan de VU. Eerder verschenen er van haar twee stukjes op het weblog over jongeren in Burundi: Bakstenen en wantrouwen en Over demobilisatie en (on)vrede.

 

4 Comments

  1. HINDUSTAN HINDUSTAN

    Of er iemand gaat ingrijpen in Burundi?
    Maar alles en iedereen zit toch in Afghanistan en Irak?
    Heeft Burundi ook olie, papavervelden en een taktisch-strategische ligging?
    Valt er politiek en financiëel gezien überhaupt wel wat te halen in Burundi?
    Zullen ze ooit Osama Bin Laden vinden met al hun technologieën en special forces?

  2. […] Lidewyde Berckmoes is promovenda aan de Afdeling Sociale en Culturele Antropologie van de VU. Op het moment is ze in Burundi voor haar onderzoek naar de rol van jeugd in vredesopbouw. Op Standplaats Wereld schreef ze eerder over Burundi Bakstenen en wantrouwen, Over demobilisatie en (on)vrede en Vergeten we Burundi? […]

  3. […] Lidewyde Berckmoes is promovenda aan de Afdeling Sociale en Culturele Antropologie van de VU. Op het moment is ze in Burundi voor haar onderzoek naar de rol van jeugd in vredesopbouw. Op Standplaats Wereld schreef ze eerder over Burundi Bakstenen en wantrouwen, Over demobilisatie en (on)vrede en Vergeten we Burundi? […]

  4. […] Lidewyde Berckmoes is promovendus bij de afdeling Sociale en Culturele Antropologie aan de VU. Eerder verschenen er van haar twee stukjes op het weblog over jongeren in Burundi: Bakstenen en wantrouwen,  Over demobilisatie en (on)vrede, en Vergeten we Burundi?. […]

Your email address will not be published. Required fields are marked *