Anthropological stories and insights from vrije universiteit amsterdam
So much is happening at our department, that we can’t keep track of it ourselves sometimes. Suddenly, Joan, a PhD student who is doing research on violence, masculinity and substance abuse in Mexico, was gone to make a documentary about the release of a Mexican prisoner that she had been planning a long time. A report by Joan van Wijk.
1 CommentVolgens sommigen staat de VU bekend als een saaie universiteit aan de periferie met een vaag christelijk imago, die bleek afsteekt tegen de kleurrijke UvA in het centrum. Maar schijn bedriegt! Volgens het Parool is die…
Leave a Comment
Gisteravond toen ik van de stembus naar huis liep voelde ik de bijzondere sensatie van gestemd te hebben, mijn stem te hebben uitgebracht, een ‘verworven recht’ zoals dat zo mooi heet, dat niet overal vanzelfsprekend is (zoals ook bleek uit de bijdrage van onze Irakese collega Lahay Hussain).
Mijn enthousiasme verdampte snel toen de eerste prognoses bekend werden. De opkomst tijdens de Europese verkiezingen is op zijn best magertjes te noemen en de uitslag op zijn minst treurig. De meeste Nederlanders hebben niet de moeite genomen om te gaan stemmen en een aanzienlijk deel van de mensen die wel zijn gegaan, hebben op een partij gestemd die juist helemaal niets moet hebben van Europa en de belangen van Nederland vóór alles stelt. Hoe kan het dat wij Europa (nog?) niet kunnen omarmen? Ik denk dat antropologen, die bestuderen hoe mensen de wereld om hen heen begrijpen, daar zinnige dingen over kunnen zeggen.
7 Comments
Terwijl in het provinciale Nederland een partij de Europese verkiezingen wint die maar één verkiezingsleuze heeft, weg met de islam, laat president Obama in Cairo zien waar het echt om gaat, wie een ware leider…
7 Comments
Op 7 maart van dit jaar werd in het indiaanse dorp Sankajahuira, aan de oevers van het Titicacameer, het huis van Victor Hugo Cárdenas gekraakt door de bewoners van het dorp. Cárdenas, zelf indiaan (Aymara), was van 1993 tot 1997 vice-president van Bolivia, en in die jaren een symbool voor de opkomst van de traditioneel gemarginaliseerde indiaanse bevolking van Bolivia. Maar de tijden zijn veranderd. Cárdenas werd nu door zijn dorpsgenoten beschuldigd van meerdere vergrijpen: hij zou zich onttrokken hebben aan de regels en verplichtingen van de dorpsgemeenschap (hij woont bijvoorbeeld meer in de stad La Paz dan in zijn thuisdorp), en op dorpsvergaderingen verstek hebben laten gaan.
15 Comments
It has been one month and a half for me in the Netherlands. Fascinating visit to a typical western culture. This is by itself a very moving experience on the personal level. Here one puts all the theories and ideas made by great American and European social theorists in the right context. They have been talking and interacting with this culture. The great works of Marx, Durkheim, Weber, Simmel, Mead, Park and the rest have been inspired and motivated by the ways of life and thinking of this culture. However, back home in Iraq, we (sociologists and anthropologists) continue to struggle to understand and fit these theories with our current social and cultural situation. Most of the time, they do not work except in an environment that makes the West its source of reference. I have no problem with this. I personally have been blessed by the west.
3 CommentsDoor Thijl Sunier en Martijn de Koning
De discussie over de betrouwbaarheid van theoloog Tariq Ramadan die door de gemeente Rotterdam is ingehuurd om het debat over de islam te organiseren, legt een venijnige paradox bloot. Hoe meer moslims deel gaan uitmaken van Europese samenlevingen hoe groter juist het wantrouwen jegens hen wordt. Iemand als de welbespraakte, gesoigneerde Ramadan is in die optiek een veel onrustbarender fenomeen dan imam Ahmed Salam die Verdonk geen hand wilde geven. Die is voor velen in gedrag en uiterlijk gewoon een onaangepaste vreemde buitenstaander, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Ramadan daarentegen wordt voortdurend voorgesteld als een wolf in schaapskleren die met een dubbele tong spreekt.
10 CommentsDoor Lenie Brouwer
Het zal weinig mensen ontgaan zijn dat Robert Vuijsje met zijn boek Alleen maar nette mensen de prestigieuze Gouden Uil prijs 2008 heeft gewonnen. Hierin doet hij verslag van de zoektocht van een joodse jongen uit Amsterdam Oud Zuid naar een ‘intellectuele negerin’ in de multiculturele wijk de Bijlmer. Ook het jury rapport heeft alle media gehaald, compleet met alle stereotype beelden over zwarte vrouwen. Ik wil niet bijdragen aan de bevestiging daarvan, maar toch denk ik dat het voor antropologen interessant is.
Door Erella Grassiani
Al jarenlang houd ik me bezig met ‘de situatie’ in het Midden Oosten. Als ik in Israel ben ga ik naar demonstraties in Tel Aviv en reis ik naar de bezette gebieden om met andere Israëli’s actie te voeren om solidariteit te tonen met de Palestijnen die vaak erg te lijden hebben onder de bezetting.
De afgelopen tijd viel me een nieuw fenomeen op: alle partijen leggen zoveel mogelijk vast op film. Israëlische mensenrechten activisten filmen de demonstraties tegen de Muur en daarbij de Israëlische soldaten die deze demonstraties vaak hardhandig neerslaan. Palestijnen filmen de misdragingen van de Joodse kolonisten. En on top of that filmt het Israëlische leger iedereen die maar voor hun camera’s loopt om zoveel mogelijk gezichten van demonstranten vast te leggen.
De films gemaakt door Israëlische en Palestijnse burgers en activisten zijn, in tegenstelling tot de films van het leger, bovendien allemaal te vinden op Youtube of elders op het internet. Zo bijvoorbeeld dit filmpje:
2 Comments