By Peter Versteeg In 2007 street artist Banksy organized a project called Santa’s Ghetto in the city of Bethlehem, where international artists would work on the (‘security’ or ‘apartheid’) wall that separates Palestine from Israel.…
2 CommentsCategory: Regio Midden-Oosten & Noord-Afrika
By Aniek Santema Around 2 million Syrian refugees who fled the war have been stranded in Lebanon and many of them live in harsh circumstances. The following pictures will give a…
Leave a CommentThis photo essay gathers statements from both outside (West Bank/Jericho area) and inside the peace project EcoME (“Ecological Middle East”) in the contested Palestinian Territories. The texts and their contexts portray the dynamic relation between…
1 Comment
By Marina de Regt Last Saturday the holy Muslim month of Ramadan started. Ramadan, a month of fast-ing and feasting, a month of contemplation, a month that should be full of joy and happiness. In Ramadan Muslims experience what it means to be hungry which will make them cherish what they have and feel compassion for those who are poor and hungry. Who will fast Ramadan in Yemen this year? Are there still people left who are not starving to death? Are there still Yemenis who need Ramadan to know what it is like to be poor and hungry?
2 Comments
By an anonymous researcher I am reading through my field-notes, getting immersed in the life 4.200km from here. Back from researching a peace project in the West Bank, I feel touched by both precarious lives and people’s good intentions.
EcoME (“Ecological Middle East”) assembles Israelis, Palestinians and foreign visitors and offers them a space to meet in the middle of intractable conflict. Sustained by volunteers, it promotes a simple lifestyle and activities respective sustainability, non-violent communication and arts. The project has a holistic approach, aims to cover spiritual, social, economic and environmental aspects. It draws on ideas from the global ecovillage movement.
2 Comments
Door Edien Bartels en Lenie Brouwer “Wat nemen Marokkaanse Nederlanders mee op vakantie naar Marokko? Kaas en pindakaas!” Dit vertelt Mohammed Abdel, een Marokkaanse Nederlander uit Rotterdam, enthousiast als we zijn kaasfabriekje bezoeken in Magdahr, een dorpje in het noordoosten van Marokko, tegen de Algerijnse grens. We zijn in dit gebied voor onderzoek naar achtergelaten vrouwen en kinderen en verrast deze man te ontmoeten. Tien jaar geleden heeft hij voor het eerst bedacht een kaasfabriek op te zetten en inmiddels heeft hij zijn droom verwezenlijkt. Met een team van zes mensen, waaronder twee remigranten uit Nederland, heeft hij hier de afgelopen jaren aan gewerkt. En nu is hij nu mede-eigenaar. Veel Marokkaanse migranten in Nederland zouden graag een eigen bedrijf willen opzetten in Marokko, maar weinigen lukt het. Hiervoor zijn veel redenen te bedenken, zoals het ontbreken van financiële middelen, kennis van het product en van de Marokkaanse bureaucratie. Hij vertegenwoordigt met dit project de discussie over migratie en ontwikkeling: een succesverhaal dus.
By Aniek Santema The floor in Ouzai where Mariam lives becomes a familiar place. I know the people in this corner of the tall building and they greet me happily when I visit them. Today, the stairs that lead up to this floor are slippery and covered with garbage like empty bags of chips, chocolate wraps and orange peels. While climbing up the stairs to the third floor, I pass by some small kids with stains on their clothes, faces and hands, running and playing on the stairs. The youngest must be around 2 years old. Many of the kids walk around on bare feet, even though it is not warmer than 12 degrees today. 3 boys come down the stairs while playing loud music on one of their phones. On Mariam’s floor, I find Aziza playing with some small kids in the gallery, away from the dark rooms, getting some daylight. The colourful laundry that hangs outside to dry gives some colour to the grey building that breaths hopelessness. I follow the small, dark corridor in the left corner of the floor and knock on Mariam’s door. – Fieldnotes, 6 March 2017
Leave a Comment
By Erika Cortes Anthropology is a way of life. It, if I may, is life. It can present us life at its most complex state. And, more often than not, the topics we choose to work on as anthropologists usually stick with us beyond purely academic pursuits.
Leave a Comment
Door Handenur Taspinar
Maandagavond 14 no-vember is er in samen-werking met het Grote Midden-Oosten Platform en de afdeling Sociale en Culturele Antropologie van de VU een mooie bijeen-komst georganiseerd over de vergeten oor-log in Jemen. De bijeenkomst vormt on-derdeel van drieluik, met als doel om ach-tergrondinformatie te geven over de gebeurtenissen in Jemen en om antwoord te vinden op de vraag: “wat kan ik doen?”
Voor ik binnenkom, stel ik mijzelf dezelfde vraag: hoeveel weet ik eigenlijk van de gebeurtenissen rondom Jemen? Hoe ernstig is het? Af en toe lees of hoor ik over deze indirecte oorlog tussen Saoedi-Arabië en Iran, maar meer durf ik er niet over te zeggen. Aangezien er niet zoveel over gesproken wordt zal het vast wel meevallen. Vast wel…
2 Comments